เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2349
สรุปบท ตอนที่ 2349: ออกจากโลกจิ๋ว: เทพกระบี่มรณะ
สรุปตอน ตอนที่ 2349: ออกจากโลกจิ๋ว – จากเรื่อง เทพกระบี่มรณะ โดย Internet
ตอน ตอนที่ 2349: ออกจากโลกจิ๋ว ของนิยายแฟนตาซีเรื่องดัง เทพกระบี่มรณะ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่ 2349: ออกจากโลกจิ๋ว
“ สิ่งที่ข้าต้องการมากที่สุดคือวิธีการบ่มเพาะของจอมปราชญ์สูงสุด ตอนนี้ข้าได้รับวิธีการทั้งหมด วิถีของเซียนจอมปราชญ์จากภายในตราประทับของจอมปราชญ์สูงสุดแล้ว เท่ากับว่าข้าได้บรรลุเป้าหมายในการมาเยือนโถงเซียนธาตุแสง” เจี้ยนเฉินคิด เขามองดูกงซุนอี้ซึ่งได้รับการปกป้องด้วยพลังแห่งหอคอยธาตุแสงอย่างใจเย็น
เขารู้ว่าเขาทำอะไรกงซุนอี้ไม่ได้อีกต่อไป เพราะตอนนี้พลังของหอคอยธาตุแสงกำลังปกป้องเขา
“เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมตราประทับของจอมปราชญ์สูงสุดจู่ ๆ ก็บินไปที่ผู้นำยอดเขาตะวันเดือด. …”
เสียงร้องดังขึ้นทั่วทุกแห่งรอบกงซุนอี้ เซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาทุกคนมองดูกงซุนอี้ด้วยความสับสน ความรู้สึกผสมผสานไปด้วยความอิจฉาริษยา
หลังจากนั้นมีคนโจมตีกงซุนอี้ด้วยความมั่นใจ เขาเป็นหนึ่งในสิบหกคนที่มีวัตถุเทพ เขาเหวี่ยงวัตถุเทพของเขาไปที่กงซุนอี้โดยไม่ลังเล
มรดกของจอมปราชญ์สูงสุดล่อตาล่อใจอย่างมาก ทุกคนย่อมต้องการมันเป็นธรรมดา บางคนไม่ต้องการเพียงแค่มองกงซุนอี้ได้ประโยชน์
น่าเสียดายกงซุนอี้ได้รับการปกป้องด้วยพลังแห่งหอคอยธาตุแสง แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นก็ยังไม่สามารถทำร้ายกงซุนอี้ภายในหอคอยธาตุแสงได้ ไม่ต้องพูดถึงพวกเขาซึ่งเป็นเพียงราชาเทพ
บูม ! วัตถุเทพของบุคคลนั้นกระทบกับพลังรอบกงซุนอี้ด้วยความเร็วสูง มันเปล่งเสียงดังกึกก้อง วัตถุเทพของเขาล้มเหลวในการเข้าหากงซุนอี้และพลังทั้งหมดของมันกลับกลายเป็นเหตุให้มันโจมตีเจ้าของอย่างหนัก
อั่ก ! เลือดพ่นออกจากปากของราชาเทพธาตุแสงทันที เขาถูกกระแทกด้วยพลังของวัตถุเทพ เขาตกตะลึง
“มีพลังที่มองไม่เห็นปกป้องกงซุนอี้ ! ” มีคนสังเกตเห็นเหตุผลและร้องออกมา
เจี้ยนเฉินไม่ได้มีความตั้งใจที่จะอยู่ต่อในตอนนี้ เพราะเขาได้รับวิธีการบ่มเพาะแล้ว เขาหันหน้าและมองไปที่ระยะไกลที่ตงหลินหยานเซว่ ผู้ที่ยืนอยู่ห่างออกไปหลายสิบกิโลเมตร เขาลอบถอนใจขณะที่เขาประสบกับความรู้สึกที่หลากหลาย
หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นไปบนอากาศ ดูเหมือนเขาจะหลอมรวมกับมิติโดยไม่สนใจระยะทาง เขาข้ามไปอย่างรวดเร็วและมาถึงข้างหน้าตงหลินหยานเซว่
“ข้าจะไปจากโลกจิ๋วนี้ทันที ไปกับข้า ข้ากลัวว่าบางคนจะตั้งเป้ามาที่เจ้า แม้ว่าเจ้าจะเป็นเซียนผู้ถูกเลือกและเจ้ามีสถานะค่อนข้างสูง แต่ข้ากลัวว่าบางคนจะสูญเสียความคิดและจะไม่สนใจตัวตนของเจ้าในฐานะเซียนผู้ถูกเลือกอีกต่อไป” เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างใจเย็น
ดูเหมือนตงหลินหยานเซว่จะไม่ได้ยินคำพูดของเจี้ยนเฉิน นางมองเขาอย่างว่างเปล่าและหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งนางก็ถามด้วยความรู้สึกที่หลากหลายว่า “จ- เจ้าเป็นใคร ? ”
ในขณะนี้เสียงคำรามดังขึ้นในระยะไกล เสียงโกรธดังกึกก้องไปรอบ ๆ.
“วิถีของเซียนจอมปราชญ์ รายละเอียดของวิถีของเซียนจอมปราชญ์หายไปแล้ว เจียงหยาง คืนวิธีวิถีของเซียนจอมปราชญ์ มาให้ข้า…” กงซุนอี้ที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบกิโลเมตรตื่นขึ้นมา เขาโกรธเกรี้ยวและพุ่งไปหาเจี้ยนเฉินอย่างบ้าคลั่ง ความเกลียดชังเผาไหม้ภายในดวงตาของเขา
วิธีการบ่มเพาะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในตราประทับของจอมปราชญ์สูงสุด หากไม่มีวิธีการบ่มเพาะที่น่าประทับใจ เขาก็ต้องดิ้นรนเพื่อไปให้ถึงจุดสูงสุดแม้จะมีบันทึกของจอมปราชญ์สูงสุดเกี่ยวกับความเข้าใจและการบ่มเพาะรวมถึงทักษะลับโบราณ
วันหนึ่ง เขาจะพบว่าตัวเองไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้เนื่องจากข้อจำกัดของวิธีการบ่มเพาะของเขา
“เจ้านายของหอคอยธาตุแสงเป็นบรรพบุรุษของข้า สายเลือดของบรรพบุรุษไหลอยู่ภายในตัวข้า ข้าเป็นคนที่ควรสืบทอดมรดกของบรรพบุรุษ เจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะรับมัน คืนวิถีของเซียนจอมปราชญ์มาให้ข้า” กงซุนอี้ตะโกนออกมา เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างจากตราประทับของจอมปราชญ์สูงสุดแล้ว เขาได้เรียนรู้ว่าเขามีสายเลือดที่สูงส่ง เป็นผลให้เขาคิดว่าตราประทับของจอมปราชญ์สูงสุดควรจะเป็นของส่วนตัวของเขา เขาจะไม่ยอมให้ใครเอาไป
“อะไร ? เจ้านายของหอคอยธาตุแสงเป็นบรรพบุรุษของกงซุนอี้ ? ” เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงทั้งหมดในโลกจิ๋วตกตะลึงกับเสียงของกงซุนอี้
“กงซุนอี้ แม้ว่าเจ้าจะมีเลือดของจอมปราชญ์สูงสุดไหลผ่านตัวเจ้า เจ้าก็ไม่เคยถูกโชคชะตาลิขิตให้ได้รับตราประทับโดยปราศจากข้า เจ้าควรจะขอบคุณข้าด้วยซ้ำไป” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชา เขาทุ่มเทอย่างมากไปกับวิธีการบ่มเพาะของจอมปราชญ์สูงสุด
