เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1780

ตอนที่ 1780: สวนทางกับเฉินหลงอีกครั้ง

มันไม่ได้มีแค่ชาวบ้านของแคว้นตงอันเท่านั้น ยังมีอีกหลายคนที่มาจากสามสิบห้าเมืองของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนอีกด้วย มีแม้แต่พ่อค้า นักผจญภัยและคนมากมายจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ ด้วยกระแสผู้คนจำนวนมากทำให้เมืองนี้วุ่นวายอย่างยิ่ง

ชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอยู่ในวัยยี่สิบเท่านั้นที่เดินผ่านฝูงชน เขาติดตามผู้คนเข้ามาในเมือง สวมเสื้อผ้าหรูหรา ขณะที่ทำตัวธรรมดา ๆ

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้มีอะไรพิเศษและความแข็งแกร่งของเขาก็อยู่ในระดับปกติ เขาอยู่ในจุดสูงสุดของขั้นแลกเปลี่ยน เขาเป็นคนที่สามารถพบเห็นได้เป็นจำนวนมากในแคว้นตงอัน

“หยุด ! เจ้าชื่ออะไร ? มาจากไหน ? ทำไมเจ้าถึงเข้ามาในเมืองหลัก ? ” เมื่อชายหนุ่มคนนั้นกำลังเข้าไปในเมือง ทหารยามก็หยุดเขาเหมือนกับทุกคนและถามคำถามทั่วไป

“ข้า หยางยู่เทียน ข้ามาจากแคว้นค้นกระบี่ ข้ามาที่เมืองหลักเพื่อที่จะตั้งรกราก” ชายหนุ่มป้องมือและยิ้มอย่างสบาย ๆ

ทหารยามที่หยุดหยางยู่เทียนเหลือบมองเขา เมื่อเห็นเสื้อคลุมที่หรูหราของเขา ทหารยามก็รับรู้ว่าเขาต้องมีเบื้องหลังอะไรมากบ้าง ดังนั้นทหารยามจึงไม่พยายามรั้งเขาไว้ทันที เขายิ้ม “รับสิ่งนี้ไป นี่คือจี้หยกในการระบุตัวตนของเจ้า เพียงแค่จ่ายเหรียญผลึกระดับต่ำ 100 เหรียญ เจ้าก็สามารถเข้าไปได้ ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถมาอยู่ในเมือง จำไว้ว่าอย่าลืมพกจี้หยกของเจ้า หากเจ้าถูกทหารจับไปก็อย่ามาโทษข้าว่าข้าไม่ได้เตือนเจ้า”

หยางยู่เทียนจ่ายเหรียญผลึก 100 เหรียญเพื่อรับจี้หยก เขาจ่ายมันออกไปเพื่อจี้หยก เขาอดไม่ได้ที่ยิ้มออกมา แต่เมื่อเขาอ่านคำอธิบายด้านหลังจี้หยกแล้ว เขาก็พูดว่า “เหรียญผลึกระดับต่ำ 1 เหรียญต่อวันสำหรับคนต่างเมือง นั่นหมายความว่ามันจะมากกว่า 300 ต่อปี เมื่อจำนวนที่อยู่ในจี้หยกเหลือถึง 0 ทหารก็สามารถจับเจ้าได้ ดูเหมือนว่าทุกคนไม่อาจเข้ามาในเมืองได้ เพียงปีเดียวก็มีค่าใช้จ่ายสูงกว่า 300 ผลึกระดับต่ำและเจ้ายังไม่อาจบ่มเพาะกลางถนนภายในเมืองได้ ไม่เช่นนั้นทหารก็จะมาจับตัวเจ้าได้อีกเช่นกัน”

“แต่ด้วยการที่มีค่ายกลรวมพลังขนาดใหญ่ พลังงานดั้งเดิมที่นี่หนาแน่นกว่าที่โลกด้านนอกหลายเท่า มันจะต้องบ่มเพาะเร็วกว่าข้างนอกจริง ๆ ”

หยางยู่เทียนเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมายขณะที่เขาบ่นกับตัวเอง

เห็นได้ชัดว่าเจี้ยนเฉินเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขา

เจี้ยนเฉินไม่รีบร้อนที่จะเผยพลังภายในเมืองแห่งนี้ เขาเข้ามาที่นี่เพื่อที่จะตรวจสถานการณ์แทน เขาและนางฟ้าเฮายู่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดจากสุสานของราชาเทพตวนมู่ ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้ทำให้ขั้นเหนือเทพมากมายที่อยู่ที่นี่ไม่พอใจ เขากังวลอย่างมากว่าขั้นเหนือเทพจะรอให้เขาปรากฏตัวในเมืองขณะที่รออยู่ที่นี่

แม้ว่าเขาจะไม่กลัวขั้นเหนือเทพส่วนใหญ่ด้วยความแข็งแกร่งตอนนี้ของเขา แต่เขาก็กลัวที่จะถูกรุม ดังนั้นเขาจึงต้องระวัง

ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็ตัวแข็งเล็กน้อย เขาเงยหน้าบนท้องฟ้าและหน้าตาของเขาก็ขึงขัง เขาเก็บสัมผัสวิญญาณของเขาขณะที่เขาขยายมันอย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้น ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป เขาบินออกจากเมืองทันทีโดยไม่ลังเล

ในขณะเดียวกันมิติก็กระพริบเป็นจังหวะ ค่ายกลขนาดใหญ่ที่ซ่อนอยู่ก็ปล่อยพลังงานที่ทรงพลังออกมา มันล้อมรอบเมืองหลักทั้งเมือง

“อสนีบาต ! ” เจี้ยนเฉินใช้ผนึกด้วยมือของเขาและเขาก็กลายเป็นสายฟ้า เมื่อค่ายกลกำลังล้อมแคว้น เขาก็หนีออกไปไกลโดยไม่ถูกสัมผัสแม้แต่เส้นผมและหลีกเลี่ยงกับดักได้

“เจ้ามาที่เมืองหลักแล้ว จ้าคิดว่าจะหนีไปไหนได้เช่นนั้นหรือ ? อยู่ที่นี่ซะ ! ” ปรมาจารย์เฉินหลงปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าเหนือเมืองขึ้นทันใด สีหน้าของเขาค่อยข้างแปลกใจ เขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่อเขาไล่ตามเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วเต็มที่

ในเวลานี้ค่ายกลขนาดใหญ่ของปรมาจารย์เฉินหลงที่ทำไว้ที่เมือง มันเป็นค่ายกลกับดักที่ทรงพลังอย่างมากเพื่อป้องกันไม่ให้ใครออกจากเมืองได้