เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2414

ตอนที่​ 2414 : มาจาก​โถงเทพ​จันทรา​รึ​ ?

ภายใน​รอยแตก​มิติ​ หอคอย​อนัตตา​ได้​หด​ขนาด​ลง​เท่ากับ​กำปั้น​ มัน​เดินทาง​ซิกแซ็ก​ไปมา​ได้​อย่า​รวดเร็ว​ ไม่ว่า​พลังงาน​ที่นั่น​จะแข็งแกร่ง​แค่​ไหน​หรือ​วังวน​มิติ​จะน่ากลัว​เพียงใด​แต่​หอคอย​อนัตตา​ก็​ไม่คิด​จะหลบเลี่ยง​พวก​มัน​เลย​ มัน​พุ่ง​ออก​ไป​เป็น​ลำแสง​สีทอง​ผ่าน​ทะลุ​ออก​ไป​ได้​หมด​

มัน​เดินทาง​ไป​ยัง​ที่​ซึ่งอันตราย​กว่า​นี้​

หอคอย​อนัตตา​สามารถ​เดิน​ทางได้​ราวกับ​กระทิง​ที่​ไม่เกรงกลัว​สิ่งใด​ใน​มิติ​ที่​ปั่นป่วน​ที่​ซึ่งแม้แต่​ผู้เชี่ยวชาญ​ขอบเขต​ตั้งต้น​ก็​ยัง​ต้อง​ระวังตัว​ ไม่มีอะไร​ที่​หยุด​มัน​ได้​เลย​

กฎ​ภายใน​รอยแตก​มิติ​นั้น​ไม่สมบูรณ์​ ธาตุ​ทั้ง​ห้า​นั้น​พลิกผัน​ หยิน​และ​หยาง​ปั่นป่วน​ การรับรู้​เวลา​ไม่มีอยู่​

เจี้ยนเฉิน​และ​ไค​ยะ​เดิน​ทางผ่าน​พื้นที่​อันตราย​หลาย​แห่ง​มาไม่รู้​ว่า​นาน​แค่​ไหน​ แต่​การรับรู้​ถึงอันตราย​ก็​ยัง​คงอยู่​ใน​ใจของ​เจี้ยนเฉิน​อยู่​ตลอด​

มัน​ทำให้​เจี้ยนเฉิน​เข้าใจ​ว่า​เขา​ไม่อาจจะ​สลัด​อีก​ฝ่าย​ทิ้ง​ได้​ ระยะห่าง​ระหว่าง​พวกเขา​มีแต่​จะสั้น​ลง​เรื่อย ๆ​

“ออกจาก​ที่นี่​ ! “

เจี้ยนเฉิน​รู้​ว่า​เขา​ไม่อาจจะ​ทำ​แบบนี้​ต่อไป​ได้​ เขา​ได้​ตัดสินใจ​และ​ออกจาก​หอคอย​อนัตตา​ก่อน​จะกวัดแกว่ง​กระบี่​นว​ดารา​วิถี​สวรรค์​ภายใต้​ดวงดาว​นับไม่ถ้วน​อย่าง​แรง​ที่สุด​เท่าที่​ทำได้​

ทันใดนั้น​มิติ​ตรงหน้า​เขา​ก็​บิดเบี้ยว​อย่าง​รุนแรง​ก่อน​จะเกิด​รอยแตก​ขึ้น​มา พลังงาน​อัน​แข็งแกร่ง​กระจาย​ออก​ไป​โดยรอบ​พร้อมกับ​ปราณ​กระบี่​

ตอนนั้น​เอง​มิติ​ที่​ไม่มั่นคง​ได้รับ​ผล​จาก​พลัง​นี้​และ​ปั่นป่วน​ยิ่งกว่า​เดิม​ พลังงาน​หลาย​ส่วน​กระจาย​ไป​โดยรอบ​และ​พุ่ง​อัด​เข้าใส่​เจี้ยนเฉิน​ พลัง​นี้​เพียงพอ​ทำให้​ผู้เชี่ยวชาญ​ขอบเขต​ตั้งต้น​ต้อง​กลัว​จน​ตัวสั่น​ได้​

