เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 531

ตอนที่ 531 – การพบกับเถี่ยต้าอีกครั้ง (2)

หมิงตงยิ้มออกมาอย่างมีความสุขไปที่กาดิหยุน แต่เขาไม่ได้เคลื่อนไหวอาวุธของเขา “เพื่อที่เจ้าจะไม่บอกว่า ข้ารังแกเด็กมากเกินไป ข้าจะยืนอยู่ตรงนี้โดยไม่เคลื่อนย้ายไปไหนและจะไม่โจมตีกลับ หากว่าเจ้าสามารถทำให้ข้าโจมตีกลับ หรือบังคับให้ข้าต้องถอยได้แม้แต่ก้าวเดียว ข้าจะยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี” หมิงตงกล่าวด้วยเสียงที่ไม่ได้ใส่ใจนัก ด้วยตัวเขาเป็นเซียนปฐพี เขาไม่ได้มองเซียนผู้เชี่ยวชาญตัวเล็ก ๆ เป็นฝ่ายตรงข้ามในสายตา ต่อให้มันใช้ทักษะการต่อสู้ มันก็ไม่ได้เกิดภัยคุกคามต่อเขาเลยแม้แต่น้อย มันนับว่าเป็นความแตกต่างที่กว้างมากนัก

หมิงตงกล่าวออกมาด้วยท่าทางสบาย ๆ แต่ทว่าทุกคนที่อยู่บริเวณนั้น กลับได้ยินเสียงของเขาอย่างชัดเจน บางคนต่างก็คิดว่าหมิงตงนั้นไม่ต่างกับคนบ้า นักเรียนบางส่วนที่หัวรุนแรงอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งออกมา

เจ้าเด็กคนนี้เป็นใครกัน ถึงได้กล้าที่จะพูดด้วยวาจาเช่นนี้…

“เขาไม่ได้ดูแตกต่างไปจากกาดิหยุนในเรื่องอายุ หากเขาพูดเช่นนั้นจริง ๆ ไม่ใช่แค่ความตายเท่านั้นหรือที่เขาจะได้รับ..”

“เขากล้าที่จะคิดเช่นนั้นได้อย่างไร แม้กระทั่งอาจารย์บางคนในสำนักก็ยังไม่กล้าที่จะพูดเช่นนี้กับผู้ที่มีทักษะการต่อสู้เช่นกาดิหยุน”

ทั้งเวทีด้านล่างต่างก็เต็มไปด้วยคำสาปแช่งร้อนแรงมากมาย ขณะที่เริ่มที่จะดูถูกหมิงตง ขณะที่กาดิเหลียงและกาดิซิ่วหลีจ้องมองไปแล้วขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พวกเขาก็แทบจะมองไม่เห็นสิ่งใด นอกจากความโกรธ

“สิ่งใดที่ทำให้เด็กคนนั้นกล้าที่จะพูดกับพี่ใหญ่ ด้วยคำพูดที่โอหัง พี่ใหญ่มีทักษะการต่อสู้ ที่คนระดับเดียวกันของเขาก็ไม่อาจที่จะป้องกันได้ เว้นแต่ว่าเขาจะเป็นเซียนปฐพี” หลังจากนั้นดวงตาของกาดิเหลียงเปิดเผยลักษณะของดูถูก

ก่อนที่พวกเขาจะส่งเสียงขึ้นจมูก แต่ที่เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ได้ดูแตกต่างกันในด้านอายุเมื่อเปรียบเทียบกับพี่ใหญ่ ถ้าเขาแข็งแกร่งกว่าพี่ใหญ่ ข้าจะไม่สงสัย แต่ไม่มีทางที่เขาจะเป็นเซียนปฐพี

กาดิซิ่วหลีพึมพำออกมา ด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน นางจ้องใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของหมิงตง ความรู้สึกไม่สงบเกิดขึ้นภายในจิตใจ นางไม่สามารถช่วยได้แต่พูดขึ้นอย่างเป็นกังวล “พี่รอง ท่านเห็นหรือไม่ว่าเขานั้นดูผ่อนคลายมากเพียงใด ท่านคิดว่าเขามั่นใจเช่นนั้นได้อย่างไร”

