เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2282

ตอนที่​ 2282 – เหรียญ​โลหิต​

ที่ไหน​สัก​แห่ง​บน​ที่ราบ​รกร้าง​นั้น​มีป่าพรุ​ที่​ห่างไกล​ซึ่งปกคลุม​ไป​ด้วย​หมอก​พิษ​ ผู้คน​ไม่ค่อย​ก้าว​เท้า​เข้ามา​ใน​สถานที่​นี้​ มีสัตว์​มีพิษ​เพียง​ไม่กี่​ตัว​เท่านั้น​ที่​เดิน​สำรวจ​รอบ​ ๆ เพื่อ​ล่า​เหยื่อ​

ใน​ขณะนี้​บึง​น้ำ​อัน​เงียบสงบ​ก็​เริ่ม​ปั่นป่วน​ใน​ลักษณะ​ที่​ผิดปกติ​อย่าง​มาก​ราวกับว่า​มีอะไร​บางอย่าง​กำลังจะ​ระเบิด​ออกมา​

ความวุ่นวาย​ดึงดูด​สัตว์​ให้​มาด้อม​ ๆ มอง​ ๆ พวก​มัน​มารวมกัน​อย่าง​รวดเร็ว​ขณะที่​จ้องมอง​สถานที่​นั้น​ด้วย​สายตา​ที่​เย็นชา​

ในไม่ช้า​บึง​น้ำ​ที่​ปั่นป่วน​ก็​แหวก​ออก​อย่าง​กะทันหัน​ ร่าง​ใน​เสื้อคลุม​สีขาว​และ​ปกคลุม​ไป​ด้วย​แสงโผล่​ออก​มาจาก​ป่าพรุ​อย่าง​เงียบ ๆ​

ไม่น่าแปลกใจ​ที่​ร่าง​นั้น​คือ​เจี้ยนเฉิน​

ชั้น​แสงรอบ​ ๆ เจี้ยนเฉิน​กัน​โคลน​ให้​ห่าง​จาก​ตัว​เขา​ เขา​โผล่​ขึ้น​จาก​บึง​น้ำ​ใน​จังหวะ​ที่​มั่นคง​

ช่วงเวลา​ที่​พวก​มัน​เห็น​เจี้ยนเฉิน​ สัตว์​อสูร​สอง​สามตัว​ที่​ขาด​สติปัญญา​อย่าง​ชัดเจน​ ก็​ส่งเสียงคำราม​อย่าง​ลึกล้ำ​และ​พุ่ง​เข้าใส่​เขา​ทันที​

เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​เหลียว​มอง​สัตว์​อสูร​ เพียง​การ​โบกมือ​ของ​เขา​ เขา​ก็​ส่งกระบี่​ธาตุ​แสงสอง​สามเล่ม​พุ่ง​ออก​ไป​ตัด​พวก​มัน​เป็น​ชิ้น​ ๆ

หลังจากนั้น​ เขา​ก็​จำแนก​ทิศทาง​ของ​เขา​และ​พุ่ง​ขึ้นไป​ใน​อากาศ​ทันที​โดย​ใช้พลัง​เซียน​ธาตุ​แสง เขา​ตรง​ไป​ที่​โถงเซียน​ธาตุ​แสง

เจี้ยนเฉิน​แสดง​ความเร็ว​ที่​เซียน​ผู้เชี่ยวชาญ​ธาตุ​แสงที่​มีแกน​วิญญาณ​หนึ่ง​สีสามารถ​ครอบครอง​ได้​ ดังนั้น​เขา​จึงไม่ได้​เดินทาง​อย่าง​รวดเร็ว​ เมื่อ​เขา​ออกจาก​ป่าพรุ​และ​เดิน​เข้ามา​ใน​เมือง​ เขา​ก็​ถูก​หยุด​โดย​นัก​สู้ที่​ดูเหมือน​จะอยู่​ใน​วัย​สามสิบ​ของ​เขา​

นัก​สู้เป็น​ขั้น​เทพ​และ​อวบอ้วน​เป็นอย่างมาก​ อย่างไรก็ตาม​เขา​ดูเหมือน​เป็น​คน​เรียบง่าย​และ​ซื่อสัตย์​ รูปลักษณ์​ของ​เขา​ที่​แสดง​ออกมา​ให้​ความรู้สึก​ที่​ค่อนข้าง​โง่