แต่​ร่าง​ของ​เจี้ยนเฉิน​สั่น​ไหว​แค่​เพียง​เล็กน้อย​ พลังงาน​นี้​เหมือน​จะไม่ได้​เป็นอันตราย​ต่อ​เขา​เลย​แม้แต่น้อย​ ร่าง​บรรพกาล​ขั้น​ 14 ทำให้​ร่างกาย​ของ​เจี้ยนเฉิน​แข็งแกร่ง​ใน​ระดับ​ที่​คาดไม่ถึง​ แม้ว่า​พลังงาน​นี้​จะแข็งแกร่ง​อย่าง​มาก​และ​ถึงกับ​ทำให้​พวก​ขั้น​อสงไขย​บาดเจ็บสาหัส​ได้​แต่​มัน​ไม่ได้​เป็นอันตราย​ต่อ​เจี้ยนเฉิน​เลย​แม้แต่น้อย​

เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​สนใจ​พลังงาน​ที่​พุ่ง​เข้าหา​เขา​ เขา​แค่​จับ​หอคอย​อนัตตา​ขนาด​เท่ากับ​กำปั้น​แล้ว​พุ่ง​ออก​ไป​จาก​รอยแตก​นั้น​โดย​ไม่ลังเล​ก่อน​จะกลับ​เข้าไป​ใน​หอคอย​อนัตตา​

หลังจากนั้น​เขา​ก็​เอา​ยานอวกาศ​ออกมา​อีก​ครั้งก่อน​จะเข้าไป​ภายใน​ยาน​แล้ว​เดินทาง​ต่อ​ ไค​ยะ​ออกมา​จากหอคอย​อนัตตา​และ​ยืน​อยู่​ภายใน​ยานอวกาศ​กับ​เจี้ยนเฉิน​ แล้ว​คอย​ตรวจสอบ​ผู้เชี่ยวชาญ​ลึกลับ​ที่​ไล่​ตามมา​

“เขา​จะไล่ตาม​เรา​ทัน​ใน​อีกไม่ช้า​ เขา​มีทักษะ​ลับ​ที่​รับรู้​ตำแหน่ง​ของ​ข้า​ได้​ เรา​ไม่อาจจะ​สลัด​เขา​หลุด​ได้​ ที่​เรา​ทำได้​ตอนนี้​คือ​หา​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ให้​เร็ว​ที่สุด​เพื่อ​เดินทาง​ไป​ยัง​ที่ราบ​รุ่งโรจน์​” เจี้ยนเฉิน​พูด​ขึ้น​มาด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​ก่อน​จะนำ​เอา​แผนภูมิ​ดาว​ออกมา​ เขา​มองหา​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ที่​ใกล้​ที่สุด​ที่​พา​เขา​ไป​ยัง​ที่ราบ​อื่น​ได้​

แผนภูมิ​ดาว​แสดง​ที่ราบ​ 49 แห่ง​และ​ดาวเคราะห์​ 81 ดวง​ของ​โลก​เซียน​ไว้​อย่าง​ชัดเจน​ บาง​เขต​ที่​เป็น​ของ​สัตว์​อสูร​มิติ​ที่​แข็งแกร่ง​ก็​เขียน​กำกับ​เอาไว้​ด้วย​ แม้ว่า​มัน​จะไม่สมบูรณ์​แต่​มัน​ก็​เหมือนกับ​ตะเกียง​นำ​ทางใน​ยาม​มืดมิด​ มัน​มีประโยชน์​อย่าง​มาก​

“ที่​ซึ่งใกล้​กับ​เรา​ที่สุด​คือ​ที่ราบ​ประกาย​ดาว​ มัน​อยู่​ใกล้​กว่า​ที่อื่น​เล็กน้อย​” เจี้ยนเฉิน​หา​ตำแหน่ง​ของ​ตัวเอง​ตอนนี้​ได้​อย่าง​รวดเร็ว​และ​เปลี่ยน​ทิศทาง​ทันที​

