เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2377
ตอนที่ 2377: กลับไปที่ถ้ำ
เจี้ยนเฉินไม่ได้ขึ้นไปบนท้องฟ้า แต่เขากลับเดินอยู่บนพื้นด้วยความเร็วของมนุษย์ธรรมดา ๆ เขาเดินออกจากภูเขาเทพกระบี่ทีละก้าว ๆ
เขาไม่เร็ว แต่การก้าวเท้าของเขานั้นมั่นคง ทุกย่างก้าวของเขาดูเหมือนจะมีวิถีบางอย่างซ่อนอยู่ มันมีทั้งความจริงและความลึกลับของโลกอยู่ในตัว
เขามาถึงขอบเขตอมตะกระบี่ แม้ว่าระดับการบ่มเพาะของเขายังคงเท่าเดิม แต่ความเข้าใจของเขาก็ไม่ต่างไปจากขอบเขตตั้งต้นนัก
แม้ว่าเขาถึงจะมาถึงขอบเขตตั้งต้น แต่มันก็ยังเป็นขอบเขตตั้งต้นอยู่ดี !
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นนั้นยืนอยู่บนจุดสูงสุดของการบ่มเพาะในโลกเซียนแล้ว เมื่ออาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ถูกครอบครองโดยผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้น พวกมันจะกลายเป็นจักรวรรดิโบราณทันที
“เจตจำนงของข้าสามารถเปลี่ยนแปลงได้ทุกสิ่งในโลกและข้าก็สามารถใช้ทุกอย่างได้ตามต้องการ” เจี้ยนเฉินยังคงสงบนิ่ง ในขณะที่เขาออกจากภูเขาเทพกระบี่ เขาสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่น่าอัศจรรย์ต่าง ๆ จากขอบเขตอมตะกระบี่ของเขาอย่างใกล้ชิด
เมื่อมองใกล้ ๆ ใบไม้ทุกใบ หญ้าทุกต้น กรวดทุกเม็ดและแม้แต่พลังงานดั้งเดิมก็ถูกดูดซับด้วยพลังของเจี้ยนเฉินที่แผ่ออกไปทุก ๆ ที่เขาเดินผ่านไป ทันใดนั้นมันก็จะเรืองแสงเบา ๆ ตามรอยเท้าของเจี้ยนเฉิน
ทุกสิ่งที่อยู่ในระดับที่กำหนดจากเจี้ยนเฉินจะได้รับผลกระทบจากเจตจำนงของเขาในฐานะอมตะกระบี่ มันเปลี่ยนเป็นปราณกระบี่
“ขอบเขตตั้งต้นช่างลึกซึ้งอย่างแท้จริง แม้ว่าข้าจะเข้าใจวิถีกระบี่ แต่ข้ารู้สึกได้ว่าข้าควบคุมได้ทุกอย่าง มันเหมือนกับความตั้งใจของข้าสามารถเข้ามาแทนที่โลกและสร้างเขตแดนที่อิสระสำหรับตัวเองได้” เจี้ยนเฉินคิด
ไม่เป็นที่แน่ชัดนัก เขาไม่รู้ว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นทุกคนมีความสามารถนี้หรือไม่ เขาทำได้เพราะเขาเข้าใจสุดยอดวิถีกระบี่
สุดยอดวิถีกระบี่นั้นยืนอยู่สูงสุดท่ามกลางวิถีกระบี่ทั้งหมด
โดยไม่รู้ตัวเจี้ยนเฉินได้มาถึงพรมแดนของภูเขาเทพกระบี่แล้ว
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ก้าวเท้าออกไปจากภูเขาเทพกระบี่ เขาหยุดอยู่ใกล้เขตแดนและมองไปรอบ ๆ อย่างสบายใจ เขาไม่รู้สึกกลัว
“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทั้งหมดอยู่ที่นี่ ตั้งแต่ที่เจ้ามาแล้วทำไมต้องปิดบัง ทำไมเจ้าไม่แสดงตัวออกมา ? ” เจี้ยนเฉินกล่าวเสียงดัง เสียงของเขาดังก้องไปทั่วราวกับฟ้าร้อง
ด้วยเหตุนี้ร่างหลายร่างก็กระพริบมาจากระยะไกล ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสุดรวมตัวกันจากสภาพแวดล้อมรอบ ๆ โดยที่ยังคงปิดบังพลังแห่งการมีอยู่ของพวกเขาและปรากฏอยู่ในระยะไกลอย่างเงียบ ๆ
“เจี้ยนเฉิน จริง ๆ แล้วเราไม่มีเจตนาร้ายต่อเจ้า เราต้องการหอคอยอนัตตาเท่านั้น เราหวังว่าเจ้าจะมีส่วนร่วมกับสมบัติล้ำค่าของเจ้า เราจะตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอน” ผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงที่เพิ่มเดินทางมายังที่ราบรกร้างกล่าว
“เจ้าไม่มีเจตนาร้าย ? สมบัติที่ล้ำค่าที่สุดของข้าได้เข้าตาเจ้าแล้ว เจ้าเลยต้องการบังคับให้ข้ามอบให้ ถ้าข้าไม่มอบ เจ้าก็จะเอา นี่หรือที่เจ้าเรียกว่าไม่มีเจตนาร้าย ? ” เจี้ยนเฉินด่าทอเขาอย่างรุนแรง
“หยุดพูดมากซะ เจี้ยนเฉิน เราต้องการหอคอยอนัตตาเท่านั้น มันถูกลิขิตไว้แล้วว่าเจ้าไม่อาจเก็บหอคอยอนัตตาได้ ดังนั้นแค่ส่งมอบมา อย่าบังคับให้เราแย่งชิงมาจากเจ้า…..” อีกคนพูดอย่างเย็นชา
“แม้ว่าเจ้าจะเป็นหนึ่งในเชื้อสายนักรบวิญญาณและเจ้าได้รับการปกป้องจากเผ่าเทพ แต่เจ้าต้องเข้าใจว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะกลัวพวกเขาในโลกเซียน….”
