เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 762

ตอนที่ 762: การเผชิญหน้ากับฝูงสัตว์อสูร

เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงทั้งห้าถูกกระแทกลอยถอยหลังไปพร้อมกับที่พวกเขากระอักเลือดออกมาจากการโจมตีของเจี้ยนเฉิน ในขณะที่เมฆซึ่งทำให้เขาลอยอยู่บนอากาศก็ได้หายไป มันทำให้พวกเขาลอยโค้งตกลงไปเป็นทางกว่าห้าสิบเมตร และกระแทกที่พื้นอย่างแรง

เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงทั้งห้าไม่ได้มีร่างกายที่แข็งแกร่งเหมือนกับนักสู้ การตกลงมาสูงกว่าสามสิบเมตรนั้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่ตายแต่กระดูกของพวกเขาเกือบทั้งหมดก็หัก ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้พวกเขาไม่มีกำลังที่จะพูด และใบหน้าที่ซีดของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสีม่วงแดงจากการตกลงมา มันเจ็บเกินทน ในตลอดชีวิตพวกเขาไม่เคยได้รับความเจ็บปวดแบบนี้มาก่อน

เจียนฉินจ้องอย่างเลือดเย็นไปที่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงทั้งห้าที่นอนเจ็บปวดอย่างมากอยู่ที่พื้น แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกสงสารเลย ด้วยความคิดของเขา กระบี่พลังเซียนธาตุแสงทั้งห้าก็ได้มาควบรวมอยู่ในมือของเขา ด้วยการเหวี่ยงเพียงครั้งเดียว กระบี่ทั้งห้าก็หลายเป็นลำแสงสีขาวและพุ่งไปทางคนทั้งห้านั้นด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

ในครั้งนี้ คนทั้งห้านั้นไม่มีกำลังที่จะต่อต้านได้แล้ว พวกเขาได้แต่มองกระบี่ทั้งห้าที่พุ่งมาที่หน้าอกของพวกเขาอย่างทำอะไรไม่ได้ ในตอนนั้นเอง พวกเขาไม่เคยรู้สึกถึงความตายที่ใกล้เคียวขนาดนี้มาก่อน แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในวัตถุเซียนและไม่สามารถตายได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเจอมันกับตัวเองแบบนี้ พวกเขาก็ยังคงรู้สึกกลัวมากที่จะต้องตาย

กระบี่พลังเซียนธาตุแสงพุ่งไปเหมือนมีดร้อน ๆ พุ่งผ่านเนย มันทะลุไปที่หน้าอกของคนทั้งห้านั้นอย่างไม่ปราณี อย่างไรก็ตาม ในตอนก่อนที่ปลายกระบี่ที่แหลมคนนั้นกำลังจะทะลุตัวของพวกเขาไป เสาแสงขนาดใหญ่ห้าเสาก็ได้พุ่งลงมาจากท้องฟ้า และคลุมคนทั้งห้าไว้ก่อนที่จะหายไปพร้อมพร้อมกับพวกนั้น ในขณะที่กระบี่ที่เจี้ยนเฉินควบคุมอยู่นั้นได้ไปพุ่งชนเข้ากับพลังงานของเสาแสงนั่นในตอนที่เสานั้นปรากฏขึ้นมาพอดี

ในพริบตาเดียว คนทั้งห้านั้นได้หายไปตรงที่ขอบเหวแห่งความตาย สิ่งที่เหลือทิ้งไว้มีเพียงจุดแสงขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ 5 อันที่ลอยอยู่กลางอากาศ

“วัตถุจิตวิญญาณนี้แข็งแกร่งมาก เขาสามารถช่วยชีวิตของคนเหล่านั้นเอาไว้ได้ในวินาทีแห่งความเป็นความตาย และเวลามันช่างเหมาะเจาะมาก ข้าสงสัยจริงจริงว่าวัตถุจิตวิญญาณนั้นแข็งแกร่งขนาดไหนในมิตินี้” เจี้ยนเฉินคิดในขณะที่เขามองไปที่ที่คนทั้งห้านั้นได้หายไป ความคิดเห็นเพิ่มเติมเกี่ยวกับวัตถุจิตวิญญาณของเขาได้เพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็มาถึงที่ข้างหน้าจุดแสงนั้นที่ลอยอยู่กลางอากาศ เขาดึงจี้หยกโบราณออกมาจากอกเสื้อของเขาและดูดจุดแสงนั้นทั้งหมด พวกมันถูกเรียกว่าคะแนน และมันเหมือนกับเหรียญที่ได้รับจากการฆ่าคู่เข้าแข่งขันคนอื่นในการชุมนุมทหารรับจ้าง สิ่งที่แตกต่างกันเพียงอย่างเดียวก็คือเหรียญนั่นจับต้องได้ ในขณะที่จุดแสงนั้นเป็นสิ่งที่บอบบางที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยวัตถุเซียน ทุก ๆ คนจะเริ่มด้วย 1 คะแนน และมันจะเพิ่มขึ้นได้โดยการฆ่าคนอื่น ในขณะที่จี้หยกโบราณนั้นใช้สำหรับเก็บคะแนน

