เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2393

ตอนที่​ 2393 – ผู้อาวุโส​ภูผา​มหา​นที​

เจี้ยนเฉิน​ไม่เพียงแต่​สวมหน้ากาก​ของ​โม่เทียน​หยุ​น​และ​ปกปิด​ตัวตน​ของ​เขา​ เขา​ยัง​เปลี่ยนแปลง​รูปร่าง​ของ​เขา​ไป​อย่าง​มาก​ ไค​ยะ​ก็​ยัง​ใช้การ​ปลอมตัว​

ทั้งคู่​ไม่ได้​ใช้รูปลักษณ์​ที่​แท้จริง​ของ​พวกเขา​

“พวกเขา​สอง​คน​เป็น​เพียง​ราชา​เทพ​เท่านั้น​ แต่​พวกเขา​ผ่าน​ค่าย​กล​ส่งตัว​ระหว่าง​ดวงดาว​ เจ้าสามารถ​บอก​ได้​เพียง​แวบเดียว​ว่า​พวกเขา​มีภูมิหลัง​อัน​ยิ่งใหญ่​…”

“นั่น​คือ​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ระหว่าง​ดวงดาว​ กล่าว​กัน​ว่าการ​เคลื่อนย้าย​เพียง​ครั้ง​เดียว​มีราคาแพง​หูฉี่​ซึ่งแม้แต่​ผู้เชี่ยวชาญ​ใน​ขอบเขต​ตั้งต้น​ธรรมดา​ก็​ไม่สามารถ​จ่าย​มัน​ได้​…”

การ​มาถึงของ​เจี้ยนเฉิน​และ​ไค​ยะ​ดึงดูด​ความสนใจ​ของ​ผู้คน​รอบ​ ๆ ค่าย​กล​ส่งตัว​ทันที​ หลาย​คน​พิจารณา​เจี้ยนเฉิน​และ​ไค​ยะ​ในขณะที่​พวกเขา​พูดคุย​กัน​อย่าง​แผ่วเบา​

“ไป​กัน​เถอะ​” เจี้ยนเฉิน​กล่าว​ก่อนที่จะ​หายตัว​ไป​ใน​ทะเล​ของ​ผู้คน​พร้อมกับ​ไค​ยะ​

ในเวลาเดียวกัน​ บน​ที่ราบ​รกร้าง​อัน​ห่างไกล​ ผู้เชี่ยวชาญ​ระดับ​สูงสุด​ทุกคน​ไม่ได้​อยู่​ใน​อารมณ์​ที่จะ​ค้นหา​เจี้ยนเฉิน​และ​ต่อสู้​แย่งชิง​หอคอย​อนัตตา​อีกต่อไป​ หลังจาก​สิ่งที่เกิด​ขึ้นกับ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​น้ำตา​โลหิต​ พวกเขา​ทั้งหมด​ออกจาก​ที่ราบ​รกร้าง​และ​กลับ​ไป​ที่​ตระกูล​โดย​ไม่รู้​ว่า​จะจัดการ​กับ​เลือด​และ​เนื้อ​ของ​กุ​สต้า​อย่างไร​

อย่างไรก็ตาม​ มัน​มีข้อยกเว้น​คน​หนึ่ง​

เขา​เป็น​ชาย​ชรา​จมูก​งุ้มที่​มีผม​สั้น​ เขา​เป็น​บรรพบุรุษ​ของ​องค์กร​ขนาดใหญ่​บน​ที่ราบ​วารี​ของ​ที่ราบ​ที่​ยิ่งใหญ่​ 49 แห่ง​ใน​โลก​แห่ง​เซียน​ ผู้คน​เรียก​เขา​ว่า​ผู้อาวุโส​ภูผา​มหา​นที​

แม้ว่า​ผู้อาวุโส​ภูผา​มหา​นที​จะออกจาก​ที่ราบ​รกร้าง​ไป​แล้ว​ แต่​เขา​ก็​ไม่รีบร้อน​ที่จะ​กลับ​ไป​ยัง​ที่ราบ​วารี​ แต่​เขา​นั่ง​อยู่​ใน​ทะเล​แห่ง​ดวงดาว​และ​ใช้ทักษะ​ลับ​ราวกับว่า​เขา​พยายาม​ที่จะ​รับรู้​อะไร​บางอย่าง​

