เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2311

ตอนที่​ 2311 : รู้ตัว​

“นาย​ท่าน​ ปราณ​บรรพกาล​นั้น​ทำให้​เรา​ก้าว​ข้าม​จุดสูงสุด​ที่​เคย​อยู่​และ​พัฒนา​ต่อไป​จน​แข็งแกร่ง​ยิ่งกว่า​เดิม​” จือห​ยิง​พูด​ขึ้น​มา

ไม่มีอะไร​ใน​โลก​นี้​ที่​น่าสนใจ​ไป​กว่า​การ​ที่จะ​แข็งแกร่ง​ขึ้น​ได้​ ไม่ว่า​จะเป็น​ผู้​บ่ม​เพาะ​หรือ​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ก็ตาม​

เจี้ยนเฉิน​แปลกใจ​ จิตวิญญาณ​กระบี่​นี้​เป็น​ตัวตน​ที่​แข็งแกร่ง​มาอยู่แล้ว​ตอนที่​พวก​นั้น​รุ่งเรือง​ การ​รวมตัว​ของ​กระบี่​คู่​ทำให้​มีพลัง​ทำลายล้าง​ หาก​พวก​นั้น​พัฒนา​ไป​ต่อ​ได้​ มัน​จะแข็งแกร่ง​ได้​ถึงขนาด​ไหน​กัน​ ?

เนื่องจาก​ปราณ​บรรพกาล​มีประโยชน์​ต่อ​จิตวิญญาณ​กระบี่​ เจี้ยนเฉิน​ก็​เริ่ม​สนใจ​ขึ้น​มา เขา​อยาก​ที่จะ​ได้​มัน​มาทันที​ จิตวิญญาณ​กระบี่​ได้​ยอมรับ​เขา​เป็น​เจ้านาย​มัน​แล้ว​ หาก​จิตวิญญาณ​กระบี่​แข็งแกร่ง​ขึ้น​กว่า​เดิม​ พลัง​ใน​การต่อสู้​ของ​เขา​ก็​จะเพิ่มขึ้น​เช่นกัน​

เจี้ยนเฉิน​สูด​หายใจเข้า​ลึก​ ๆ และ​สงบสติอารมณ์​ลง​ เขา​มอง​ไป​ที่​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ด้วย​ความรู้สึก​ซับซ้อน​และ​พูด​ขึ้น​ “จริง ๆ​ แล้ว​การ​ลบ​คำสาป​ของ​ท่าน​ไม่ได้​ยาก​เลย​แม้แต่น้อย​ ที่​ท่าน​ต้องการ​คือ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ที่​ถือว่า​เป็น​เซียน​ลงมือ​และ​มัน​ก็​น่าจะ​เพียง​พอที่จะ​ลบ​คำสาป​ของ​เซียน​อีก​คน​ หาก​ท่าน​เต็มใจ​ ข้า​จะหาทาง​หา​คน​แบบ​นั้น​มาให้​ท่าน​ “

เจี้ยนเฉิน​เริ่ม​คิด​ว่า​เขา​จะได้​พลัง​ปราณ​บรรพกาล​มาได้​ยังไง​ หลังจากที่​รู้​ว่า​มัน​ส่งผลดี​ต่อ​จิตวิญญาณ​กระบี่​ของ​เขา​เช่นไร​

เขา​ไม่กล้า​ที่จะ​คิด​เรื่อง​การ​เก็บ​แก่น​เลือด​จาก​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ถึง 10 หยด​ เพราะ​เรื่อง​แบบ​นั้น​มัน​เป็นไปไม่ได้​ แม้ในอนาคต​เขา​ก็​คง​ไม่อาจจะ​ทำ​เรื่อง​แบบนี้​ได้​

แม้ว่าการ​หา​ตัว​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​จะแทบ​เป็นไปไม่ได้​เช่นกัน​แต่​มัน​ก็​ง่ายก​ว่าการ​เก็บ​แก่น​เลือด​ถึง 10 หยด​

เจี้ยนเฉิน​คิด​หาว่า​จะเรียก​จอม​ปราชญ์​สูงสุดคน​ไหน​มาลบ​คำสาป​ที่​กักขัง​จิตวิญญาณ​วัตถุ​เอาไว้​เพื่อ​แลกเปลี่ยน​กับ​ปราณ​บรรพกาล​

ยังไง​ซะมัน​ก็​มีจอม​ปราชญ์​สูงสุด​แค่​เพียง​หยิบมือ​ใน​โลก​เซียน​แห่ง​นี้​ ด้วย​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​เขา​ใน​ตอนนี้​แล้ว​ การ​ได้​เจอ​กับ​คน​ระดับ​นั้น​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​ ดังนั้น​เขา​จึงไม่อาจจะ​เสนอ​อะไร​ให้​กับ​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ได้​ดีกว่า​นี้​

ยิ่งกว่านั้น​เขา​ก็​เชื่อ​ว่า​เมื่อ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​รู้​ถึงการ​มีอยู่​ของ​โถงศักดิ์สิทธิ์​โบราณ​ พวก​นั้น​คง​ต้อง​ลงมือ​ด้วยตัวเอง​แน่​เพราะ​คุณ​ค่าที่​มัน​มี

ยังไง​ซะโถงศักดิ์สิทธิ์​โบราณ​แห่ง​นี้​ก็​คือ​วัตถุ​เทพ​ที่​เทียบ​เท่ากับ​กระบี่​คู่​ของ​เขา​

แต่​คำพูด​ของ​เจี้ยนเฉิน​เหมือน​จะจี้จุดอ่อน​ของ​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ ตา​ของ​เขา​ดู​คมกริบ​ขณะที่​มอง​มายัง​เจี้ยนเฉิน​ ก่อน​จะพูด​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา​ “เจ้าหนู​ มัน​จะดีกว่า​หาก​เจ้าไม่ทำ​แบบ​นั้น​ ไม่งั้น​แล้ว​ข้า​คง​ไม่มีทาง​ปล่อย​เจ้าไป​แม้ว่า​ปราณ​หยิน​และ​ปราณ​หยาง​จะปกป้อง​เจ้าก็ตาม​ “

เจี้ยนเฉิน​คิ้ว​ขมวด​ไป​ทันที​เมื่อ​เห็น​ท่าที​ของ​จิตวิญญาณ​วัตถุ​และ​ได้ยิน​คำขู่​นั้น​ เขา​มอง​ไป​ที่​ชาย​ชรา​ตรงหน้า​แต่​ก็​บอก​ไม่ได้​ว่า​อีก​ฝ่าย​คิด​อะไร​อยู่​

“ปราณ​บรรพกาล​ วิธี​ที่​นาย​ท่าน​พูดถึง​นั้น​เป็น​เพียง​วิธี​เดียว​ที่จะ​ปลดปล่อย​ท่าน​” จิตวิญญาณ​กระบี่​พูด​ขึ้น​มาด้วย​ความไม่พอใจ​

จิตวิญญาณ​วัตถุ​พูด​ขึ้น​มาอย่าง​เย็นชา​ “ข้า​เคย​คิด​เรื่อง​นี้​ดู​แล้ว​ หาก​ข้า​ต้องการ​ทำ​แบบ​นั้น​จริง ๆ​ ข้า​คง​ได้รับ​อิส​ระมา​ตั้ง​นาน​แล้ว​ ทำไม​ข้า​ถึงยัง​ต้อง​ถูก​ขัง​อยู่​ที่นี่​ ? ”