เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1720

ตอนที่ 1720 : โกลาหล

ตระกูลโม่และตระกูลอันโดไม่ใช่แค่พวกเดียวที่เตรียมตัวเรื่องข้อมูลเกี่ยวกับหยกราชาเทพ ตระกูลลู่เองก็เตรียมตัวเช่นกัน ไม่นานหลังจากที่ลู่เทียนตายไป ข่าวเรื่องหยกราชาเทพก็ได้แพร่ไปทั่วแคว้นตงอัน

สำหรับเมืองหลักเล็ก ๆ อย่างในแคว้นตงอันก็ไม่ได้เหนือเทพแม้แต่คนเดียว แต่ข่าวเรื่องสุสานของราชาเทพนี้ก็ทำให้หลายคนยากที่จะเชื่อได้ มันถึงกับมีหลายคนที่สงสัยเรื่องนี้และสงสัยว่าคนที่บอกเรื่องนี้คงได้แต่เล่าขานเรื่องตำนาน แต่ก็ยังมีคนที่เชื่อเรื่องนี้ที่ได้ออกจากเมืองหลักทันทีเพื่อไปยังตระกูลโม่และตระกูลอันโด

หลายคนในหมู่พวกนั้นเป็นขั้นแลกเปลี่ยน ในเวลาเดียวกันก็มีจอมยุทธขั้นศักดิ์สิทธิ์และแม้แต่ขั้นเทพด้วย

แต่ขั้นเทพเหล่านั้นไม่ได้เป็นคนของตระกูลที่แข็งแกร่งของแคว้นตงอัน พวกเขาเป็นขั้นเทพที่มาจากที่อื่น

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าพวกเขาไม่อาจจะเข้าร่วมการต่อสู้เพื่อเสี่ยงโชคได้แม้ว่าสุสานราชาเทพจะมีจริงก็ตาม แต่พวกเขาก็ไม่อาจจะกดความสงสัยที่มีและไม่อาจจะห้ามตัวเองไม่ให้มาดูได้ ในเวลาเดียวกันก็มีคนจำนวนหนึ่งในหมู่พวกนี้ที่อยากจะลองมาเสี่ยงโชค

“ข่าวเรื่องสุสานราชาเทพต้วนมู่ที่ได้ปรากฏขึ้นมาในแคว้นตงอัน ส่งต่อข่าวนี้ไปยังตระกูลทันที….”

“รายงานไปที่หัวหน้าตระกูล…”

“ราชาเทพตวนมู่คือราชาเทพขั้นสูงสุด เมื่อเจ้าได้รับมรดกจากราชาเทพต้วนมู่ ความแข็งแกร่งของเจ้าจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก แม้ว่าจะไม่มีมรดกของเขาแต่แค่สมบัติที่เขาทิ้งไว้ก็เพียงพอจะทัดเทียบกับอาณาจักรได้…”

“ถ้าคนในแคว้นตงอันได้สมบัติไป มันต้องมีเหนือเทพปรากฏขึ้นในแคว้นตงอันและอาจจะกลายเป็นราชาเทพได้ ไม่สิ สมบตินั้นคงไม่ได้ตกเป็นของคนในแคว้นตงอันแน่…”

….

ผู้บ่มเพาะจากแคว้นอื่น ๆ ที่อยู่ในเมืองหลักนี้ต่างก็รายงานเรื่องหยกของราชาเทพตวนมู่ไปยังหัวหน้าของตน พวกเขาไม่กล้าที่จะเสียเวลาเลยแม้แต่น้อยโดยไม่สนใจว่าข่าวนี้จะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม

ในเวลาเดียวกันขั้นเทพทั้ง 18 ตระกูลของเมืองหลักต่างก็พากันออกจากการเก็บตัว แม้แต่ขั้นเทพที่เดินทางอยู่ก็ต้องรีบกลับมาเมื่อได้ยินข่าวนี้

“ส่งคนไปที่ตระกูลโม่และตระกูลอันโดเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้ว่าจริงหรือไม่…”

“ตรวจสอบ ตรวจสอบเรื่องนี้ทันที มันไม่สำคัญว่าจะจริงรึไม่ ไปตรวจสอบมันมาแล้วรีบกลับมาให้เร็วที่สุด ….”

“จอมยุทธขั้นศักดิ์สิทธิ์นั้นช้าเกินไป ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะเดินทางไปได้ ให้ขั้นเทพไปจัดการด้วยตัวเอง…”

….