เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1857

ตอนที่ 1857: คำขอของราชาศักดิ์สิทธิ์

“มันเกือบพันปี” เจี้ยนเฉินตอบอย่างไม่เต็มใจ เขารู้สึกทำอะไรไม่ถูกในใจ มันจะสมเหตุสมผลถ้าคนอื่นค้นพบระยะเวลาการบ่มเพาะของเขาถ้าขอบเขตการบ่มเพาะของเขาต่ำ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาเป็นขั้นเหนือเทพช่วงปลายอย่างเห็นได้ชัด แต่ราชาศักดิ์สิทธิ์ก็ยังคงสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วด้วยการชำเลืองมองเพียงแวบเดียว

ราวกับว่าระยะเวลาที่เขาบ่มเพาะนั้นโปร่งใสเหมือนกระจกต่อหน้าราชาเทพ

อย่างไรก็ตาม โชคดีที่ผู้พิทักษ์จักรวรรดิสูงสุดไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเขาได้บ่มเพาะมานานแค่ไหน อย่างน้อยที่สุด สิ่งนี้ทำให้เจี้ยนเฉินรู้ว่าไม่ใช่ราชาเทพทุกคนที่สามารถบอกได้ว่าเขาบ่มเพาะมานานเท่าไหร่

การเป็นขั้นเหนือเทพในเวลาไม่ถึงพันปีจะทำให้โลกเซียนต้องประหลาดใจอย่างแน่นอน

แม้แต่อัจฉริยะสูงสุดของตระกูลที่ลงทุนอย่างหนักก็ยังต้องดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองบ่มเพาะได้อย่างรวดเร็ว

“ช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน ความเร็วของบ่มเพาะนี้อาจไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในโลกเซียน ข้าไม่เคยคิดเลยว่าข้าจะได้เห็นการดำรงอยู่ที่น่าอัศจรรย์ด้วยตัวเอง” ผู้พิทักษ์จักรวรรดิสูงสุดถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเขาส่องประกายในขณะที่เขามองดูเจี้ยนเฉินราวกับว่าเขากำลังมองสมบัติที่ยิ่งใหญ่

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาไม่ทราบก็คือเจี้ยนเฉินบ่มเพาะมาเพียงราว ๆ 200 ปีเท่านั้น เขาพูดว่าเกือบพันปีแทนเพื่อที่คนฟังจะได้ไม่ต้องตกใจเกินไป อย่างไรก็ตาม แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะสร้างความประหลาดใจให้กับผู้พิทักษ์จักรวรรดิสูงสุดและราชาเทพ

“เจี้ยนเฉิน ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า การที่เจ้าจะเข้าร่วมกับจักรวรรดินิรันดร์ตะวันโลหิตแห่งภูมิภาคทางใต้เป็นเหมือนเรื่องง่ายเหมือนการปอกกล้วยเข้าปาก หากเจ้าเต็มใจ แม้กระทั่งเข้าร่วมจักรวรรดินิรันดร์เทียนแห่งภูมิภาคส่วนกลางก็คงไม่ยาก เจ้าจะสามารถพัฒนาได้ดีขึ้นในสถานที่ดังกล่าว การอยู่ในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนขนาดเล็กของข้าเท่ากับเป็นการฝังความสามารถของเจ้าไว้” ราชาศักดิ์สิทธิ์กล่าวกับเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินพูดหลังจากใช้ความคิดครู่หนึ่งว่า “ฝ่าบาทพูดถูก หากข้าเข้าร่วมองค์กรที่มีประสิทธิภาพ ข้าจะสามารถเข้าถึงสมบัติสวรรค์และทรัพยากรการบ่มเพาะที่ข้าต้องการได้โดยสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม มีข้อเสียเสมอในทุกผลประโยชน์ เพื่อแลกกับการดูแลเอาใจใส่ ข้าจะต้องสูญเสียอิสรภาพและติดอยู่ภายใต้กฎหลายข้อ ข้าจะไม่เป็นอิสระอย่างที่ข้าเป็นอยู่ในขณะนี้”

“ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง ด้วยเส้นทางที่ข้าต้องการเดิน มันจึงไม่เหมาะสมที่ข้าจะเข้าร่วมกลุ่มที่ทรงพลังและองค์กรของโลกเซียน การเป็นอิสระอาจจะเป็นประโยชน์ต่อการบ่มเพาะของข้ามากกว่า” เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างจริงจัง เขาได้รับมรดกจากโลกอมตะ เช่นนี้ไม่ว่าเขาจะสนใจเข้าร่วมองค์กรที่ทรงพลังหรือตระกูลในโลกเซียนหรือไม่ก็ตาม เขาไม่อาจคบหาสมาคมกับพวกเขาได้เลย มิฉะนั้นเขาจะต้องถึงจุดจบ

อย่างไรก็ตาม ราชาศักดิ์สิทธิ์และผู้พิทักษ์จักรวรรดิสูงสุดก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างมากหลังจากได้ยินคำพูดของเจี้ยนเฉิน พวกเขาตอบว่า “ใช่แล้ว แม้ว่าการเข้าร่วมตระกูลหรือองค์กรที่ทรงพลังนั้นเป็นตัวเลือกที่ดี แต่เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมหากเจ้าต้องการเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยืนหยัดเหนือทุกชีวิต มันจะเป็นการง่ายกว่าที่จะหล่อหลอมจิตใจและความตั้งใจของผู้คนโดยบททดสอบและความยากลำบากในหมู่คนทั่วไป ในอนาคต เจ้าจะยังคงสามารถเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยืนหยัดเหนือทุกชีวิต คนที่มาถึงจุดสูงสุดของโลกได้” ราชาศักดิ์สิทธิ์จ้องมองเจี้ยนเฉินอย่างลึกซึ้งและกล่าวว่า “เจี้ยนเฉิน เนื่องจากเจ้าเลือกเส้นทางนั้น ข้าจึงหวังว่าเจ้าจะสามารถติดตามมันได้ แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าจะสามารถเข้าถึงจุดสูงสุดของโลกด้วยความสามารถของเจ้าได้หรือไม่ การเข้าถึงขอบเขตตั้งต้นจะไม่ใช่เรื่องยากเลยแม้แต่น้อย”

เจี้ยนเฉินคำนับให้กับราชาศักดิ์สิทธิ์ เขารู้ว่าที่ราชาศักดิ์สิทธิ์พูดเช่นนั้นก็เป็นเพราะเขาใคร่ครวญเรื่องของเจี้ยนเฉินอย่างจริงจัง บางทีเจี้ยนเฉินอาจได้รับความโปรดปรานจากราชาศักดิ์สิทธิ์ด้วยความสามารถของเขา ราชาศักดิ์สิทธิ์หวังว่าเจี้ยนเฉินจะสามารถทำได้มากกว่าที่เขาทำ

ในเวลานี้ ราชาศักดิ์สิทธิ์ได้โยนเหรียญให้เจี้ยนเฉิน เขากล่าวว่า “เจี้ยนเฉิน ด้วยเหรียญตรานี้ เจ้าสามารถเข้าสู่หอตำราหลวงได้ตามที่เจ้าต้องการ มีทักษะการต่อสู้ทั้งหมดที่ข้าได้รวบรวมตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าสามารถเข้าไปดูได้ตามที่เจ้าต้องการ”

“ตามกฎที่ข้าตั้งไว้ในอดีต มีเพียงขั้นเหนือเทพที่มีส่วนอย่างมากในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถเข้าสู่หอตำราหลวงเพื่อเลือกวิธีการบ่มเพาะหรือทักษะการต่อสู้ที่พวกเขาต้องการ แต่พวกเขายังมีข้อจำกัด สำหรับเจ้า ข้าจะไม่ตั้งข้อจำกัดใด ๆ ข้าเพียงแต่หวังว่าเจ้าจะสามารถพัฒนาต่อไปบนเส้นทางการบ่มเพาะในอนาคต”

“ขอบพระทัย ฝ่าบาท ! ” เจี้ยนเฉินยกมือคารวะและยอมรับเหรียญ