เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1779

ตอนที่ 1779: แยกทางอีกครั้ง

ในพริบตาสามวันผ่านไปแล้ว ทันใดนั้นใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป เขาชี้นำทุกคนในโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มหลังจากที่อำลาพวกเขาทุกคนเขา จึงออกจากโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มและออกมายังโลกด้านนอก

นางฟ้าเฮายู่ได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว นอกอยู่ด้านนอกโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่ม ผมสีดำของนางเลยพาดหลังลงมาและใบหน้าของนางก็ไร้ที่ติ นางอยู่ด้านนอกโถงและจ้องมองอย่างไม่ละสายตา ขณะที่นางแผ่พลังศักดิ์สิทธิ์

นางดูราวกับนางฟ้าที่มาจากโลกอื่นที่เหนือกว่าโลกมนุษย์ทั้งหลาย

“เจ้าหายดีแล้วหรือ ? ” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเฉยเมยขณะที่เขาจ้องมองนางฟ้าเฮายู่อย่างใจเย็น

นางฟ้าเฮายู่จ้องไปที่เจี้ยนเฉินและไม่ตอบกลับทันที อย่างไรก็ตามหลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง นางก็ตอบออกมาด้วยความสงบ “ใช่ ! ข้าหายดีแล้ว เว้นแต่ว่ามันยังไม่เต็มสิบส่วนเท่าไรนัก ข้าได้ใช้ของทุกอย่างในแหวนมิติของราชาเทพต้วนมู่เพื่อช่วยฟื้นฟูพลังและร่างกายของเขา ของที่เหลือทั้งหมดในนี้ล้วนเป็นของเจ้า ยังมีของล้ำค่าอยู่สองสามชิ้น” ด้วยเหตุนี้นางฟ้าเฮายู่จึงโยนแหวนมิติของราชาเทพต้วนมู่ให้กับเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินไม่รอช้า เขายื่นมืออกมาและรับแหวนมิติ มองมันอยู่ในมือของเขา เขาไม่ได้ตรวจสอบสิ่งของด้านในทันที

นางฟ้าเฮายู่กล่าวต่อว่า”มรดกต้วนมู่ไม่ได้อยู่ในนั้น ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับวิธีการบ่มเพาะเลย มรดกที่แท้จริงต้องเป็นกระบี่”

“หลิงเฮ่ากงได้รับกระบี่ทองคำไปแล้ว เขาโชคดีจริง ๆ เว้นแต่ว่าเขาต้องสู้กับรองหัวหน้าลัทธิปีศาจชั้นฟ้า ห้วยอัน” เจี้ยนเฉินถอนหายใจเบา ๆ เขาไม่รู้จริง ๆ ว่ามันคุ้มค่ากับหลิงเฮ่ากงหรือไม่สำหรับการตัดสินใจครั้งนี้

“เจี้ยนเฉิน เจ้าวางแผนที่จะทำอะไรต่อไป ? ” นางฟ้าเฮายู่ถาม

หลังจากที่เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เจี้ยนเฉินตอบว่า “ข้าวางแผนที่จะกลับไปยังแคว้นตงอันและอยู่ที่นั่นในตอนนี้ ด้วยวิธีนี้ ข้าจะสามารถสร้างสภาพแวดล้อมสำหรับการบ่มเพาะสำหรับคนที่มาจากโลกเบื้องล่างของข้า” ในขณะนี้ดูเหมือนเจี้ยนเฉินจะคิดถึงบางอย่าง “ใช่แล้ว ข้ารู้แล้วว่าเราอยู่ไหนในตอนนี้ เราอยู่บนที่ราบเมฆาหนึ่งในที่ราบกว้างทั้ง 49 ข้าสงสัยว่าโถงเทพจันทราของเจ้าอยู่ไกลแค่ไหน”

“ที่ราบเมฆา” นางฟ้าเฮายู่พึมพำ นางขมวดคิ้วทันทีและหลังจากที่เงียบอยู่ครู่หนึ่ง นางก็พูดว่า “โถงเทพจันทราตั้งอยู่บนที่ราบน้ำแข็งขั้วโลกที่เป็นหนึ่งในเจ็ดจอมปราชญ์สูงสุด เทพธิดาน้ำแข็ง มันอยู่ไกลจากที่ราบเมฆามากและข้าต้องเดินทางผ่านที่ราบมากมายกว่าจะไปถึงที่นั่น วิธีเดียวที่จะกลับไปได้คือการไปยังค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกลระดับที่ราบ ค่าใช้จ่ายในการเคลื่อนย้ายนั้นข้าไม่เคยใช้มาก่อน แต่ตอนนี้มันเป็นราคาที่สูงมากสำหรับพวกเรา”นางฟ้าเฮายู่ขมวดคิ้วของนางอย่างหนัก

เพียงโบกมือ เจี้ยนเฉินหยิบเอาก้อนผลึกระดับสูงที่เหลืออกมาโดยไม่ลังเล เขาพูดกับนางว่า “เอาก้อนผลึกระดับสูงนี้ไป ข้าเอาแค่ชิ้นเล็ก ๆ ไม่กี่ก้อนก็พอ”

นางฟ้าเฮายู่ตกตะลึงทันทีเมื่อนางเห็นก้อนผลึกระดับสูง ก่อนที่จะหัวเราะออกมา นางพูดกับเจี้ยนเฉิน “เจ้าให้มาแค่อันเดียว มันก็ยังไม่พอที่จะไปยังที่ราบที่ใกล้ที่สุด แม้ว่าเจ้าจะเอามามากกว่านี้นับร้อยเท่า มันก็ยังไม่เพียงพอ”

“ห๊า ? ! ค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกลมีราคาแพงขนาดนั้นเลย ? ” เจี้ยนเฉินในตอนนี้ตกใจมากแล้ว ก้อนผลึกระดับสูงเป็นสิ่งของที่มีค่าที่สุดสำหรับเขาแล้ว แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะจ่ายเป็นค่าใช้งานค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกล