เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 719

ตอนที่ 719: ความโศกเศร้า

“ท่านพ่อ ! ท่านแม่ ! ” หลังจากนั้นซักพัก เสียงร้องที่เจ็บปวดทั้งสองคำดังมาจากเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินค่อย ๆเดินเข้าไปที่กลุ่มคนอย่างช้า ๆ ด้วยขาที่สั่นเทา

“นั่นมันเสียงนายน้อยสี่นี่ นายน้อยสี่กลับมาแล้ว ! “

“นายน้อยสี่กลับมาแล้ว ! “

ยามที่รวมกันอยู่ก็พบว่าเจี้ยนเฉินได้ปรากฏตัวขึ้นอย่างอย่างทันทีทันใด พวกเขาร้องตะโกนออกมา แต่ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยตวามโศกเศร้าและเสียใจแทนที่จะเป็นน้ำเสียงแห่งความยินดี

ทางเดินได้ถูกเว้นว่างไว้ให้เจี้ยนเฉิน เขาก้าวเดินไปด้วยขาที่สั่นเทาและไปถึงยังเบื้องหน้าของไป๋หยุนเทียนและเจียงหยางป้า การที่ได้เห็นผู้ที่เป็นพ่อแม่นอนอยู่ที่บนพื้นนั้น ทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกเศร้าโศกเป็นอย่างมาก

“ท่านพ่อ ! ท่านแม่ ! ” เจี้ยนเฉินร้องออกมาอย่างทุกข์ใจ เขาอยากที่จะร้องให้ออกมามากที่สุด ตาของเขาแดงก่ำและน้ำตาสีเลือดก็เอ่อล้นท่วมนัยน์ตาของเขาและร่วงลงมาที่ใบหน้าอย่างช้า ๆ ด้วยความแข็งแกร่งที่เขามีในตอนนี้ เขาสามารถสัมผัสได้เลยว่าพ่อและแม่ของเขาได้ตายแล้ว แม้ว่ายาจิตวิญญาณธาตุแสงขั้นสูงที่เขามีก็ไม่สามารถจะทำให้ทั้งสองคนนี้ฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาได้

“นายน้อยสี่ ข้าต้องขออภัยด้วย ข้ารับใช้ชราผู้นี้ช่างไร้ประโยชน์ยิ่งนักที่ไม่สามารถปกป้องท่านหัวหน้าตระกูลและฮูหยินเอาไว้ได้” ลุงเจียงมายืนอยู่ข้าง ๆ เจี้ยนเฉินด้วยร่างที่สั่นเทา หน้าของเขาซีดและเต็มไปด้วยความรู้สึกว่าตัวเองผิด

เจี้ยนเฉินไม่ได้กล่าวอะไร เขาจ้องไปที่ร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อและแม่โดยที่น้ำตาสีเลือดยังคงไหลอย่างต่อเนื่อง ซักพักดวงตาที่ไร้ชีวิตชีวาของเจี้ยนเฉินก็กลับมาเป็นประกายและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว เขาถามเสียงทุ้ม “มันเกิดอะไรขึ้นกัน ? ใครฆ่าพ่อแม่ของข้า ? ” เสียงของเจี้ยนเฉินไม่ได้ดังแต่เยือกเย็น แม้แต่อุณหภูมิรอบ ๆ ยังเย็นลงอย่างรวดเร็วกับสิ่งที่เขาพูดออกมา

บรรดายามที่อยู่รอบ ๆ และผู้อาวุโสทั้งหลายรู้สึกเย็นยะเยือกทั่วทั้งร่างซึ่งมันทำให้พวกเขาตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ในตอนนั้นเอง แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะไม่ได้ปลดปล่อยพลังใด ๆ ออกมา แต่เขาก็เหมือนเทพเจ้าแห่งความตายสำหรับทุก ๆ คนและมันน่ากลัวอย่างเหลือเชื่อ

“นายน้อยที่สี่ ก่อนหน้านี้ เซียนผู้คุมกฎสองสามคนมาที่คฤหาสน์เจียงหยางของเราและพูดว่าพวกมันกำลังตามหาท่าน ท่านหัวหน้าตระกูลและฮูหยินถูกฆ่าด้วยน้ำมือของพวกนั้น” ลุงเจียงพูดอย่างทุกข์ใจ น้ำเสียงของเขาโศกเศร้า

เจี้ยนเฉินกำหมัดแน่นและจิตสังหารก็พุ่งพวยออกมาจากร่างกายของเขา มันทำให้มิติโดยรอบรู้สึกเนือย ๆ

ในตอนนั้นเอง เจี้ยนเฉินยกมือขึ้นมาและมองไปที่ไกล ๆ เขาเห็นร่างสี่ร่างในสีแดงเลือดกำลังมุ่งไปข้างหน้าและรอบ ๆ ตัวร่างทั้งสี่นั้นข่มจิตสังหารเอาไว้แต่พวกนั้นทรงพลัง มันคือพลังหยินชั่วร้าย มันคือวิธีการพิเศษที่ได้มาจากการฆ่ามานับไม่ถ้วน

เจี้ยนเฉินรู้ว่าสี่คนนั้นเป็นเซียนผู้คุมกฎและสรุปเอาเองว่านี่คือกลุ่มคนที่ฆ่าพ่อแม่ของเขา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นและความน่ากลัว

พลังบรรพกาลในตันเถียนของเจี้ยนเฉินเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เกลียวของพลังบรรพกาลไหลออกมาไม่หยุดจากจุดกำเนิดพลังบรรพกาลและเพิ่มขึ้นอย่างรุนแรงเหมือนม้าป่า มันไหลไปทั่วทุกส่วนของร่างกายของเจี้ยนเฉินและในเวลาเดียวกันพลังของเจี้ยนเฉินก็ระเบิดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มันพุ่งไปถึงบนท้องฟ้าร่วมกับจิตสังหารของเขา มันเหมือนจะทำให้เกิดเมฆดำครึ้มบนอากาศ