เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2288

ตอนที่ 2288 – การไปเยือนโถงศักดิ์สิทธิ์

เจี้ยนเฉินนั่งอยู่ในบ้านพักของเขาขณะที่มองขวดที่เปิดอยู่ในมือ เขารออย่างเงียบ ๆ

เขารู้ว่าพ่อของซวนหมิงจะสามารถสัมผัสเลือดลูกของเขาได้ อย่างไรก็ตามสิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้ในระยะที่กำหนดเท่านั้น หากเขาอยู่ไกลเกินไป แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญอย่างพ่อของซวนหมิงก็จะสูญเสียความสามารถในการทำเช่นนั้น

“ข้าหวังว่าพ่อของซวนหมิงจะอยู่ในโถงเซียนธาตุแสง” เจี้ยนเฉินภาวนาอย่างลับ ๆ เขาต้องการความช่วยเหลือจากพ่อของซวนหมิงอย่างแท้จริงหากเขาต้องการเข้าหอคอยธาตุแสงในเวลาเช่นนี้

ผู้ติดตามของผู้ท้าชิงทั้งห้าคน ทุกคนมีคนคอยสนับสนุนพวกเขาอยู่เบื้องหลัง ถ้าเจี้ยนเฉินไม่มีผู้สนับสนุน มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้รับการถูกเลือกแทนคนอื่น

ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงไม่มีทางเลือกนอกจากได้รับการสนับสนุนจากพ่อของซวนหมิง

ในขณะนี้ เจี้ยนเฉินก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ในเวลาต่อมาเขาเห็นเพียงความพร่ามัวและชายสวมเสื้อคลุมสีขาว ร่างกำยำหน้าเหมือนถูกสลัก ชายวัยกลางคนปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างเงียบ ๆ

ชายวัยกลางคนปรากฏตัวเงียบ ๆ เหมือนภูตผี ค่ายกลง่าย ๆ ที่นอกบ้านพักของเจี้ยนเฉินไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงต่อหน้าเขา

ชายวัยกลางคนเป็นหนึ่งในแปดรองหัวหน้า ซวนจ้าน

ทันทีที่ซวนจ้านมาถึง สายตาที่ดุร้ายของเขาก็พุ่งไปยังขวดหยกในมือของเจี้ยนเฉิน สีหน้าที่แข็งกระด้างของเขาอดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นถึงความตื่นเต้น

“เจ้าได้รับเลือดหยดนี้มาจากที่ไหน ? ” ซวนจ้านถาม เขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับสายตาที่เหมือนกระบี่

ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็รู้สึกเจ็บปวดไปทุกที่ การจ้องมองของซวนจ้านแหลมคมเกินไป จริง ๆ แล้วมันทำให้เจี้ยนเฉินเกิดความเจ็บปวด

เจี้ยนเฉินกลายเป็นคนสุภาพทันที เขาโค้งคำนับต่อซวนจ้านและพูดว่า “ผู้อาวุโสต้องเป็นพ่อของซวนหมิงใช่หรือไม่ ? ”

ดวงตาของซวนจ้านเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินสิ่งนั้น เขาร้องออกมาว่า “เจ้ารู้จักหมิงเอ๋อจริง ๆ หรือ ? บอกข้ามาว่าหมิงเอ๋ออยู่ที่ไหน ? ”

“โปรดอย่ารีบร้อน ท่านผู้อาวุโส ข้ามีบางสิ่งที่ซวนหมิงขอให้ข้านำมาให้ท่านผู้อาวุโส” เจี้ยนเฉินกล่าวก่อนที่จะหยิบแผ่นหยกที่มาจากซวนหมิง

ความสุขที่ไม่อาจปิดบังปรากฏบนใบหน้าของซวนจ้าน เมื่อเขาได้ยินว่าซวนหมิงได้ทิ้งบางอย่างไว้ให้เขา เขาคว้าแผ่นหยกจากมือของเจี้ยนเฉินอย่างรีบร้อนและตรวจสอบเนื้อหาทันที

“หมิงเอ๋อยังมีชีวิตอยู่ เขายังมีชีวิตอยู่…” ซวนจ้านดูทุกสิ่งภายในไม่กี่นาที รอยยิ้มที่เขาไม่ได้แสดงออกมาหลายปีปรากฏบนใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะเบาใจขึ้นมากแล้ว

อันที่จริงภาระอันหนักอึ้งได้ถูกยกขึ้นจากใจของซวนจ้าน หลังจากเขารู้ว่าซวนหมิงยังมีชีวิตอยู่ เขาหยุดกังวลอย่างแท้จริง

“หมิงเอ๋ออยู่ไหนแล้วตอนนี้ ? แล้วเจ้าพบเขาเมื่อไหร่ ? ” สายตาของซวนจ้านซึ่งจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน กลายเป็นมิตรในทันที

