เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2554

2554 /2556

ตอนที่ 2554 : ฟื้นฟู

เจี้ยนเฉินแปลกใจกับคำพูดของหัวหน้าพิรุณ เขาก้มหน้าลงและมองไปที่อ่างไม้ที่เขานอนอยู่ เขาค่อย ๆ ตรวจสอบพลังงานดูและพบว่ามันส่งผลดีต่อวิญญาณของเขา เขารู้สึกว่าน้ำนี่แปลกประหลาดอย่างมาก

หลังจากนั้นเขาหันไปมองตามเสียงและพบกับสาวงามยืนอยู่ใกล้ๆ เขาค่อนข้างรู้สึกอึดอัดกับเรื่องนี้

หัวหน้าผู้อาวุโสของลัทธิปิศาจชั้นฟ้ากับเขาได้แอบเข้ามาในที่ซึ่งหัวหน้าพิรุณบ่มเพาะและขโมยกล้วยไม้ห้าธาตุที่มีค่าของนางไปรวมถึงโคลนวิญญาณและน้ำวิญญาณด้วย โดยจหลักเหตุผลแล้ว หัวหน้าพิรุณน่าจะทรมานเขาหรือไม่ก็ฆ่าเขาซะ

แต่หัวหน้าพิรุณกลับไม่ได้ทำให้เขาต้องตกที่นั่งลำบากเลยแม้แต่น้อย นางกลับช่วยเขาในการฟื้นฟูวิญญาณแทน

เขาไม่รู้ว่าน้ำสีเขียวนี่มันคืออะไร แต่เขาเข้าใจถึงคุณค่าของมันได้

เจี้ยนเฉินสับสนว่าทำไมหัวหน้าพิรุณถึงได้ใช้ของมีค่าแบบนี้กับเขา เขาไม่รู้เป้าหมายในการทำแบบนี้ของ หัวหน้าพิรุณเลยแม้แต่น้อย

“เจ้ากล้าดีจริง เจ้าเป็นแค่ยอดฝีมืออสงไขยแต่กล้าพอที่จะคิดแย่งชิงจักรพรรดิแมลงมิติ แม้แต่ให้มันเข้าไปในวิญญาณของเจ้า หากไม่ใช่เพราะข้า เจ้าอาจจะตายไปแล้ว มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เจ้าจะรอดไปได้” หัวหน้าพิรุณพูดขึ้น นางอยู่ห่างกว่า 100 เมตร ยืนอยู่ข้าง ๆ บ่อปลา นางก้มหน้าราวกับมองปลาในบ่อ น้ำเสียงของนางทำให้รู้สึกได้ว่านางสูงส่ง

นี่คือสิทธิที่สูงส่งที่สุดในที่ราบสำราญ

“หัวหน้า ทำไมท่านถึงช่วยข้า ? ” เจี้ยนเฉินถามขึ้นมา เขาค่อนข้างสับสน ไม่ว่าจะคิดในแง่ไหน แต่เขาก็ไม่อาจจะคิดได้ว่าจะมีใครที่เกี่ยวข้องกับหัวหน้าพิรุณได้

ในเวลาเดียวกันด้วยระดับการบ่มเพาะของหัวหน้าพิรุณในตอนนี้แล้ว บางทีอาจจะมีแค่โมเทียนหยุนและพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง แค่สองตัวตนที่เขาคิดออกซึ่งสามารถทัดเทียมกับนางได้

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นโมเทียนหยุน ไม่งั้นแล้วพวกเขาคงไม่มีทางโจมตีจักรวรรดิเมฆทวีตั้งแต่แรก ผลก็คือเหลือตัวเลือกเดียวคือพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง

“องค์หญิงใหญ่ของพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงรึ ? หรือว่าเชื้อสายนักรบวิญญาณ ? ” เจี้ยนเฉินเดาด้วยความไม่มั่นใจ เขาได้ยินหัวหน้าพิรุณพูดถึงเชื้อสายนักรบวิญญาณ แต่เชื้อสายนักรบวิญญาณกับหัวหน้าพิรุณนั้นชัดแล้วว่าอยู่คนละระดับ

“หัวหน้า ผงศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านต้องการข้าเตรียมไว้ให้แล้ว” ตอนนั้นเองเย่อี้หานก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมา เขานำขวดหยกสีขาวมากับตัว เขาสวมชุดมังกรและมีท่าทีที่น่าประทับใจแต่เขาก็ยังยืนอยู่ด้านหลังหัวหน้าพิรุณด้วยท่าทีสุภาพโดยที่ยังคงก้มหัวให้

ในฐานะผู้นำของกองกำลังที่ยิ่งใหญ่บนที่ราบสำราญแล้ว เขาถึงกับไม่กล้าหายใจแรงเกินไปต่อหน้าหัวหน้าพิรุณ เขาถึงกับไม่กล้ามองไปที่นางด้วยซ้ำ