ตอนที่ 2319 : การเปิดออกของประตู
ตงหลินหยานเซว่นั่งอยู่ภายในถ้ำเพียงลำพัง นางพิงกำแพงถ้ำอย่างไร้เรี่ยวแรง นางเอาแต่จ้องไปยังทางเข้าตรงหน้า
นางอยู่เพียงลำพังหลังจากที่เจี้ยนเฉินออกจากที่นั่นไป นางบาดเจ็บและไม่อาจจะปกป้องตัวเองได้ นางเริ่มกังวลและอึดอัด ความกังวลนั้นเกดขึ้นท่วมท้นหัวใจนาง
เมื่อเผชิญหน้ากับฉิงฉัน ราชาเทพธาตุแสงทั้งแปดคนที่นางควรจะพึ่งพาได้กลับทิ้งนางโดยไม่ลังเลเพื่อหนีเอาตัวรอด นางถูกทิ้งและหมดหนทาง แต่เจียงหยางซึ่งเป็นคนอ่อนแอที่สุดกลับยังอยู่เคียงข้างนาง แม้แต่ตอนที่นางเป็นภาระ เขาก็ยังไม่คิดจะทิ้งนาง เขากลับมายอมลำบากกับนาง มันทำให้ตงหลินหยานเซว่ตื้นตันใจ
เรื่องนี้ทำให้ตงหลินหยานเซว่เห็นได้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นคนแบบไหน
ตอนนั้นเองกลับมีเสียงเท้าดังขึ้นมาจากด้านนอกถ้ำ ตงหลินหยานเซว่เริ่มกังวลและตะโกนออกมาทันที “ใครกัน ? ”
“ข้าเอง ! ” เสียงของเจี้ยนเฉินดังขึ้นมาจากด้านนอก จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาในถ้ำ
ตงหลินหยานเซว่โล่งอกทันทีที่ได้ยินเสียงเจี้ยนเฉิน นางถามขึ้นมาว่า “สถานการณ์ด้านนอกเป็นยังไงบ้าง ? ”
“ก็สงบดี” เจี้ยนเฉินนั่งลงที่จุดเดิมที่เขาเคยนั่ง แสงในตาเขาสั่นไหวพร้อมกับพูดออกมา “หมอกแปลกประหลาดได้ไล่สัตว์อสูรทั้งหมดไป แม้ว่าหมอกจะหายไปแล้วแต่สัตว์อสูรก็ยังไม่กล้าพอที่จะกลับมาที่เขตของตัวเอง ข้าไม่ได้พบสัตว์อสูรแม้แต่ตัวเดียวตอนที่ไปตรวจสอบรอบ ๆ ”
“เราโดนขังอยู่ในหมอกมานาน แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหนแต่ดูเหมือนว่าจะกินเวลาเกือบปี อีกไม่นานประตูจะเปิดออก เราแค่ต้องรออยู่ที่นี่”
“แต่ภัยที่อันตรายที่สุดไม่ใช่พวกสัตว์อสูร มันคือฉิงฉัน” ตงหลินหยานเซว่ไม่ได้คลายกังวลเลยแม้แต่น้อย นางยอมแพ้กับการค้นหามุกต้นกำเนิดธาตุแสง นางหวังแค่ว่าจะรอดจากที่นี่ไปได้
“ฉิงฉันอาจจะออกจากที่นี่ไปแล้ว ยังไงซะเวลาก็ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว หากเขาไม่ออกไป ผู้อาวุโสของโถงเซียนธาตุแสงจะแห่กันเข้ามาตอนที่ประตูเปิดออก เขาคงจบสิ้นแน่” เจี้ยนเฉินพูดขึ้นอย่างใจเย็น
“เจ้าก็แค่คาดเดา หากฉิงฉันยังไม่ออกจากที่นี่ไปล่ะ ? เจียงเหยาง ข้ารู้สึกว่าเราจะปลอดภัยกว่าเดิมหากหาที่ซ่อนไกลกว่านี้” ตงหลินหยานเซว่พูดขึ้นมาด้วยความกังวล
“ก็ได้ งั้นเดินทางต่อ” เจี้ยนเฉินหมดคำพูด เพื่อที่จะไม่ให้ตงหลินหยานเซว่สงสัย เขาจึงได้แต่อุ้มนางและเดินทางต่อ
ตอนนี้ตงหลินหยานเซว่ไม่ได้ปฏิเสธเขาแบบเดิม ตอนที่เจี้ยนเฉินอุ้มนางขึ้น นางก็รู้สึกประหลาดขึ้นมา
เวลาผ่านไปช้า ๆ สุดท้ายก็ผ่านไปครบ 1 ปี ผู้อาวุโสมู่จงยืนนำหน้าผู้อาวุโสหลายสิบคนอยู่บนเวทีในโถงศักดิ์สิทธิ์
แน่นอนเนื่องจากโถงเซียนธาตุแสงคือองค์กรชั้นนำของที่ราบรกร้าง พวกเขาจึงมีผู้อาวุโสมากกว่านี้ บนเวทีตอนนี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น
ผู้นำขององค์กรต่าง ๆ ยืนอยู่ด้านล่างเวลที มีเซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาที่ไม่ใช่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงแต่มีฐานะที่โดดเด่นอยู่ที่นั่นด้วย
ศิษย์น้องของเจี้ยนเฉิน ไป๋หยูเองก็เป็นหนึ่งในพวกนั้นด้วย
“เวลาผ่านไป 1 ปีแล้ว ในที่สุดศิษย์พี่ก็จะได้ออกมาจากโลกดวงจันทร์และดวงดาว ข้าสงสัยว่ามันเป็นโลกแบบไหนกัน ข้าต้องถามศิษย์พี่ตอนที่เขาออกมา” ไป๋หยูที่ยืนอยู่ในฝูงชนมองไปยังผู้อาวุโสมู่จง ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...