เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 662

ตอนที่ 662: เยี่ยมเยียนนิกายพยัคฆ์มังกร

ผ่านไปไม่ถึง 1 ชั่วยามตั้งแต่เจี้ยนเฉินได้มาถึงคฤหาสน์เจียงหยางพร้อมกับ นูบิส ก่อนที่พวกเขาจะจากไปอย่างรวดเร็ว เจียงหยางป้านั้นยังไม่มีโอกาสได้พบกับลูกชายของตนเองเลย

การหาบรรพชนตระกูลไป๋นั้นเป็นเรื่องสำคัญมากกว่า ไม่มีเวลาให้มัวรีรอ

ไป๋หยุนเทียนที่ยังคงร้อนรนยืนอยู่หน้าประตูห้องของตนแล้วมองเจี้ยนเฉินบินหายไปในท้องฟ้า หัวใจของนางยากที่จะสงบลงได้จากข่าวที่ได้ยินจากเจี้ยนเฉิน ในเวลาเดียวกันนางเองก็กังวลว่านั่นจะใช่ไป๋ไฮคนเดียวกันกับที่นางรู้ว่าเป็นบรรพชนหรือไม่

“เซียงเอ๋อ ! เซียงเอ๋อ กลับแล้วหรือ ? ” ทันใดนั้นเสียงอันตื่นเต้นก็ดังออกมาก้องห้องโถงพร้อมกับเจียงหยางป้าได้วิ่งเข้ามา

ด้านหลังเขามีสมาชิกระดับสูงของคฤหาสน์เจียงหยางอยู่หลายคน แต่ละคนนั้นวิ่งมาด้วยความตื่นเต้นตาม เจียงหยางป้า เข้ามาในห้องของไป๋หยุนเทียน

เขามองซ้ายมองขวา เจียงหยางป้าได้ถามขึ้นมา ” หยุนเอ๋อ เซียงเอ๋อ กลับมาแล้วไม่ใช่รึ ? แล้วเขาไปไหนกัน ? “

นางสูดลมหายใจลึก ๆ ระงับความกังวลของตนเอง ไป๋หยุนเทียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าทีเร่งรีบของสามีของนาง ” เซียงเอ๋อได้ไปแล้ว”

” อะไรกัน ? เขาไปแล้วรึ ? ” เจียงหยางป้ายังไม่เชื่อ เขายิ้มออกมาและพูดขึ้น ” หยุนเอ๋อ หยุดล้อเล่นเถอะ เซียงเอ๋อเพิ่งกลับมาเอง นี่มันก็นานแล้วที่ข้าไม่ได้เห็นเขา ในฐานะพ่อ ข้าเองก็อยากเห็นหน้าลูกชายของตนเอง “

“นั่นเป็นเรื่องจริง ท่านพี่ เซียงเอ๋อได้จากไปแล้ว เขามีเรื่องสำคัญที่ต้องไปจัดการและทำให้เขาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน” ไป๋หยุนเทียนตอบ

ไป๋หยุนเทียนไม่ใช่คนชอบล้อเล่น ดังนั้นเจียงหยางป้าจึงได้แต่เชื่อว่าเจี้ยนเฉินจากไปแล้วจริง ๆ เขาถอนหายใจออกมาและพูดขึ้น ” น่าเสียดายที่ข้ามาช้าไป ข้าไม่คิดว่าเซียงเอ๋อจะรีบถึงเพียงนี้ มันยากที่เขาจะกลับมาบ้านอยู่แล้ว ดูเหมือนลูกชายของเราค่อนข้างรีบ เพราะเขากลับไปทันทีที่มาถึง”

“น้องหยุน ข้าได้ยินมาว่านายน้อยสี่นั้นได้เข้าถึงระดับเซียนผู้คุมกฎแล้ว ข้อมูลนี้เป็นความจริงหรือไม่ ? ” ผู้อาวุโสที่อยู่ข้าง ๆ เจียงหยางป้าถามขึ้นมา เขาคือหนึ่งในผู้อาวุโสของคฤหาสน์เจียงหยาง

ผู้อาวุโสที่เหลือเองก็มองไปที่ไป๋หยุนเทียนด้วยความคาดหวัง สายตาของแต่ละคนนั้นเปล่งประกายราวกับรอฟังคำตอบ เหตุผลที่ว่าทำไมผู้อาวุโสได้มารวมตัวกันที่นี่นั้นก็เพื่อยืนยันว่าข่าวนี้เป็นจริงหรือไม่

เมื่อเห็นสีหน้าคาดหวังของแต่ละคน ไป๋หยุนเทียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างภูมิใจออกมา “ข้าเพิ่งถามเซียงเอ๋อไปเมื่อตะกี้ เซียงเอ๋อนั้นเป็นเด็กมหัศจรรย์ ไม่ใช่แค่เขาไม่กลัวเซียนผู้คุมกฎ แต่เขายังมีความแข็งแกร่งที่สามารถสู้กับเซียนพวกนั้นได้อีกด้วย”

“นั่นจริงรึ ? นั่น…นั่นมันมหัศจรรย์มาก ! ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคฤหาสน์เจียงหยางของเรานั้นจะมีเซียนผู้คุมกฎ สวรรค์ทรงโปรด ! เซียนผู้คุมกฎนี่ยากที่จะมีในทวีปเทียนหยุนและคฤหาสน์เจียงหยางก็มี 1 คนแล้ว ! “

” นี่เป็นข่าวดี ! คฤหาสน์เจียงหยางของเรามีอัจฉริยะแล้ว อายุแค่เพียง 20 ปีเศษ ๆ เขาก็ได้มาเป็นเซียนผู้คุมกฎแล้ว ! “

“จากนี้ไป คฤหาสน์เจียงหยางของเราจะไม่ใช่ตระกูลเล็ก ๆ ในอาณาจักรอีกต่อไป ด้วยการที่มีเซียนผู้คุมกฎ คฤหาสน์เจียงหยางของเราจะโดนจับตามองจากทั่วทั้งทวีป เราจะโด่งดังจนทุกคนรู้จัก ! “

“นี่มันเหมือนกับเรือที่แล่นอยู่ในคลื่นสูง คฤหาสน์เจียงหยางของเราเองก็ยกระดับขึ้นด้วยเช่นกัน ฮาฮา ! “

ผู้อาวุโสแต่ละคนนั้นเริ่มหัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้น แต่ละคนยากที่จะเก็บอาการดีใจได้และความตื่นเต้นที่พวกนั้นมีนั้นก็มีมากเกินกว่าจะเก็บงำความรู้สึกได้

….

หนึ่งวันต่อมา เจี้ยนเฉินและนูบิสก็ได้กลับไปที่ที่ซึ่งนูบิสเคยอยู่ หลังจากกลับมาแล้ว หมิงตงและคนอื่น ๆ ก็ได้เข้ามาหาเขา