เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2384

ตอนที่​ 2384 – จอม​ปราชญ์​สูงสุด​น้ำตา​โลหิต​จากไป​

“ข้า​ไม่เคย​คิด​เลย​ว่า​จริง ๆ​ แล้ว​ข้า​จะไป​กระตุ้น​ความสนใจ​ของ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​เข้า​จริง ๆ​ …” เจี้ยนเฉิน​รู้สึก​หมดหนทาง​อย่าง​ที่สุด​เมื่อ​เขา​เผชิญ​กับ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​

เจ้านาย​เก่า​ของ​จิตวิญญาณ​กระบี่​คู่​นั้น​มีตัวตน​ที่​น่าสะพรึงกลัว​ซึ่งมาถึงขั้น​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ เจี้ยนเฉิน​เข้าใจ​อย่าง​ลึกซึ้ง​ว่า​ผู้เชี่ยวชาญ​ดังกล่าว​มีพลัง​มาก​เพียงใด​

แน่นอน​ว่า​เขา​ไม่มีโอกาส​ที่จะ​หลบหนี​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​ตัวตน​เช่นนั้น​ ใน​ความ​หมายถึง​พลัง​ทั้งหมด​ของ​เขา​ รวมถึง​หอคอย​อนัตตา​ซึ่งเป็น​เหมือน​ของเด็กเล่น​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​

ตามความเป็นจริง​ถึงแม้ว่า​เขา​จะหลอม​รวม​จิตวิญญาณ​กระบี่​คู่​ได้​ โดย​ไม่คำนึงถึง​ค่าตอบแทน​และ​ปลดปล่อย​พลัง​บรรพกาล​ เขา​ก็​จะไม่สามารถ​สะกิด​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ได้​

อย่า​ลืม​ว่า​ เขา​ไม่ได้​ครอบครอง​วิธี​การบ่ม​เพาะ​สูงสุด​ของ​เจ้านาย​เก่า​ของ​จิตวิญญาณ​กระบี่​คู่​ และ​กระบี่​ก็​ไม่ได้​อยู่​ใน​สภาพ​ที่​สมบูรณ์​เช่นกัน​ พลัง​จาก​การหลอมรวม​จิตวิญญาณ​กระบี่​จะได้รับ​ผลกระทบ​

ยิ่งกว่านั้น​แม้ว่า​เขา​ต้องการ​ที่จะ​หลอม​รวม​วิญญาณ​จิต​กระบี่​ตอนนี้​ เขา​ก็​ขาด​พลัง​ใน​การ​ทำ​เช่นนั้น​อย่าง​สมบูรณ์​

นี่​เป็น​เพราะ​ร่างกาย​ของ​เขา​ เลือด​ของ​เขา​ ความเข้าใจ​ทั้งหมด​และ​พลัง​ของ​เขา​ถูก​ยับยั้ง​ไว้​อย่าง​แน่นหนา​ สิ่งเดียว​ที่​เคลื่อนไหว​ต่อไป​ได้​ก็​คือ​วิญญาณ​ของ​เขา​

อย่างไรก็ตาม​ เจี้ยนเฉิน​ไม่รู้​ว่า​ใน​ขณะนี้​ดวงตา​ของ​ไค​ยะ​ก็​กลายเป็น​สีดำ​สนิท​

ความมืด​ดูเหมือน​ไร้​ขอบเขต​เหมือน​ดั่ง​ท้องฟ้า​ที่​ไม่มีดาว​ มัน​มืดมิด​มาก​

มัน​ดูเหมือนว่า​เป็น​พื้นที่​แห่ง​ความมืด​ไม่มีที่​สิ้นสุด​ซ่อน​อยู่​ใน​ดวงตา​ของ​ไค​ยะ​

สายตา​จ้องมอง​มานั้น​ราวกับว่า​มาจาก​ส่วนลึก​ของ​พื้นที่​มืดมิด​

การ​จ้องมอง​นั้น​ช่างเย็นชา​และ​ไร้อารมณ์​โดย​มองดู​ทุก​ชีวิต​เป็น​เหมือน​มด​ มัน​จ้องมอง​มาจาก​ระยะไกล​มองผ่าน​ความมืด​ที่​ไม่รู้​จบ​

ร่าง​ที่​พร่ามัว​ควบแน่น​ออกมา​จาก​ทะเล​เลือด​ก็​พลัน​โผล่​พรวดพราด​ออกมา​อยู่​ต่อหน้า​เจี้ยนเฉิน​ สายตา​ที่​จ้องมอง​จากร่าง​ที่​ปรากฏ​ขึ้น​อย่าง​เงียบ ๆ​ นั้น​มีความ​เย็นชา​และ​ไร้อารมณ์​เช่นเดียวกัน​ มัน​ดูถูก​คนอื่น​ ๆ เหมือน​ไม่มีอะไร​เลย​

