ตอนที่ 2287 – รองหัวหน้าซวนจ้าน (2)
ซวนหมิงกำลังนั่งอยู่บนพื้นของชั้นสองในหอคอยอนัตตา ปัจจุบันเขาอุทิศตัวเองเพื่อการบ่มเพาะ พลังเซียนธาตุแสงที่หนาแน่นและศักดิ์สิทธิ์ได้ห่อหุ้มตัวเขา ขณะที่กฎแห่งความศรัทธาได้โคจรรอบตัวเขา เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะควบแน่นต้นไม้วิญญาณ
นี่เป็นเพราะปีศาจที่ทรงพลังอย่างยิ่งใหญ่คุกคามชีวิตของเซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธา ซึ่งมาถึงจุดสูงสุดของราชาเทพธาตุแสง ผลที่ตามมาก็คือซวนหมิงไม่กล้าออกไปจากที่นี่เว้นแต่เขาจะทะลวงผ่านด่าน เขาไม่กล้าออกไปข้างนอกและถูกจำกัดแบบถาวร
เป็นผลให้มีเพียงการทะลวงผ่านด่านและควบแน่นต้นไม้วิญญาณถึงจะเป็นสิ่งที่คล้ายกับขอบเขตตั้งต้นสำหรับนักสู้ เขาจะได้อิสรภาพของเขากลับคืนมา
“ซวนหมิง ! ”
ในขณะนี้ เจี้ยนเฉินควบแน่นร่างมายาโดยใช้เศษเสี้ยววิญญาณของเขาและปรากฏตัวต่อหน้าซวนหมิงอย่างเงียบ ๆ ในขณะนี้เขาถูกบังคับให้รบกวนการบ่มเพาะของซวนหมิง เขาปลุกซวนหมิงด้วยการเรียกอย่างอ่อนโยน
“น้องเจี้ยนเฉิน ! ฮ่าฮ่า นานแล้วที่ไม่ได้เห็นหน้า โอ้ แล้วสถานการณ์ข้างนอกตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ? เจ้าหนีรอดจากการไล่ล่าของราชาสวรรค์แห่งฟ้ากระจ่างได้หรือไม่ ? เจ้าหนีไปที่ที่ราบรกร้างหรือเปล่า ? ” ซวนหมิงหยุดการบ่มเพาะและถามคำถามหลายข้อทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แววตาของเขาส่องประกายด้วยความกระตือรือร้นที่ไม่เปิดเผยเมื่อเขาพูดถึงที่ราบรกร้าง
“ข้าอยู่บนที่ราบรกร้างแล้ว” เจี้ยนเฉินกล่าว
สีหน้าของซวนหมิงทอประกายขึ้นมาทันทีเมื่อเขาได้ยิน เขาพูดด้วยความตื่นเต้น “จริงหรือ ? เจ้าอยู่บนที่ราบรกร้างแล้วหรือยัง น่าอัศจรรย์ นี่ยอดเยี่ยมมาก โอ้ ใช่ น้องเจี้ยนเฉินตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหนบนที่ราบรกร้าง จะ-เจ้าจะทำ …” ซวนหมิงหยุดและเริ่มลังเล
เจี้ยนเฉินยิ้มและพูดว่า“ ซวนหมิง ถ้ามีอะไรที่เจ้าอยากพูดก็แค่พูดออกมา”
หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง ซวนหมิงก็กัดฟันของเขาและคำนับไปที่เจี้ยนเฉินก่อนที่จะพูดว่า “น้องเจี้ยนเฉิน เจ้าช่วยไปเยี่ยมโถงเซียนธาตุแสงและบอกพ่อของข้าว่าข้ายังมีชีวิตอยู่และปลอดภัยอยู่ได้หรือไม่ ? อย่าลืมว่า มันนานเกินไปแล้วตั้งแต่ข้าออกจากที่ราบรกร้าง ข้าได้ตัดการติดต่อกับพ่อของข้าเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกค้นพบโดยปีศาจที่ยิ่งใหญ่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พ่อของข้าไม่รู้ว่าตอนนี้ข้าสบายดีแล้ว”
