เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2478

2478 /2478

ตอนที่ 2478: การเติบโตที่น่าอัศจรรย์

จากนั้นเป็นต้นมาเชื้อสายนักรบวิญญาณได้รับโถงศักดิ์สิทธิ์ของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน

นับตั้งแต่ที่เจ้านายของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนอย่างเสี่ยวม่านมาถึงภูเขาวิญญาณนักรบ นางก็แทบไม่ปรากฏตัว นางใช้เวลาส่วนใหญ่ในการบ่มเพาะ

หลังจากที่กำลังหนี ทุกสิ่งที่ที่นางสัมผัสในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ทำให้นางเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงความสำคัญของความแข็งแกร่งส่วนบุคคลซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้นางต้องฝึกหนักมาก

สำหรับจื่อหยุน นางเดินไปรอบ ๆ ภูเขาวิญญาณนักรบบ่อย ๆ นอกจากไปหาผู้สืบทอดทั้งเจ็ดแล้ว นางจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในการเดินเล่นไปรอบ ๆ ขณะที่เจี้ยนเฉินเข้าสู่ความสันโดษ

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินกำลังบ่มเพาะอย่างสันโดษหลังจากการเจรจาพันธมิตรสิ้นสุดลง เขาไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวโดยสิ้นเชิง

แม้ว่าจื่อหยุนจะไปเยี่ยมที่เจี้ยนเฉินอยู่หลายครั้ง นางก็ไม่เคยรบกวนเขา นางอยู่อยู่ไกล ๆ มองไปยังร่างของเจี้ยนเฉินอย่างเงียบ ๆ หลังจากนั้นไม่นานนางก็จากไปพร้อมกับความผิดหวัง

พริบตาหนึ่งทศวรรษก็ผ่านไป ตั้งแต่ที่พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนมาอยู่ที่ภูเขาวิญญาณนักรบที่เป็นพันธมิตร ทุกอย่างอยู่อย่างสงบสุขบนภูเขาวิญญาณนักรบ แม้ว่าผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงหลายคนจะรู้ว่าพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนอยู่บนภูเขาวิญญาณนักรบ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะก้าวไปที่นั่น

เจี้ยนเฉินไม่ได้ใช้เวลา 10 ปีที่ผ่านมาในการฝึกฝนทักษะลับที่เกี่ยวข้องกับพลังวิญญาณนักรบ เขาเลือกที่จะกลั่นปราณเส้นที่สี่ของปราณกระบี่ลึกซึ้ง

เขานั่งบนพื้นดินที่ว่างเปล่าขณะที่ปราณกระบี่แหวกว่ายอยู่รอบ ๆ ตัวของเขา เจตจำนงกระบี่ที่มองไม่เห็นหมุนรอบ ๆ ตัวของเขา บางครั้งก็ทรงพลังมากและบางครั้งก็อ่อนแอมาก เป็นผลทำให้เขาเนื้อตัวสว่างเป็นพัก ๆ บนภูเขาวิญญาณนักรบ

หลังจาก 10 ปีที่กลั่นมัน เขาก็ได้มาถึงจุดสำคัญอย่างยิ่งในการสร้างปราณเส้นที่สี่ของปราณกระบี่ลึกซึ้ง

จื่อหยุนที่อยู่ห่างออกไป 10 กิโลเมตรยืนอยู่บนก้อนหินในชุดขาว นางงดงามเกินกว่าดวงจันทร์ แม้ว่านางจะไม่งามเท่ากับซ่างกวนมู่เอ๋อ แต่นางก็ยังมีเสน่ห์อย่างเต็มที่และมีชายนับไม่ถ้วนที่ต้องหลงใหลความงดงามของนาง

นางยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่นางจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับปราณสีดำของนาง

“เป็นเวลา 10 ปีแล้ว 10 ปี ข้าไม่ได้พูดกับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่เขาออกจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนเมื่อสิบปีก่อน ข้างสงสัยเมื่อไหร่เขาจะบ่มเพาะเสร็จสิ้น” จื่อหยุนถอนหายใจ ขณะที่นางจ้องมองไปยังคนที่อยู่ไกล ๆ

นางทำแบบนี้ทุก ๆ วัน กลังจากที่มองไปกว่า 1 ชั่วยาม นางก็หันหลังจากไป

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ปราณกระบี่ที่ถูกควบแน่นอยู่ที่ไกล ๆ ก็กลายเป็นปราณกระบี่สีเงินขาวขนาดเท่านิ้วมือลอยอยู่เหนือหัวของเจี้ยนเฉิน มันส่องประกายจนไม่อาจมองเห็นอย่างอื่นได้ มันพร่างพราวราวกับดวงอาทิตย์

ปราณกระบี่ดูเหมือนจะมีพลังลึกลับทำให้สามารถหลีกเลี่ยงการป้องกันร่างกายทั้งหมดและส่งผลต่อวิญญาณโดยตรง

จื่อหยุนซึ่งแต่เดินต้องการที่จะจากไปก็หยุดดูอย่างไม่รู้ตัว นางอดไม่ได้ที่จะหันไปมองปราณกระยี่ที่ควบแน่นอยู่บนหัวของเจี้ยนเฉินและนางรู้สึกเจ็บแปลบในดวงตาของนางทันที แม้แต่วิญญาณของนางก็ดูเหมือนจะถูกฉีกออกจากกัน ราวกับว่ามันถูกแทงด้วยปราณกระบี่นับไม่ถ้วน

“คะ-ความสามารถนี้คือ ? วิญญาณของข้าเกือบได้รับบาดเจ็บเพียงแต่มองแว่บเดียว” จื่อหยุนตกใจอย่างมาก นางปิดตาทันทีและซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินในพริบตาและไม่กล้ามองอีกต่อไป

“ทายที่สุดข้าก็รวมพลังปราณกระบี่ลึกซึ้งเส้นที่สี่สำเร็จ”