หลังจากนั้น​ไม่นาน​ ผู้อาวุโส​ภูผา​มหา​นที​ก็​ลืมตา​ขึ้น​อย่าง​ช้า ๆ และ​ประกาย​แห่ง​ความตื่นเต้น​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​ดวงตา​ของ​เขา​ เขา​หัวเราะเยาะ​และ​พูดว่า​ “เจี้ยนเฉิน​ ข้า​เคย​เห็น​รูปลักษณ์​ที่​แท้จริง​ของ​เจ้าแล้ว​ตอนที่​ข้า​อยู่​นอก​เทือกเขา​เทพ​กระบี่​ เจ้าคง​ไม่คิด​มาก่อน​ว่า​ข้า​มีความสามารถ​โดยกำเนิด​ที่​ช่วย​ให้​ข้า​ค้นหา​ใครก็ตาม​ไม่ว่า​พวกเขา​จะหนี​ไป​ไกล​แค่​ไหน​ ไม่ว่า​พวกเขา​จะซ่อนตัว​อยู่​แค่​ไหน​ ตราบเท่าที่​ข้า​เคย​เห็น​พวกเขา​มาก่อน​”

“ก่อนที่​ข้า​จะเห็น​เจ้า ข้า​ไม่สามารถ​ทำ​อะไร​ได้​ ข้า​จะหา​เจ้าไม่พบ​ไม่ว่า​ข้า​จะพยายาม​คาดการณ์​หรือ​พิจารณา​เรื่อง​ของ​เจ้าอย่างไร​ อย่างไรก็ตาม​เนื่องจาก​ข้า​ได้​เห็น​เจ้า มัน​จึงไม่มีที่​ให้​เจ้าซ่อน​ ฮิฮิ ข้า​พบ​เจ้าแล้ว​ ข้า​ไม่เคย​คิด​เลย​ว่า​เจ้าจะสามารถ​ออกจาก​ที่ราบ​รกร้าง​โดย​ไม่มีใคร​สนใจ​เจ้าเลย​”

“อย่างไรก็ตาม​ นั่น​เหมาะสำหรับ​ข้า​ แม้ว่า​ข้า​จะเอา​หอคอย​อนัตตา​ไป​จาก​เจ้าบน​ที่ราบ​รกร้าง​ แต่​มัน​ก็​อาจจะ​ไม่ได้​ตก​อยู่​ใน​มือ​ข้า​ แต่​ตอนนี้​เจ้าได้​ออกจาก​ที่ราบ​รกร้าง​อย่าง​ลับ​ ๆ แล้ว​ มีเพียง​ข้า​เท่านั้น​ที่​รู้​เกี่ยวกับ​ที่อยู่​ของ​เจ้า ดูเหมือน​หอคอย​อนัตตา​จะต้อง​เป็น​ของ​ข้า​”

“เห​อ​เห​อ​เห​อ​ นี่​เป็น​วาสนา​ของ​ข้า​ เจี้ยนเฉิน​ ข้า​อยาก​จะดู​ว่า​ตอนนี้​เจ้าจะซ่อนตัว​ได้​อย่างไร​…”

ผู้อาวุโส​ภูผา​มหา​นที​หัวเราะเยาะ​อย่าง​ตื่นเต้น​ ทันใดนั้น​เขา​ก็​ออก​ไป​ใน​ทิศทาง​ที่​เขา​รู้สึก​ได้​อย่าง​คลุมเครือ​ เขา​เคลื่อนไหว​อย่าง​รวดเร็ว​มาก​หาย​ไป​ใน​ทะเล​แห่ง​ดวงดาว​ใน​สอง​สามพริบตา​

ที่ไหน​สัก​แห่ง​ เจี้ยนเฉิน​และ​ไค​ยะ​ได้​สอบถาม​และ​หา​ตำแหน่ง​ปัจจุบัน​ของ​พวกเขา​ พวกเขา​อยู่​บน​ที่ราบ​หยก​วารี​และ​ปัจจุบัน​พวกเขา​ยืน​อยู่​ภายใน​เมืองหลวง​ของ​จักรวรรดิ​เฉิน​กวน​ ซึ่งเป็นหนึ่ง​ใน​จักรวรรดิ​นิรันดร์​ที่นั่น​

ที่ราบ​หยก​วารี​อยู่​ใน​อันดับ​ที่​ต่ำกว่า​ที่ราบ​รกร้าง​เล็กน้อย​ใน​บรรดา​ที่ราบ​ที่​ยอดเยี่ยม​ทั้ง​สี่สิบ​เก้า​แห่ง​