ช่วงเวลา​ที่​สงบสุข​จบ​ลง​อย่าง​รวดเร็ว​ หลังจากที่​เดินทาง​อย่าง​สงบสุข​ได้​ 3 วัน​ ไค​ยะ​ก็​เตือน​เขา​อีกครั้ง​ เจี้ยนเฉิน​เอง​ก็​รับรู้​ได้​ถึงอันตราย​ เขา​รู้​ว่า​ผู้เชี่ยวชาญ​ลึกลับ​รู้​ทิศทาง​ของ​พวกเขา​แล้ว​

ตอนนั้น​เขา​ได้​ใช้วิธี​เดิม​อี​กรอบ​ เขา​หนี​เข้าไป​ใน​รอยแตก​มิติ​และ​เดินหน้า​ด้านใน​ด้วย​หอคอย​อนัตตา​

“เจี้ยนเฉิน​ นี่​มัน​เหมือน​หนอน​ เลื้อย​หนี​เก่ง​จริง ๆ​ ” ไม่นาน​ผู้อาวุโส​ภูผา​มหา​นที​ก็​ปรากฏตัว​ใน​จุด​ที่​เจี้ยนเฉิน​หายตัว​ไป​ เขา​มอง​ไป​ที่​มิติ​ตรงหน้า​พร้อมกับ​กัดฟัน​แน่น​

เขา​ไม่เข้าใจ​ว่า​เจี้ยนเฉิน​รับรู้​ถึงเขา​ได้​ยังไง​ทั้ง ๆ ที่​เขา​ปกปิด​พลัง​ของ​ตัวเอง​เอาไว้​และ​ปกปิด​ร่องรอย​ของ​ตัวเอง​โดยตลอด​

“น่าเสียดาย​ที่​ข้า​ไม่อาจจะ​ล็อค​เป้า​เข้า​ด้วย​การรับรู้​วิญญาณ​ได้​ ไม่งั้น​แล้ว​คง​เป็นไปไม่ได้​ที่​เขา​จะหนี​ได้​นาน​แบบนี้​ด้วย​ความ​แข็งแกร่ง​ที่​เขา​มี” ผู้อาวุโส​ภูผา​มหา​นที​พูด​ขึ้น​ด้วย​ความแค้นใจ​ แม้ว่า​เขา​จะเป็น​ขั้น​อัคร​สูงสุด​และ​การรับรู้​วิญญาณ​นั้น​จะแข็งแกร่ง​อย่าง​มาก​ แต่​เจี้ยนเฉิน​อยู่​ห่าง​เขา​เกิน​กว่า​ระยะ​การรับรู้​วิญญาณ​ของ​เขา​อยู่​ตลอด​

ยิ่งกว่านั้น​ทักษะ​ลับ​ทั้งหมด​ที่​สามารถ​ใช้ใน​สถานการณ์​แบบนี้​ได้​นั้น​ก็​ไร้ค่า​เมื่อ​ต้อง​เผชิญหน้า​กับ​เจี้ยนเฉิน​ ซึ่งบังคับ​ให้​ผู้อาวุโส​ภูผา​มหา​นที​ต้อง​พึ่ง​ทักษะ​ติดตัว​ ไม่งั้น​แล้ว​เขา​คง​ไม่อาจจะ​หา​ตำแหน่ง​ของ​เจี้ยนเฉิน​ได้​

แต่​เมื่อ​เขา​ไป​ถึงตำแหน่ง​ที่​เจี้ยนเฉิน​อยู่​ด้วย​ทักษะ​ติดตัว​ที่​มี เจี้ยนเฉิน​ก็​หาย​ไป​ที่อื่น​แล้ว​ หาก​เขา​ยัง​เดิน​ทางตรง​ไป​ข้างหน้า​เรื่อย ๆ​ เขา​อาจจะ​ห่าง​จาก​เจี้ยนเฉิน​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​ เช่นกัน​

ผล​ก็​คือ​เขา​ต้อง​ทำการ​ตรวจสอบ​ตำแหน่ง​ของ​เจี้ยนเฉิน​อยู่​ตลอด​

ทันใดนั้น​ของ​มากมาย​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​ตรงหน้า​เจี้ยนเฉิน ​ ชาย​ที่​ตาย​ไป​นี้​ร่ำรวย​อย่าง​มาก​ เขา​มียา​ขั้น​เทพ​และ​สมบัติ​สวรรค์​นับไม่ถ้วน​ เขา​ถึงกับ​มีเหรียญ​ผลึก​ห้า​สีถึง 3,000 เหรียญ​