นี่เป็นเพราะซวนหมิงระบุไว้อย่างชัดเจนว่าเจียงหยางเป็นสหายของเขาและช่วยเขาในอดีต ซวนจ้านเห็นได้ชัดว่าจะปฏิบัติอย่างดีต่อผู้ที่ช่วยเหลือลูกชายของเขาและนำข่าวของลูกชายของเขาด้วยทัศนคติที่เป็นมิตร

“ซวนหมิงอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยมาก ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเขาเรื่องที่จะถูกค้นพบโดยปีศาจที่ยิ่งใหญ่ที่เขาพูดถึงนั่น ข้าไม่สะดวกที่จะบอกท่านว่าอยู่ที่ไหน อย่างไรก็ตาม ข้าพบซวนหมิงเมื่อไม่กี่ปีก่อน” เจี้ยนเฉินตอบ

ซวนจ้านเริ่มระวังตัวทันทีและพูดว่า “ข้าใจร้อนเกินไป หากเป็นกรณีนี้ เจ้าจะไม่สามารถเปิดเผยตำแหน่งของซวนหมิงได้ คนผู้นั้นมีอำนาจมากเกินไป ความเข้าใจในกฎของเขาเหนือกว่าท่านหัวหน้าเป็นอย่างมาก ทุกคนในระดับนี้มีความสามารถพิเศษ เมื่อเจ้าบอกข้า เขาอาจจะสามารถทราบได้ว่าหมิงเอ๋อกำลังซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

ซวนจ้านหยุดชั่วคราวหลังจากนั้น เขามองดูเจี้ยนเฉินอย่างเต็มไปด้วยความสนใจและพูดว่า “เจ้ามีนามว่าเจียงหยางใช่หรือไม่ ? เนื่องจากเจ้ามีความสัมพันธ์กับลูกชายของข้าและเจ้าได้ช่วยเขามาก่อน ข้าจะตอบแทนพระคุณนี้แทนหมิงเอ๋อ ในฐานะพ่อของเขา เจี้ยงหยาง เจ้าอยากเป็นศิษย์ของข้าหรือไม่ ? ”

ในพริบตาผ่านไปสามวัน การแข่งขันของเซียนผู้ถูกเลือกเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในวันนี้ ประมุขยอดเขาหลายคนออกจากภูเขาและรวมตัวกันในห้องโถงอันศักดิ์สิทธิ์เหนือเมฆในตอนเช้า

การแข่งขันสำหรับเซียนผู้ถูกเลือกจะจัดขึ้นในโถงศักดิ์สิทธิ์ มีเพียงประมุขยอดเขาและผู้ที่เป็นที่เคารพชื่นชมซึ่งมีภูมิหลังอันน่าประทับใจเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าร่วม

เจี้ยนเฉินยืนอยู่นอกบ้านของเขาและจ้องมองไปในระยะที่ห่างไกล ด้วยสายตาของเขา เขาสามารถมองทะลุเมฆได้อย่างง่ายดายและดูว่าเกิดอะไรขึ้นในที่ที่ห่างออกไปหนึ่งล้านกิโลเมตร เห็นได้ชัดว่าประมุขยอดเขาหลายคนเดินไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์ด้วยความมั่นใจในขณะที่ถูกห่อหุ้มด้วยพลังเซียนธาตุแสง

หลังจากนั้นแสงก็ห่อหุ้มรอบตัวของเจี้ยนเฉิน เขาควบแน่นปีกธาตุแสงคู่หนึ่งและบินไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์

“หยุด ! เจ้าเป็นใคร ? เจ้าจะบุกรุกโถงศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร ? ” ก่อนที่เจี้ยนเฉินจะเดินเข้ามาใกล้โถงศักดิ์สิทธิ์ เขาก็ถูกกลุ่มผู้พิทักษ์เสื้อคลุมสีม่วงที่อยู่ห่างออกไปเตือน

ผู้พิทักษ์จ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินไม่ได้พูดอะไร ด้วยการพลิกมือของเขา เขาหยิบเหรียญของซวนจ้านออกมา

“เหรียญของรองหัวหน้า…”

สีหน้าของผู้พิทักษ์เปลี่ยนไปและพวกเขาก็ร้องออกมาเมื่อเห็นเหรียญที่อยู่ในมือของเจี้ยนเฉิน สายตาของพวกเขาที่มีต่อเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

“ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าตอนนี้ข้ามีสิทธิ์เข้าห้องโถงศักดิ์สิทธิ์ได้หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินถามอย่างสบาย ๆ ขณะที่เขาถือเหรียญ

“ แน่นอน แน่นอน ทางนี้ได้โปรดทางนี้…” กลุ่มตอนนี้เปลี่ยนเป็นสุภาพทันทีและพูดอย่างรีบเร่ง