ในพริบตาเดียว ครึ่งวันได้ผ่านไป ในตอนนี้ เจี้ยนเฉินได้เดินทางมามากกว่าหลายร้อยกิโลเมตรแล้วด้วยเมฆของเขาอย่างปกติและพบกับร่องรอยการต่อสู้หลายที่ มีเลือดค่อนข้างมากในบางที่ บ่งบอกถึงว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงได้มาเจอกันและต่อสู้กันในที่เหล่านี้

ภายในครึ่งวัน เจี้ยนเฉินยังพบกับเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงอีกบางกลุ่ม หนึ่งในนั้นมี 7 คน เขาพบแม้แต่คนที่เดินทางคนเดียวเหมือนเขาอีก 2 คน สุดท้ายคะแนนของเจี้ยนเฉินที่มีอยู่ 8 คะแนนก็เพิ่มมากขึ้นเป็นมากกว่า 40 คะแนน

เจี้ยนเฉินบินไปบนเมฆที่ควบรวมมาจากพลังเซียนธาตุแสง เขาขยายขอบเขตการรับรู้ของเขาไปถึงขีดสุด ครอบคลุมกว่ายี่สิบกิโลเมตรเพื่อหาคู่เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ

ในตอนนั้นเอง เจี้ยนเฉินได้หยุดเล็กน้อย เขาจ้องเขม็งไปในที่ไกลไกล คิ้วของเขาขมวด

เขามองเห็นว่าห่างออกไป 30 กิโลเมตรนั้น มีเมฆดำลอยอยู่ไกลไกล ข้างหน้าเมฆดำ มีเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงหลายคนบนเมฆขาวที่กำลังแสดงท่าทีหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดและกำลังบินหนีเพื่อเอาชีวิตรอดอยู่ เมฆดำที่กำลังไล่ตามด้านหลังของพวกเขานั้นไม่ใช่เมฆดำซะทีเดียว แต่มันเป็นเหมือนฝูงสัตว์สีดำ สัตว์อสูรที่บินได้ที่มีจำนวนรวมมากมายจนยากที่เอาชนะได้

“สัตว์อสูรอีการะดับ 4 แบบนั้นมันไม่เยอะไปหน่อยหรือ ? ” เจี้ยนเฉินมองไปที่ฝูงสัตว์อสูรนั่นและความตกตะลึงก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาฆ่าสัตว์อสูรระดับ 4 มาก็มากในชีวิตเขา แต่นี้เป็นครั้งแรกที่เขาเจอกับพวกมันในจำนวนที่มากมายขนาดนี้

ในตอนนี้ เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่ถูกไล่ตามมาจากสัตว์อสูรอีกาได้พบเจี้ยนเฉินเข้า พวกเขาเปลี่ยนทิศทางและมุ่งหน้าไปที่เจี้ยนเฉินเพื่อต้องการที่จะลากเขาเข้าไปเกี่ยวด้วย

เมื่อเห็นดังนั้น มุมปากของเจี้ยนเฉินก็แสดงท่าทีเย้ยหยันลาง ๆ เขาไม่ได้ล่าถอยแต่เขากลับมุ่งไปข้างหน้าแทน เมฆใต้เท้าของเขาบินด้วยความเร็วคงที่ไปที่ฝูงอีกานั่น

เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่ถูกไล่มาโดยอีกาทั้งหมดแสดงท่าทียินดีเมื่อพวกเขาได้เห็นสิ่งที่เจี้ยนเฉินกำลังจะทำ

“คนผู้นี้ไม่รู้ซะแล้วว่าอีกาพวกนี้มันแข็งแกร่งเพียงใด ไม่เพียงแต่เขาจะไม่หนีเท่านั้น แต่เขายังกำลังบินมาทางพวกเราอีก เขาอยากตายอย่างนั้นหรือ ? “

“เจ้าโง่ นี่อาจจะคิดว่าอีกาพวกนี้เป็นระดับ 1 และง่ายที่จะกำจัด แต่ถึงแม้แต่มันจะเป็นระดับ 1 แต่มันก็มีถึงหลายพันตัวหรืออาจจะหลายหมื่นเลยก็ได้ มันไม่ง่ายที่จะจัดการมันได้เลย นี่ยังไม่พูดถึงเรื่องจริงที่ว่าพวกมันทั้งหมดเป็นระดับ 4 และบางตัวในพวกนั้นเป็นระดับ 5 อีกด้วย”

“แม้แต่คารา ลี่เว่ยผู้ที่เป็นที่หนึ่งท่ามกลางเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 ถ้าต้องเจอกับฝูงอีกาที่เยอะมากมายถึงขนาดนี้ นางคงมิรอดเป็นแน่ ทำไมคนผู้นี้ถึงได้มั่นใจนักว่าเขานั้นแข็งแกร่งกว่าคารา ลี่เว่ย ? “