ตอนนั้น​เจี้ยนเฉิน​หรี่ตา​ลง​ เขา​พลิก​ฝ่ามือ​และ​ดึง​เอา​เหรียญ​ขนาด​เท่ากับ​ฝ่ามือ​ออก​มาจาก​แหวน​มิติ​

เหรียญ​นี้​ส่องแสง​สีขาว​ออกมา​ราวกับ​แสงจันทร์​ มัน​มีรูป​ดวงจันทร์​ประทับ​อยู่​บน​เหรียญ​นี่​

สิ่งที่​ทำให้​เจี้ยนเฉิน​สนใจ​คือ​ตัวหนังสือ​ที่​สลัก​ไว้​ที่​ด้าน​หนึ่ง​ของ​เหรียญ​ – โถงเทพ​จันทรา​

“โถงเทพ​จันทรา​ ? ” เจี้ยนเฉิน​พึมพำ​ออกมา​ จู่ ๆ ภาพ​ของ​นางฟ้า​เฮายู่​ก็​โผล่​ขึ้น​มาใน​หัว​ของ​เขา​

นางฟ้า​เฮายู่​ได้​ออกจาก​ที่ราบ​เมฆาเมื่อ​หลาย​ปีก่อน​ นาง​เดินทาง​ไป​ที่​ที่ราบ​น้ำแข็ง​ขั้วโลก​และ​ตั้งแต่นั้นมา​ก็​ยัง​ไม่ได้รับ​ข่าวคราว​ใด​ ๆ จาก​นาง​เลย​ ไม่รู้​ว่า​ตอนนี้​นาง​จะทำ​อะไร​อยู่​

ตอนนั้น​เจี้ยนเฉิน​ก็​รู้สึก​สับสน​ขึ้น​มาพร้อมกับ​มอง​ไป​ยัง​ตัวหนังสือ​ที่​สลัก​ไว้​บน​เหรียญ​ เขา​พลิก​เหรียญ​นั่น​และ​มอง​ไปดู​ด้านหลัง​ของ​เหรียญ​

ด้านหลัง​ของ​เหรียญ​นั้น​มีตัวหนังสือ​เขียน​เอาไว้​เช่นกัน​ — หนาน​ป้อ​เทียน​

“หนาน​ป้อ​เทียน​ ! ” เจี้ยนเฉิน​ใจเต้น​รัว​เมื่อ​เห็น​แบบ​นั้น​ ตา​เขา​เป็นประกาย​ขึ้น​มาทันที​

เขา​เคย​ได้ยิน​จาก​นางฟ้า​เฮายู่​มาหลายครั้ง​แล้ว​ว่า​เขา​เป็น​ศัตรู​ที่​ยิ่งใหญ่​ที่สุด​ของ​นาง​ เขา​เป็น​คน​ต้อง​รับผิดชอบ​กับ​การ​ที่​วิญญาณ​ของ​นาง​ได้​ไป​ที่​ทวีป​เทียน​หยวน​

เมื่อ​ชื่อ​ของ​หนาน​ป้อ​เทียน​ได้​ปรากฏ​ที่​ด้านหลัง​ของ​เหรียญ​นี่​ เจี้ยนเฉิน​ก็​เข้าใจ​ว่า​มัน​บ่งบอกถึง​อะไร​ ตอนนี้​ หนาน​ป้อ​เทียน​กำลัง​ดูแล​โถงเทพ​จันทรา​อยู่​

“ชาย​คน​นี้​มาจาก​โถงเทพ​จันทรา​หรือ​ ? ใคร​กันที่​ฆ่าเขา​ ? นางฟ้า​เฮายู่​ ? หรือว่า​เป็น​คนอื่น​ ? ” เจี้ยนเฉิน​มอง​ไป​ที่​ศพ​นั้น​อีกครั้ง​และ​รู้สึก​สับสน​ขึ้น​มาทันที​