…
ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงบางคนพูดขึ้นมา พวกเขาต้องการหอคอยอนัตตา
เจี้ยนเฉินมองไปที่กลุ่มคนอย่างเงียบ ๆ และไม่พูดอะไรอีก เขาหยิบจานค่ายกลออกมาจากแหวนมิติของเขาอย่างช้า ๆ และโยนมันลงพื้น
แม้ว่าเขาจะเข้าถึงขอบเขตอมตะกระบี่ทำให้ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่เขาก็รู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้แม้แต่คนเดียว
ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงหลายคนแอบส่ายหน้าและเย้ยหยันเมื่อเห็นการกระทำของเจี้ยนเฉิน
พวกเขาสามารถบอกได้เพียงแว่บเดียวเมื่อเห็นค่ายกลเคลื่อนย้ายของเจี้ยนเฉินที่นำมันออกมานั้นสามารถใช้ได้แค่เพียงในที่ราบรกร้างเท่านั้น มันจะเคลื่อนย้ายเขาไปไกลมาก แต่มันก็ไม่เพียงจะช่วยให้เขาหนีออกจากที่ราบรกร้าง
ที่ราบรกร้างกว้างใหญ่มาก แต่สำหรับผู้เชี่ยวชาญที่มีการบ่มเพาะอย่างมีระดับ พวกเขาสามารถไปยังสถานที่ใด ๆ ก็ตามในเวลาเพียงไม่กี่วินาที
“ข้าจะออกไปหารอบ ๆ….”
…
ทันใดนั้นก็มีคนจำนวนมากพากันลงไปที่บึงและเสาะหาทุกตารางนิ้วของที่นั้น ในเวลาเดียวกันผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงคนอื่น ๆ ก็ลอยอยู่บนท้องฟ้าและให้ความสนใจกับผู้คนที่อยู่ในหนองน้ำอย่างใกล้ชิด
“หืมม? มีคนหายไปอย่างกะทันหัน….”
“มันอยู่ตรงนั้น มีค่ายกลปกปิดอยู่ที่นั่นจริง ๆ…..”
“ช่างเป็นค่ายกลที่ทรงพลัง ไม่มีร่องรอยและพลังงานใด ๆ เลยดูเหมือนว่ามันจะเกิดขึ้นตามธรรมชาติ แม้แต่สัมผัสวิญญาณของข้าก็ไม่อาจพบร่องรอยของมันได้แม้แต่น้อย….”
ในไม่ช้า ค่ายกลปกปิดที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของหนองน้ำก็ถูกค้นพบ ดวงตาของผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงทั้งหมดต่างก็เบิกตากว้างและพุ่งเข้าหาค่ายกลปกปิดอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามทันทีที่พวกเขาเข้าสู่ค่ายกลปกปิด ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเพราะพลังลึกลับที่ระงับสัมผัสวิญญาณของพวกเขา
“สารเลว ข้าแผ่สัมผัสไปได้แค่ 3 กิโลเมตรเท่านั้น นี่มันสถานที่ห่าเหวอะไรกัน……”
“ช่างเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้ จริง ๆ แล้วมันระงับสัมผัสวิญญาณของเราให้อยู่ในระดับแค่นี้ ที่นี่มีความลึกลับที่น่าอัศจรรย์ซ่อนอยู่อย่างแน่นอน.….”
“ที่จริงแล้วมีสถานที่ลึกลับอยู่ในที่ราบรกร้าง ข้าอยู่ในที่ราบรกร้างมานาน แต่จริง ๆ แล้วข้าก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่เลย….”
…
ทันใดนั้นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงหลายคนก็ตะโกนออกมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...