“โดยปกติ อย่างไรก็ตามพ่อของเจ้าเป็นหนึ่งในแปดรองหัวหน้าของโถงเซียนธาตุแสง เขายืนอยู่บนจุดสูงสุด มันไม่ง่ายเลยที่ข้าจะได้พบเขา” เจี้ยนเฉินเห็นด้วยโดยไม่ลังเล คำขอของซวนหมิงสอดคล้องกับความต้องการของเขา
“นั่นง่ายมาก ! ” ซวนหมิงกัดนิ้วของเขาเพื่อเจาะเลือดและหยดมันไว้ในขวดหยกก่อนที่จะส่งไปยังเจี้ยนเฉิน เขากล่าวว่า“ เซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาในระดับพ่อของข้านั้นไวต่อสายเลือดของพวกเขาเป็นอย่างมาก เจี้ยนเฉิน นำขวดหยกนี้ไปแล้วเปิดมันใกล้ ๆ กับโถงเซียนธาตุแสง ตราบใดที่พ่อของข้าอยู่ในโถงเซียนธาตุแสง เขาจะรู้สึกได้”
เจี้ยนเฉินเก็บขวดเอาไว้ หลังจากใช้ความคิด เขาก็พูดว่า “แค่นี้ยังไม่พอ หากพ่อของเจ้าเข้าใจข้าผิดและคิดว่าข้าได้รับเลือดหยดนี้มาด้วยวิธีอื่น ข้าก็จะเดือดร้อน”
“เช่นนั้นให้ข้าเขียนจดหมายและบอกพ่อของข้าว่า เจ้า เจี้ยนเฉินเป็นสหายที่ดีที่สุดของข้า” ซวนหมิงหยิบแผ่นหยกออกมาจากแหวนมิติของเขาทันทีและเริ่มสลักข้อความด้วยการรับรู้ของจิตวิญญาณของเขา
“ช้าก่อน ข้าได้ใช้ชื่ออื่นบนที่ราบรกร้างตอนนี้ อย่าใช้ชื่อเจี้ยนเฉิน ใช้เจียงหยางแทน นอกจากนี้อย่าพูดถึงรายละเอียดใด ๆ เกี่ยวกับข้ากับพ่อของเจ้า เจ้าไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของหอคอยนี้ได้เช่นกัน”
“เจ้าต้องรับรู้ถึงมัน หอคอยแห่งนี้สามารถซ่อนเจ้าจากความลับแห่งสวรรค์ ดังนั้นมันจึงเป็นวัตถุคุณภาพสูง หากพ่อของเจ้ารู้เรื่องเกี่ยวกับมัน ใครจะรู้ว่าเขาจะเริ่มต้นกำหนดเป้าหมายมาที่ข้า” เจี้ยนเฉินเตือนอย่างเคร่งขรึม เขาไม่สามารถที่จะประมาทได้เมื่อจัดการเรื่องนี้
ซวนหมิงคิดว่าเจี้ยนเฉินยังคงถูกตามล่าจากราชาเผิงสีฟ้า ดังนั้นเขาจึงรับประกันว่า “น้องเจี้ยนเฉิน เจ้าไม่ต้องกังวลเลย ราชาแห่งสวรรค์แห่งฟ้ากระจ่างจะไม่กล้าที่จะก้าวเท้าแม้แต่ก้าวเดียวไปที่ที่ราบรกร้าง” อย่างไรก็ตาม ซวนหมิงยังคงปฏิบัติตามคำขอของเจี้ยนเฉิน หลังจากเขียนเสร็จ เขาก็ส่งแผ่นหยกให้กับเจี้ยนเฉินเพื่อตรวจสอบเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...