วิถีดั้งเดิมอาจถูกละเลย ท้ายที่สุดแล้ววิถีดั้งเดิมช่วยจิตวิญญาณวัตถุในการได้รับหอคอยธาตุแสง ตอนนี้จิตวิญญาณวัตถุได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของหอคอยธาตุแสงเรียบร้อยแล้ว วิถีดั้งเดิมก็ไม่สามารถถูกพิจารณาว่าเป็นการสูญเปล่า ในท้ายที่สุดเขาก็ได้รับบางสิ่งเป็นการตอบแทน
อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินมั่นใจว่าไม่มีใครในโถงเซียนธาตุแสงนอกเหนือจากตัวเขาเองที่สามารถเข้าใจแผนภาพภายในศิลาจารึก
แม้แต่ผู้นำของโถงเซียนธาตุแสงก็ไม่สามารถทำได้
…
เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงหลายคนสาปแช่ง พวกเขาทั้งหมดพบว่าเรื่องนี้แปลก
ตงหลินฉินชุยยืนอยู่กับผู้นำยอดเขาคนอื่น ๆ ที่มีวัตถุเทพ พวกเขาจ้องไปในทิศทางที่เจี้ยนเฉินได้หายไป พวกเขาจมลงไปในความคิดของตัวเอง
“เจียงหยางผู้นี้คือใครกัน ? ” ตงหลินฉินชุยถามอย่างโหดเหี้ยม
“ไม่สำคัญว่าเขาเป็นใคร แต่เขาไม่ใช่ฉิงฉันอย่างแน่นอน การกระทำและพฤติกรรมของเขาไม่เข้ากันเลย” ผู้นำยอดเขาเพ่งนภากล่าวอย่างไร้อารมณ์
“ดูเหมือนเขาจะไม่ใช่ฉิงฉันจริง ๆ ถ้าเขาเป็นฉิงฉัน เราคงจะไม่มีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้ ในความเป็นจริง เขาได้แสดงความเมตตาเมื่อเขาโจมตีเรา…” ผู้นำยอดเขาอีกคนหนึ่งพูดพร้อมกับถอนหายใจ
“กงซุนอี้เป็นทายาทของเจ้าของหอคอยธาตุแสง โชคดีที่เขาอยู่ที่นี่ เขาหยุดเชื้อสายนักรบวิญญาณไม่ให้ขโมยมรดกไป … ” ผู้นำยอดเขาอีกคนรู้สึกโชคดี แม้ว่าเขาจะรู้สึกอิจฉากงซุนอี้ แต่มันก็ยังดีกว่าให้เชื้อสายนักรบวิญญาณเอามรดกไป
…
“เจียงหยาง ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะเป็นส่วนหนึ่งของเชื้อสายนักรบวิญญาณ เนื่องจากเจ้ามาจากเชื้อสายนักรบวิญญาณ ทำไมเจ้าไม่ฆ่าข้า ? ข้าเป็นเซียนผู้ถูกเลือกคนปัจจุบันของโถงเซียนธาตุแสง การฆ่าข้าจะเป็นการตอกหน้าโถงเซียนธาตุแสงไม่ใช่หรือ ? ”
เจี้ยนเฉินและตงหลินหยานเซว่ปรากฏขึ้นอีกครั้งในภูเขาด้านนอก หลายเดือนผ่านไป ดังนั้นเทือกเขาจึงเงียบลงอย่างแท้จริง มันกลับเป็นเหมือนก่อนหน้านี้
อย่างไรก็ตามตงหลินหยานเซว่ก็ถอยห่างไปหลายก้าวหลังจากออกจากโลกจิ๋ว นางรักษาระยะห่างจากเจี้ยนเฉิน นางจ้องมองเขาอย่างเฉียบคม
มีความเจ็บปวดอย่างลึกซึ้งที่แฝงอยู่ในดวงตาของนาง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...