เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2477

ตอนที่​ 2477: หัวใจ​ของ​จื่อ​หยุ​น​

เจี้ยนเฉิน,​ เสี่ยว​ม่าน​และ​จื่อ​หยุ​น​นั่ง​อยู่​ที่​โต๊ะ​หิน​ใน​สวน​ที่​สวยงาม​ภายใน​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​

แม้ว่า​เจี้ยนเฉิน​จะมาใน​ฐานะ​ตัวแทน​ของ​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​เพื่อ​พูดคุย​เกี่ยวกับ​รายละเอียด​ใน​การ​เป็น​พันธมิตร​กับ​เสี่ยว​ม่าน​ แต่​พวกเขา​ทั้ง​สามก็​ใช้เวลา​ด้วยกัน​นาน​พอสมควร​กว่า​จะคุย​กัน​เรื่อง​นี้​ พวกเขา​พูดคุย​กัน​อย่าง​สบาย​ ๆ

หลังจาก​ได้​พบ​เจี้ยนเฉิน​ ดูเหมือนว่า​จู่ ๆ นาง​ก็​พบ​กับ​คน​ที่​พึ่งพา​ได้​ นาง​อธิบาย​ถึงความทุกข์ยาก​, ความกังวล​และ​ความกลัว​ทั้งหมด​ที่​นาง​ประสบ​ภายนอก​โดย​กล่าวถึง​ความยากลำบาก​ทั้งหมด​ที่​นาง​ต้อง​เผชิญ​ เมื่อ​นาง​พูดถึง​ตอนที่​นาง​ถูก​ล้อม​ด้วย​ผู้เชี่ยวชาญ​ชั้นสูง​ทั้งหมด​ นาง​ถึงกับ​ต้อง​สะอื้น​ไห้​ นาง​ดู​น่าสงสาร​อย่าง​มาก​

“แร่​ไพ​ไรต์​ทั้งหมด​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ต้อง​ไปอยู่​ใน​มือ​ของ​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​ ? ” เจี้ยนเฉิน​รู้​ได้​เลย​ว่า​มัน​เป็นการ​ตกลง​ระหว่าง​เสี่ยว​ม่าน​กับ​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​ซึ่งทำให้​ใบหน้า​ของ​เขา​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย​

แม้ว่า​แร่​ไพ​ไรต์​จะเป็น​เพียง​วัตถุดิบ​ระดับ​เทพ​ขั้นสูง​ แต่​เขา​ก็​รู้​ว่า​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฎ​สงสาร​ได้​บอก​เพียง​ผิวเผิน​

นั่น​เป็น​เพราะ​แร่​ไพ​ไรต์​เป็น​วัตถุดิบ​ที่​สำคัญ​มาก​สำหรับ​การ​สร้าง​สุดยอด​อาวุธ​ เมื่อ​สุดยอด​อาวุธ​ได้รับ​การหลอม​กลั่น​ โลก​เซียน​และ​โลก​ปีศาจจะต้อง​เผชิญหน้า​กับ​หายนะ​

“ข้า​กลับ​อ่อนแอ​ใน​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​และ​ข้า​ไม่อาจ​เข้าใกล้​แร่​ไพ​ไรต์​ ด้วยเหตุนี้​ข้า​จึงไม่อาจ​นำ​มัน​ออก​ไปได้​ ใน​ตอนแรก​ข้า​วางแผน​ที่จะ​แข็งแกร่ง​ขึ้น​ก่อนที่จะ​แลกเปลี่ยน​กับ​เสี่ยว​ม่าน​เพื่อ​สิ่งอื่น​ ข้า​ไม่คิด​เลย​ว่า​แร่​ไพ​ไรต์​จะอยู่​ใน​มือ​ของ​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​ไปแทน​” เจี้ยนเฉิน​คิด​ อนาคต​เป็น​สิ่งที่​คาดเดา​ไม่ได้​อย่าง​แท้จริง​ เมื่อ​เขา​ทิ้ง​แร่​ไพ​ไรต์​ไป เขา​ไม่เคย​คิด​เลย​ว่า​เขา​จะหมดหวัง​ที่จะ​ได้​มัน​มา

เขา​เข้า​ใจดี​ว่า​เนื่องจาก​แร่​ไพ​ไรต์​ได้​ตก​อยู่​ใน​มือ​ของ​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​ จึงไม่มีโอกาส​ที่​เขา​จะนำ​มัน​กลับคืน​มาได้​ เว้น​แต่ว่า​เขา​จะมีพลัง​มาก​เสีย​จน​ไม่กลัว​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​อีกต่อไป​

อย่างไรก็ตาม​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​เป็น​อัคร​สูงสุด​ชั้น​สวรรค์​ที่​ 9 ซึ่งเป็นหนึ่ง​ใน​สิ่งมีชีวิต​ที่​ทรงพลัง​ที่สุด​ที่อยู่​ต่ำกว่า​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ เขา​ยืน​อยู่​บน​จุดสุดยอด​ของ​โลก​ เจี้ยนเฉิน​ไม่สามารถ​จัดการ​กับ​เขา​ได้​แม้ว่า​เขา​จะจัดการ​กับ​ขั้น​บรรพกาล​ที่​อ่อนแอ​ ด้วย​ระดับ​การบ่ม​เพาะ​ของ​เขา​ ความแตกต่าง​ระหว่าง​เขา​กับ​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​ไม่สามารถ​อธิบาย​ได้​ว่า​เป็น​ช่องว่าง​ที่​มาก​แค่​ไหน​

“แต่​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​จะทำ​อย่างไร​กับ​แร่​ไพ​ไรต์​ทั้งหมด​นั้น​ ? ” อย่างไรก็ตาม​เจี้ยนเฉิน​รู้สึก​สับสน​มาก​เช่นกัน​ วัตถุดิบ​ระดับ​เทพ​ขั้นสูง​นั้น​มีค่า​อย่าง​มาก​ แต่​ดูเหมือนว่า​มัน​จะไม่ใช่สิ่งที่​ทำให้​คน​อย่าง​บรรพชน​ทลาย​สวรรค์​ให้ความสนใจ​ได้​

“พี่​เจี้ยนเฉิน​ ท่าน​จะไปไหน​เมื่อ​ท่าน​ออกจาก​ที่ราบ​รกร้าง​….”

“พี่​เจี้ยนเฉิน​ ท่าน​เข้า​ร่วมกับ​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​…..”

…

หลังจากนั้น​เสี่ยว​ม่าน​ก็​ดู​เป็น​เด็ก​ขี้สงสัย​ที่มา​พร้อมกับ​คำถาม​มากมาย​เกี่ยวกับ​เจี้ยนเฉิน​ใน​เวลา​ที่ผ่านมา​ไม่กี่​ปี จื่อ​หยุ​น​ไม่ได้​พูด​แม้แต่​คำ​เดียว​

“ศัตรู​ที่​ยิ่งใหญ่​ที่สุด​ของ​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​ของ​ท่าน​มีเพียง​โถงเซียน​ธาตุ​แสง การ​สร้าง​พันธมิตร​กับ​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​นั้น​เป็น​แค่​เรื่อง​พื้น ๆ​ โถงเซียน​ธาตุ​แสงจะนั้น​แทบจะ​เทียบ​เท่ากับ​ผู้เชี่ยวชาญ​ชั้นสูง​ที่มา​ไล่ล่า​เรา​ที่​อวกาศ​รอบนอก​ ข้า​เห็นด้วย​กับ​การ​เป็น​พันธมิตร​เพื่อ​หา​สถานที่​บ่ม​เพาะ​ที่​เงียบสงบ​ให้​กับ​เสี่ยว​ม่าน​” จื่อ​หยุ​น​เห็นด้วย​อย่าง​ไม่ลังเล​ เพราะ​คำขอ​ของ​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​นั้น​ง่าย​มาก​ พวกเขา​ไม่ได้​เรียกร้อง​อะไร​ โดยเฉพาะ​ยิ่งไปกว่านั้น​ทาง​ฝั่งของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​กลับ​ได้ประโยชน์​กลับมา​อย่าง​มาก​ มัน​จึงไม่จำเป็นต้อง​คิดมาก​แต่อย่างใด​

“ถ้าอย่างนั้น​ข้า​จะไปบอก​กับ​ศิษย์​พี่​” เจี้ยนเฉิน​ลุกขึ้น​ยืน​ทันที​ เขา​กำลัง​ออกจาก​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ทันทีที่​เป้าหมาย​ของ​เขา​เสร็จสิ้น​

“เจี้ยนเฉิน​ ! ” จื่อ​หยุ​น​ลุก​ยืน​และ​เรียก​เขา​

เจี้ยนเฉิน​หยุดชะงัก​และ​มอง​กลับ​ไป”ท่านหญิง​จื่อ​หยุ​น​ มีอะไร​งั้น​หรือ​ ? ”

เมื่อ​เห็น​ใบ​หน้าที่​สับสน​ของ​เจี้ยนเฉิน​ มีแสงวาบ​ผ่าน​ดวงตา​ของ​จื่อ​หยุ​น​ นาง​กัดฟัน​และ​พูด​ด้วย​ความกล้า​ออก​ไป “ทำไม​ท่าน​ไม่อยู่​ที่นี่​ให้​นาน​กว่า​นี้​ ? ท่าน​จะรีบ​ออก​ไปไหน​ ? ” มีความขมขื่น​ซ่อน​อยู่​ใน​น้ำเสียง​ของ​นาง​

“ไม่จำเป็น​ ศิษย์​พี่​ของ​ข้า​ยังคง​รอ​ให้​ข้า​ออก​ไปบอก​ผล​ของ​การ​เจรจา​ เรา​ทุกคน​ต้อง​อยู่​บน​ภูเขา​วิญญาณ​นักรบ​ ดังนั้น​เรา​จะมีโอกาส​มากมาย​ที่จะ​ได้​พบกัน​” เจี้ยนเฉิน​ตอบ​อย่าง​สุภาพ​ ก่อนที่จะ​ออกจาก​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​โดย​ไม่หันกลับ​ไปมอง​

จื่อ​หยุ​น​ยืน​ข้าง ๆ​ โต๊ะ​หิน​ขณะที่​นาง​มอง​ไปยัง​ทิศทาง​ที่​เจี้ยนเฉิน​เดิน​จากไป​อย่าง​ว่างเปล่า​ ใบหน้า​ของ​นาง​มีความผิดหวัง​และ​เศร้าหมอง​อย่าง​ไม่ปิดบัง​