เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 663

ตอนที่ 663: ความพ่ายแพ้ของเซียนผู้คุมกฏ (1)

สีหน้าเย็นชานั้นมีแต่ทำให้คริสแสดงความกลัวออกมา เจี้ยนเฉินยิ้มออกมานิด ๆ ” หัวหน้านิกายคริส เราได้พบกันอีกครั้งแล้ว”

ใบหน้าของคริสไร้สีเลือด ที่เขาทำได้คือมองไปยังกลุ่มเซียนสวรรค์ที่อยู่ด้านหลังเขาซึ่งแต่ละคนก็มีสีหน้าไม่ได้ดีกว่ากันเลย

เมื่อพวกเขาพบกับเซียนผู้คุมกฎในครั้งก่อน เจี้ยนเฉินได้ฆ่าเซียนสวรรค์ของพวกเขาไปมากมายและนั่นเป็นการลดความแข็งแกร่งของนิกายพยัคฆ์มังกรลงอย่างมาก เซียนสวรรค์ที่อยู่กับเขาในวันนี้นั้นเป็นหนึ่งในพวกที่เพิ่งขึ้นระดับมาโดยใช้ความรู้ที่สะสมนับพัน ๆ ปีของนิกายพยัคฆ์มังกร

เมื่อพูดถึงชื่อ ‘เจี้ยนเฉิน’ เซียนสวรรค์คนอื่น ๆ กลับทำหน้างงงวย พวกเขาไม่ได้เข้ามาต่อสู้กับเจี้ยนเฉินในครั้งก่อน แต่เรื่องราวอันน่ากลัวที่ว่าเจี้ยนเฉินได้ฆ่าพวกเขาไปมากมายนั้นต่างก็ถูกเล่าต่อ ๆ กันมา พวกเขารู้ว่าเจี้ยนเฉินนั้นยังเด็กแต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นผ่านระดับเซียนผู้คุมกฎไปแล้ว ระดับเหนือกว่าที่พวกเขาจะสู้ได้

“เจี้ยฉะ-เจี้ยนเฉิน จะ เจ้าวางแผนจะทำอะไร ? ” น้ำเสียงของคริสสั่นนิด ๆ ในตอนที่เขามองไปยังบุคคลที่อยู่ด้านหลังเจี้ยนเฉิน เขากังวลและกลัวพลังของคู่ต่อสู้ ด้วยการที่เซียนสวรรค์ได้มารวมตัวกันที่นี่ พลังที่รวมกันแล้วยังไม่เท่ากับเซียนผู้คุมกฎเลย ไม่ใช่แค่ 3 คนนั้นสามารถฆ่าพวกเขาได้ด้วยการกระดิกนิ้ว ตอนนี้ไม่มีความหวังเลยที่เซียนสวรรค์ทั้งหลายจะหนีรอดไปได้

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อมองไปที่หน้าตาอันหวาดกลัวของคริส “หัวหน้านิกายคริส ไม่ต้องกลัว ข้ามาในวันนี้ไม่ได้มาเพื่อสร้างปัญหากับเซียนสวรรค์ของเจ้า รีบ ๆ เรียกเซียนผู้คุมกฎของพวกเจ้าออกมา “

คำพูดของเขาทำให้เหล่าเซียนสวรรค์ที่อยู่ด้านหลังหัวหน้านิกายโล่งใจอย่างมาก หัวใจของพวกเขาแทบจะทะลุลำคอออกมานั้นได้กลับมาได้เต้นได้ดังเดิม แต่คำพูดสุดท้ายที่เจี้ยนเฉินพูดนั้นก็ยังพอทำให้พวกเขารู้สึกเจ็บอยู่บ้าง

“เจี้ยนเฉิน หัวหน้านิกายคนเก่าของเรายังไม่ได้กลับมาตั้งแต่ไปสู้ ! ” คริสพูดขึ้น เขาค่อย ๆ มองดูท่าทางของเจี้ยนเฉิน ด้วยความกลัวว่าเจี้ยนเฉินนั้นจะฆ่าเขาเพราะความโกรธ ตอนนี้ชีวิตของเขาอยู่ในเงื้อมมือของเจี้ยนเฉินแล้ว

“อะไรนะ เซียนผู้คุมกฎไม่อยู่ที่นี่งั้นรึ ? ” เจี้ยนเฉินพูดขึ้นด้วยท่าทีไม่พอใจ

หัวใจของคริสแทบหล่นวูบเมื่อมองเห็นใบหน้าอันเย็นชาของเจี้ยนเฉิน เขารีบตอบออกไปอีกทันที ” ตั้งแต่ที่เราหนีไปเมื่อครั้งก่อน หัวหน้านิกายคนเก่าก็ไม่ได้กลับมาที่นิกายอีกเลย พวกเราไม่รู้เลยว่าเขาไปอยู่ที่ใด “

นูบิสเดาะลิ้นออกมาก่อนจะมองไปที่เจี้ยนเฉิน ” พวกนี้พูดถูก ชายคนนั้นยังไม่ได้กลับมา ไม่มีกลิ่นอายของเขาในอากาศเลย “

เจี้ยนเฉินเงียบคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้นมา “ดูเหมือนว่าเราต้องออกค้นหาเขาเอง โดยเริ่มจากแขกอีก 2 คนของเรา นูบิส เจ้าต้องรู้ว่าหนึ่งในนั้นไปไหน นำทางด้วย “

“การตอบสนองดูอ่อนลงไป เขาต้องอยู่ระหว่างการถอนพิษอยู่แน่ ๆ เลย เราต้องรีบแล้วไม่งั้นเขาคงถอนพิษได้ออกหมด แล้วเราจะไม่เหลือร่องรอยอีกต่อไป” นูบิสพูดขึ้น

” งั้นเราก็ไม่มีเวลาแล้ว เราต้องรีบไปตอนนี้ ” เจี้ยนเฉินตอบกลับก่อนจะบินจากไปพร้อมกับนูบิสและหวงเทียนป้า

เมื่อเห็นคนทั้งสามจากไป คนจากนิกายพยัคฆ์มังกรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หน้าผากของพวกเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อเนื่องจากความกังวล แม้ว่าทั้งสามคนที่ไม่ได้ให้ความรู้สึกแบบนั้นแต่ในฐานะที่เป็นเซียนผู้คุมกฎแล้ว แต่ความกดดันที่สามคนนี้ปลดปล่อยออกมานั้นมหาศาลเกินกว่าที่คนทั่วไปจะรับไหว

“หัวหน้านิกาย พวกเราควรทำยังไงดี ? แม้ว่าพวกนี้จะไม่ได้มาไล่ล่าเรา แต่เราจะแน่ใจได้ยังไงว่าพวกนั้นจะไม่กลับมาอีก ? “

“ในฐานะเซียนผู้คุมกฎ พวกนั้นไม่จำเป็นต้องสู้กับเราเลยด้วยซ้ำ พวกนั้นยังมีกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีคอยรับใช้อยู่อีก เจ้าคิดว่าพวกนั้นจะมาจัดการเรากันเองงั้นรึ ? ด้วยความแข็งแกร่งของเราตอนนี้คงไม่มีโอกาสสู้พวกนั้นได้เลย”

“เฮ้อ ถ้าข้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ข้าคงไม่คิดจะมีเรื่องกับอัจฉริยะแบบนี้ พวกเราหาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ “