เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 435

ตอนที่ 435: หัวหน้าตระกูลกลับมา

เจ้า…เจ้าเป็นนายน้อยสี่จริง ๆ ? หนึ่งในทหารถามเจี้ยนเฉินอย่างกระวนกระวาย ในขณะที่อีกสองคนมองมาที่เขาอย่างคาดไม่ถึง มีเพียงทหารอีกสามคนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาเท่านั้นที่กำลังมีสีหน้าที่สับสน

เจี้ยนเฉินพยักหน้า ถูกต้อง ข้า เจียงหยางเซียงเทียน ข้าไม่คิดว่าหลังจากที่มันผ่านไปนานแล้วจะยังมีคนจำข้าได้อยู่

เจ้า…เจ้าเป็นนายน้อยสี่จริง ๆ !

เป็นนายน้อยสี่จริง ๆ !

นายน้อยสี่กลับมาแล้ว !

ทหารทั้งสามต่างก็ตะโกนออกมาด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของพวกเขาหลังจากได้ยิน พวกเขาถูกส่งไปค้นหาเบาะแสของเจียงหยางเซียงเทียนในปีที่แล้ว แต่ก็ไม่อาจหาอะไรได้ การค้นหาทุกวัน ๆ ของพวกเขากลายมาเป็นความล้มเหลว เมื่อการค้นหาล้มเหลวบ่อยครั้งขึ้น พวกเขาก็เริ่มสิ้นหวัง

เร็วๆ ไปบอกฮูหยินสี่ ! ทหารคนหนึ่งที่หัวไวก็รีบสั่งให้ทหารอีกคนวิ่งออกไปทันที

เจี้ยนเฉินเดินผ่านประตูพร้อมกับจิตใจที่ล่องลอยไปยังห้องที่ไป๋หยุนเทียนแม่ของเขาอยู่

ตอนนี้เขารู้ตัวตนของเจี้ยนเฉินแล้ว ผู้เฝ้าประตูก็ไม่กล้าที่จะขวางประตูเขาอีกต่อไป เขาแอบหลบเข้ามาอยู่ในฝูงชนอย่างเงียบ ๆ เขาถามภายในอึดใจเดียวว่า พี่น้อง ตระกูลเจียงหยางมีนายน้อยสี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจียงหยางเซียงเทียนเป็นใคร ?

ทหารส่ายหน้าของเขาอย่างรวดเร็วและทำหน้าไร้เดียงสาเกี่ยวกับตัวตนของเจียงหยางเซียงเทียน

ข้าได้ยินลุงของข้าพูดว่าหัวหน้าตระกูลมีบุตร 4 คน นอกเหนือจากนายน้อยคนโต, คุณหนูรองและนายน้อยสามแล้ว ยังมีนายน้อยสี่ด้วย ดูเหมือนชื่อของเขาจะเป็นเจียงหยางเซียงเทียน อย่างไรก็ตามเขาออกจากตระกูลตั้งแต่เด็กและหายไปโดยที่ไม่มีข่าวคราวใด ๆ ยามพูด

ทหารหลายคนรู้สึกตกใจและมองเจี้ยนเฉินด้วยมุมมองใหม่

ภายในสนามหญ้า ไป๋หยุนเทียนและหยูเฟิงหยานกำลังพูดกันอย่างกังวล ใบหน้าของไป๋หยุนเทียนยังคงเห็นคราบน้ำตาอย่างชัดเจน

น้องสี่ ข้าเข้าใจความรู้สึกเจ้า ดังนั้นไม่ต้องกังวลไป เซียงเทียนเป็นอัจฉริยะที่มีสติปัญหาเฉียบแหลม ข้าแน่ใจว่าเขาต้องซ่อนตัวโดยไม่มีอันตรายใด ๆ หยูเฟิงหยานพูดปลอบใจ นางเคยพูดคำเหล่านี้หลายครั้งแล้ว ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาเมื่อใดก็ตามที่ไป๋หยุนเทียนรู้สึกแย่ หยูเฟิงหยานก็เข้ามาปลอบโยนนาง นางปลอบโยนด้วยคำพูดที่เหมือนเดิมกันทุกครั้งและไม่มีประโยคไหนที่เปลี่ยนแปลงไป

ฮูหยินสี่ ฮูหยินสี่ !

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากข้างนอก ประตูถูกเคาะเสียงดัง ทำให้ทุกคนรู้ว่ามีใครบางคนกำลังเคาะประตูอย่างแรงอยู่

ผู้หญิงทั้งสองรู้สึกตกใจกับการเคาะประตูอย่างรุนแรงนั้น ด้วยสถานะของนาง หยูเฟิงหยานจึงพูดเสียงดังว่า ใครมาเอะอะโวยวายเสียงดังกัน ? เจ้าไม่รู้จักมารยาทหรืออย่างไร ?

เมื่อได้ยินเสียงของหยูเฟิงหยาน ทหารด้านนอกประตูก็ตัวสั่น ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าทำไมเขาถึงทำเสียงดัง เขาป้องหมัดลงและพูดว่า ฮูหยินสี่ ฮูหยินสี่ ! มีรายงาน ! นายน้อยสี่กลับมาแล้ว !

เมื่อได้ยินเรื่องนายน้อยสี่ หยูเฟิงหยานและไปหยุนเทียนต่างก็ไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไร พวกนางทั้งสองตกตะลึงจากความจริงที่ว่าเป็นนายน้อยสี่จริง ๆ แม้ว่าทหารส่วนใหญ่จะไม่รู้จัก

นายน้อยสี่…นายน้อยสี่…เป็นไปได้.. ? หยูเฟิงหยานก็สับสนขึ้นมา

เซียงเอ๋อ เซียงเอ๋อ ! ไป๋หยุนเทียนตะโกนออกมาก่อนที่จะวิ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