“น้องสอง เจ้ากังวลมากเกินไป แม้ว่าเขาจะมี อะไรกันที่เขาจะสามารถใช้โจมตีพี่ใหญ่ ไม่มีอันใดเลย ข้านั้นเพียงเห็นว่า เขาเป็นคนภายนอกที่เข้ามาเพื่อท้าท้ายเขาเท่านั้น หลังจากนี้ ข้ามั่นใจว่าจะตรวจสอบภูมิหลังของเขาอย่างละเอียดรวมถึงประวัติของเขา ถ้าเขาจะพยายามสร้างปัญหาให้กับตระกูลกาดิของเรา กาดิเหลียงกล่าวขึ้นด้วยเสียงเข้ม

ที่ด้านบนของเวที กาดิหยุนหันหน้าของเขามองลึกไปที่หมิงตง “พี่ชาย ดูเหมือนท่านจะยโสโอหังไม่น้อย”

มันเป็น เพราะข้านั้นมีความสามารถมากพอที่จะยโสโอหังได้ หมิงตงยังคงยิ้ม

ใบหน้าของกาดิหยุนเริ่มเข้มขึ้น ด้วยสิ่งที่เขาได้ยิน คำพูดของหมิงตงนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขากำลังท้าทาย

ดีแล้ว อนุญาตให้ข้าดูความสามารถของเจ้าเสียหน่อยเถิด กาดิหยุนพูดด้วยความโกรธ ไม่มีคำอื่น เขาผลักดาบยักษ์ในมือของเขา บินไปทางหมิงตงเพื่อตัดเขา

ดาบยักษ์ดำเนินการด้วยจำนวนพลังงานเซียนที่แข็งแกร่ง ขณะที่มันลอยไปทางหมิงตงด้วยแสงสีแดงจาง ๆ และความเร็วมหาศาล

การกระทำก่อนหน้านี้มันชัดเจนว่าหมิงตงนั้นสร้างความโกรธแค้นให้กับกาดิหยุนยิ่งนัก และรวมกับความจริงที่ว่าเขาเป็นคนนอกและไม่ใช่นักเรียนของสำนักคากัต กาดิหยุนจึงไม่รอช้าที่จะโจมตีหรือยั้งมือ

หมิงตงเผยรอยยิ้มเย็นบนใบหน้าของเขา ยังคงเป็นเขาที่จ้องมองการโจมตีของดาบยักษ์ เขายังคงมีท่าทีผ่อนคลายนัก เนื่องจากการโจมตีดังกล่าวไม่ใช่สิ่งที่เขาจะมองว่ามันเป็นภัยคุกคามแต่อย่างใด

เป็นดาบยักษ์ที่กำลังจะตวัดลงเอง หมิงตงยกมือขวาของเขาขึ้น แม้ว่าการเคลื่อนไหวนี้จะทำโดยไม่ได้ระวังนัก แต่ทว่ามันก็รวดเร็วอย่างเหลือเชื่อกับคนที่สังเกตการณ์อยู่รอบนอก

มือขวาของหมิงตงถูกห่อหุ้มด้วยด้วยพลังงานเซียนธาตุลมจาง ๆ ในเสี้ยววินาทีที่นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของเขาบีบเข้าหากัน ขณะที่ดาบเล่มยักษ์ได้ถูกจับ

ดวงตาของกาดิหยุนเบิกกว้างขึ้น เขาไม่อาจยอมรับได้ว่าหมิงตงได้ใช้สองนิ้วเพื่อหยุดดาบของเขา หัวใจของเขาเริ่มที่จะสั่นไหว ด้วยอารมณ์ที่อยู่ในอันตราย

จะ-เจ้า…เจ้าจับอาวุธเซียนของข้าด้วยสองนิ้ว ! กาดิหยุนไม่สามารถช่วยได้แต่ร้องออกมา เมื่อใบหน้าของเขาซีดเผือด ด้วยท่าทีของความตกตะลึง