ในความเป็นจริง​ ที่ราบ​หยก​วารี​เปรียบเทียบ​ได้​กับ​ที่ราบ​รกร้าง​ในแง่​ของ​ผู้เชี่ยวชาญ​ระดับ​สูงสุด​ สิ่งเดียว​ที่​พวกเขา​ขาด​คือ​ผู้เชี่ยวชาญ​ระดับ​สูงสุด​ที่​สามารถ​สร้าง​ความประหลาดใจ​ให้​ทั่ว​ทั้ง​ที่ราบ​ได้​เช่นเดียวกับ​เซียน​กระบี่​สวรรค์​

“ที่ราบ​หยก​วารี​อยู่​ใกล้​กับ​ที่ราบ​รกร้าง​มากเกินไป​ เรา​จึงไม่สามารถ​อยู่​ที่นี่​ได้​นาน​ เรา​จำเป็นต้อง​ออก​ไป​โดยเร็ว​ที่สุด​” เจี้ยนเฉิน​กล่าว​ขณะที่​เขา​รู้สึก​กังวล​อย่าง​ลับ​ ๆ เนื่องจาก​จาก​มาด้วย​ความ​เร่งรีบ​เกินไป​ เขา​จึงไม่ได้​เลือก​สถานที่​เคลื่อนย้าย​ ใน​ท้ายที่สุด​ชาย​ชรา​หัว​กระเซิง​ก็ได้​ส่งพวกเขา​มายัง​ที่ราบ​หยก​วารี​ที่​ใกล้​ที่สุด​

เขา​ใช้เหรียญ​ผลึก​ห้า​สีไป​ทั้งหมด​ 1,500 เหรียญ​ แต่​เขา​ถูก​ส่งไป​ยัง​สถานที่​ที่​เขา​สามารถ​ไป​ถึงได้​ด้วย​เหรียญ​ผลึก​เพียง​ไม่กี่​สิบ​เหรียญ​ เขา​ประสบ​ความสูญเสีย​อย่าง​มาก​ใน​ข้อตกลง​นี้​

ตอนนี้​เหรียญ​ผลึก​ห้า​สีที่​เขา​ได้รับ​มาหลังจาก​ใช้ความพยายาม​อย่าง​หนัก​ได้​หมด​ลง​แล้ว​

“ที่ราบ​หยก​วารี​ไม่ปลอดภัย​อย่าง​แน่นอน​ หาก​ผู้คน​บน​ที่ราบ​รกร้าง​ต้องการ​มาที่นี่​ก็​จะใช้เวลา​เพียง​ไม่นาน​แม้ว่า​จะไม่มีค่าย​กล​ส่งตัว​ก็ตาม​ เรา​ไม่สามารถ​ติดกับดัก​เหมือน​เมื่อ​ครั้ง​ที่แล้ว​ได้​” ไค​ยะ​กล่าว​อย่าง​เห็นด้วย​ เห็นได้ชัด​ว่า​นาง​เชื่อ​ว่า​พวกเขา​ยิ่ง​ไป​ไกล​จาก​ที่ราบ​รกร้าง​ได้​ไกล​เท่าไหร่​ พวกเขา​ก็​จะปลอดภัย​มากขึ้น​เท่านั้น​

หลังจาก​ครุ่นคิด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ เจี้ยนเฉิน​ก็​พูดว่า​“ เรา​ไม่มีเหรียญ​ผลึก​ห้า​สี ดังนั้น​เรา​จึงไม่สามารถ​ใช้ค่าย​กล​ส่งตัว​เพื่อ​เดิน​ทางได้​อีกต่อไป​ เรา​สามารถ​อาศัย​ยานอวกาศ​ออกจาก​ที่ราบ​หยก​วารี​ได้​เท่านั้น​”

“แล้ว​เรา​ควรจะ​ไป​ที่ไหน​ดี​ ? ” ไค​ยะ​ถาม

“หอคอย​อนัตตา​เป็น​วัตถุ​แห่ง​ความปรารถนา​ ข้า​วางแผน​ที่จะ​ส่งคืน​หอคอย​อนัตตา​ไป​ยัง​พระราชวัง​สวรรค์​แห่ง​บิ​เชิงเพื่อ​แลก​กับ​ความดี​ความชอบ​” เจี้ยนเฉิน​กล่าว​ เขา​เข้าใจ​ว่า​เขา​จะไม่มีวัน​สงบสุข​ตราบเท่าที่​หอคอย​อนัตตา​อยู่​กับ​เขา​ เขา​จะกลายเป็น​เป้าหมาย​ของ​ผู้เชี่ยวชาญ​ระดับ​สูงสุด​หลาย​คน​