การ​จ้องมอง​ที่​ไม่มีใคร​สามารถ​สัมผัส​ได้​ภายใต้​ร่าง​สีแดง​เลือด​จ้อง​ตรง​ไป​ที่​ไค​ยะ​

ใน​ส่วนลึก​ของ​ดวงตา​ของ​ไค​ยะ​ การ​จ้องมอง​มาจาก​ที่​ไกล​ มัน​เย็นชา​มาก​ ทำให้​สบตา​กัน​กับ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​น้ำตา​โลหิต​

ทันใดนั้น​ดวงตา​ของ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​น้ำตา​โลหิต​ก็​พลัน​หรี่​แคบ​ลง​ เมื่อ​เขา​เห็น​การ​จ้องมอง​จาก​ส่วนลึก​ของ​ดวงตา​ไค​ยะ​ เขา​เหลือบมอง​ไป​ที่​นาง​อย่าง​ลึกซึ้ง​และ​ไม่ได้​พูด​อะไร​เลย​ เขา​หันหลัง​กลับ​และ​จากไป​

ในขณะนั้น​ ร่าง​สีแดง​เลือด​ควบแน่น​ตรงหน้า​เจี้ยนเฉิน​ ก่อน​จะจางหาย​ไป​อย่าง​สมบูรณ์​ ทะเล​เลือด​ที่​ไร้​ขอบเขต​ซึ่งห่อหุ้ม​ที่ราบ​รกร้าง​ทั้งหมด​หาย​ไป​ในเวลาเดียวกัน​

จอม​ปราชญ์​สูงสุด​น้ำตา​โลหิต​ได้​จากไป​แล้ว​ !

ทันทีที่​โลก​กระจ่าง​ใส พลังงาน​ดั้งเดิม​ก็​เริ่ม​ไหลเวียน​และ​กฎ​ของ​โลก​ก็​เริ่ม​กลับมา​ทำงาน​อีกครั้ง​ อิทธิพล​ของ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​น้ำตา​โลหิต​เหนือ​ที่ราบ​รกร้าง​ได้​หาย​ไป​หมด​แล้ว​กลับ​ไป​สู่ปกติ​

เจี้ยนเฉิน​ตกตะลึง​เมื่อ​เขา​เห็น​ร่าง​สีแดง​เลือด​จางหาย​ไป​จาก​ตรงหน้า​เขา​ เขา​ค่อนข้าง​สับสน​

เขา​มั่นใจ​ว่า​จิตวิญญาณ​กระบี่​ของ​เขา​ได้​สัมผัส​กับ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ ใน​อดีต​ จิตวิญญาณ​กระบี่​คู่​ได้​ก่อให้เกิด​การ​บาดเจ็บ​ล้มตาย​มากมาย​ต่อ​โลก​แห่ง​เซียน​ เขา​ได้รับ​การสืบทอด​จิตวิญญาณ​กระบี่​คู่​และ​ฝึกฝน​ปราณ​กระบี่​ลึกซึ้ง​ที่​สร้าง​โดย​เจ้านาย​เก่า​ของ​จิตวิญญาณ​กระบี่​คู่​ ดังนั้น​โดยทั่วไปแล้ว​เขา​จึงกลายเป็น​ผู้สืบทอด​ต่อไป​ ไม่น่าจะ​เป็นไป​ได้ที่​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​จะไว้ชีวิต​เขา​

แม้จะเป็น​เช่นนั้น​ จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ก็​จากไป​ในทันที​

เจี้ยนเฉิน​รู้สึก​ว่า​สิ่งนี้​แปลก​มาก​ แต่​เขา​ไม่สามารถ​เข้าใจ​ได้​ว่า​ทำไม​ไม่ว่า​เขา​จะคิด​อย่างไร​

อย่างไรก็ตาม​มัน​ไม่ใช่เวลา​ที่จะ​ต้อง​พิจารณา​หา​เหตุผล​อย่าง​ชัดเจน​ โดย​ไม่คำนึงถึง​สาเหตุ​ที่​ทำให้​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​น้ำตา​โลหิต​จากไป​อย่าง​กะทันหัน​ การ​หลบหนี​จาก​สถานที่​นี้​เป็น​ลำดับความสำคัญ​สูงสุด​ของ​เขา​ใน​ขณะนี้​

“ไป​กัน​เถอะ​ ! ” เจี้ยนเฉิน​พลัน​ดึง​ไค​ยะ​ทันที​และ​หลบหนี​ด้วย​ความเร็ว​ดุจ​สายฟ้า​

ผู้เชี่ยวชาญ​ระดับ​ขอบเขต​ตั้งต้น​ทุก​คนใน​ที่​ต่าง ๆ​ ยังคง​สั่นเทา​ สีหน้า​ของ​พวกเขา​ซีด​อย่าง​ผิดปกติ​ในขณะที่​ยืน​อยู่​ที่นั่น​อย่าง​ว่างเปล่า​ พวกเขา​ไม่มีสติ​ พวกเขา​ไม่รู้​ว่า​จะทำ​อย่างไร​ต่อไป​