“หยุด​ โปรด​แสดง​เหรียญ​โลหิต​ของ​เจ้าด้วย​” ชาย​ผู้​นั้น​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​ที่​อ่อนนุ่ม​และ​อู้อี้​

เจี้ยนเฉิน​ขมวดคิ้ว​เมื่อ​เขา​ได้ยิน​สิ่งนั้น​ เขา​อยู่​ใต้ดิน​ประมาณ​ 2 ปี​ ดังนั้น​เขา​จึงไม่มีเบาะแส​เกี่ยวกับ​สิ่งที่​เกิดขึ้น​ใน​โลก​ภายนอก​ เขา​ไม่รู้​เลย​ว่า​เหรียญ​โลหิต​นั้น​เป็น​อย่างไร​

ก่อนที่​เจี้ยนเฉิน​จะพูด​อะไร​ ชาย​วัยกลางคน​อีก​คน​หนึ่ง​ก็​บิน​มาจาก​ที่​ไกล​ ๆ ชาย​วัยกลางคน​แต่งตัว​เหมือน​คน​อวบอ้วน​โดย​มีต้นกำเนิด​มาจาก​องค์กร​เดียวกัน​อย่าง​เห็นได้ชัด​

ชาย​วัยกลางคน​เดินทาง​มาข้าง ๆ​ ชาย​อ้วน​และ​ตบ​ท้ายทอย​ของ​เขา​ และ​พูดว่า​“ งี่เง่า ! เจ้าอาจ​ไม่รู้จัก​เครื่องแต่งกาย​ของ​โถงเซียน​ธาตุ​แสง แต่​อย่าง​น้อยที่สุด​เจ้าควร​รู้จัก​พลัง​เซียน​ธาตุ​แสง เหรียญ​โลหิต​ของ​ศิษย์​จาก​โถงเซียน​ธาตุ​แสงจะถูก​ตรวจสอบ​อย่าง​ชัดเจน​โดย​ผู้​ที่​มีสถานะ​มากกว่า​ เจ้ามีส่วน​เกี่ยวข้อง​อะไร​ ? ”

หลังจากนั้น​ชาย​วัยกลางคน​ก็​คำนับ​ต่อ​เจี้ยนเฉิน​อย่าง​เป็นกันเอง​โดย​ไม่สนใจ​แกน​วิญญาณ​หนึ่ง​สีของ​เจี้ยนเฉิน​เลย​ เขา​พูดว่า​ “น้องชาย​ ศิษย์​น้อง​ของ​ข้า​ค่อนข้าง​โง่เขลา​ ข้า​หวัง​ว่า​เจ้าจะสามารถ​ยกโทษให้​เขา​ได้​”

เจี้ยนเฉิน​ยิ้ม​อย่าง​ไม่แยแส​ หลังจาก​แลกเปลี่ยน​การ​คำนับ​กับ​ชาย​วัยกลางคน​ เขา​ถามว่า​ “ผู้อาวุโส​ ข้า​ขอ​ถามได้​ไหม​ว่า​เหรียญ​โลหิต​นี้​คือ​อะไร​ ? ”

เมื่อ​เห็น​ว่า​ศิษย์​ของ​โถงเซียน​ธาตุ​แสง ทำตัว​เป็นมิตร​โดย​ไม่มีความ​หยิ่งยโส​ใด​ ๆ ทั้งที่​เป็น​ศิษย์​ของ​นิกาย​ชั้นยอด​ ชาย​วัยกลางคน​มีความประทับใจ​อย่าง​มาก​ต่อ​เจี้ยนเฉิน​ อย่างไรก็ตาม​คำถาม​ของ​เจี้ยนเฉิน​ทำให้​เขา​ประหลาดใจ​

“เจ้าไม่รู้เรื่อง​เหรียญ​โลหิต​หรือ​ น้องชาย​ ? ” ชาย​วัยกลางคน​จ้องมอง​ไป​ที่​เจี้ยนเฉิน​อย่าง​ประหลาดใจ​