เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 881

ตอนที่ 881: การยอมจำนนของซี่หวัง

ชาลีใจเย็นลงเพราะชายชราก่อนที่จะหันไปหาทูตทั้งสี่คน “บอกข้ามาโดยละเอียดอีกครั้งว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ท่านผู้อาวุโสประจำศาลาที่เคารพ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อพวกเรากำลังรีบกลับมาที่ศาลาพร้อมกับสิ่งของนั่น พวกเราได้ผ่านเผ่าของเยิ่นเซิน ดังนั้นพวกเราจึงหยุดสักพัก เผ่าของเขากำลังเผชิญกับภัยอันตรายเพราะว่าจอมยุทธทั้งสามของเผ่าของเขาได้รับบาดเจ็บ ดังนั้น เยิ่นเซินจึงนำกลุ่มไปเพื่อจัดการในเรื่องนี้ พวกเราทั้งสี่คนพ่ายแพ้แก่คนที่ทรงพลังมากที่เผ่าอื่นและแหวนมิติของพวกเราก็ถูกเอาไปด้วย”

“ใช่ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะเอาแหวนมิติของพวกเราไปเท่านั้น พวกเขายังต้องการที่จะฆ่าพวกเราอีก พวกเขาไม่เคารพศาลาเทพเจ้าอสรพิษเลย พวกเขาดูถูกพวกเรา” ทูตทั้งสองคนอธิบายแทนเยิ่นเซินโดยแต่ละคนก็เพิ่มข้อมูลบางอย่างเข้าไป พวกเขาโกรธมากเพราะว่าเกียรติของศาลานั้นสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นอื่น

ชายชรามองไปที่ต้าไห่ที่เงียบอยู่แล้วถาม “ต้าไห่ จริงหรือไม่ ? “

เขาพยักหน้า “พวกเขาพูดความจริง ท่านผู้เฒ่าประจำศาลาที่เคารพ”

“ถ้างั้น พวกเรากำลังรออะไรอยู่? รีบส่งคนไปจับพวกเขา พวกเราจำเป็นต้องไปเอาของกลับมา” ชาลีสั่งทันที

ชายชราพยักหน้าเบา ๆ “การมีอยู่ของสิ่งของนั้นจะรั่วไหลออกไปไม่ได้ เมื่อศาลาเทพเจ้าแห่งท้องทะเลและศาลาวิญญาณสวรรค์รู้เรื่องเกี่ยวกับมัน เรื่องนี่จะเป็นปัญหาแน่ ดังนั้นส่งคนที่จะไม่เป็นจุดเด่นไปครั้งนี้ พวกเราไม่สามารถส่งคนไปเยอะและต้องไม่ส่งคนที่แข็งแกร่งเกินไป ต้าไฮ่ คนที่เอาแหวนมิติของพวกเจ้าไปนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน ? “

ต้าไห่คิดและตอบกลับไป “ท่านผู้อาวุโสประจำศาลาที่เคารพ พวกเขาน่าจะอยู่ในขั้นสูงสุดของ 14 ดาวอ้างอิงจากการต่อสู้กับพวกเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขานั้นทรงพลังมาก เทียบเท่ากับนักรบวิญญาณทะเล 15 ดาวบางคนเลยทีเดียว”

“ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ พวกเราจะส่งผู้อาวุโส 15 ดาวไป 2 คน พร้อมกับพวกเจ้าทั้งสี่เพราะว่าพวกเจ้าจำพวกนั้นได้” ชายชราพูดขึ้นมา

“ขอรับ ท่านผู้อาวุโสประจำศาลาที่เคารพ” ทูตทั้งสี่ตอบกลับมาพร้อมพร้อมกัน

“จำไว้ว่า นี่เป็นโอกาสเดียวของพวกเจ้าที่จะแก้ตัว ถ้าพวกเจ้าเอาของกลับมาได้ พวกเจ้าก็รอดตัวไป ถ้าพวกเจ้าพลาด โทสะของท่านเจ้าศาลาก็จะรอพวกเจ้าอยู่” ชาลีคำรามออกมาด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด

คำพูดที่เคร่งเครียดของชาลีทำให้ทูตทั้งสี่ตัวสั่น ความกลัวและไม่สบายใจพุ่งพรวดขึ้นในหัวใจพวกเขา พวกเขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

ในตอนนี้ พวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ถ้าพวกเขารู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น พวกเขาจะทำผิดพลาดแบบนี้ ไปทำไม ?

..

ทั้งสี่ออกไปจากศาลาอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งผู้เฒ่าสิบห้าดาวและมุ่งตรงไปที่เผ่าแห่งความกล้า

ในขณะที่กลุ่มได้ออกไป เจี้ยนเฉินและนูบิสก็ได้จากไปเช่นกัน

เจี้ยนเฉินถือแผนที่ไว้ในมือในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ เพื่อยินยันทิศทางในขณะที่พวกเขากำลังเดินทาง เขาต้องการที่จะทำให้มั่นใจว่าพวกเขาจะไม่หลงทาง

พวกเขาหยุดหลังจากเดินทางไปได้หลายหมื่นกิโลเมตร พวกเขาได้เดินทางผ่านที่รกร้าง ป่าโบราณ เจี้ยนเฉินมองไปรอบ ๆ และพึมพำ “พวกเราน่าจะอยู่ห่างจากเผ่าแห่งความกล้าประมาณ 70,000 – 80,000 กิโลเมตรในตอนนี้แล้ว น่าจะปลอดภัยแล้วล่ะ”

“พวกเราพักอยู่ที่นี่กันเถอะ พวกเราจะสามารถกลับไปที่ทวีปเทียนหยวนได้เมื่อพวกเราแข็งแกร่งเพียงพอแล้ว” ทั้งสองคนลดระดับลงมา และขุดถ้ำชั่วคราวเพื่อให้พัก

ในขณะที่พวกเขากำลังทำอย่างนั้นอยู่ ทูตทั้งสี่ก็ได้มาถึงเผ่าแห่งความกล้าพร้อมกับชายชราที่ดูไม่สำคัญ 2 คน พวกเขาตะโกนออกมาในขณะที่พวกเขาลอยอยู่ในท้องฟ้า “ผู้นำเผ่าอยู่ที่ไหน ? ออกมา ! “

ผู้นำเผ่าออกมาจากโถงหลักทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียง ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเมื่อเขาสังเกตุเห็นทูตทั้งสี่คน ก่อนที่พวกเขาจะมุ่งคาวมสนใจไปที่ชายชรา 2 คนที่ดูธรรมดาด้านหลังทูตทั้งสี่ ใจของเขาตกไปถึงตาตุ่มเหมือนเขารู้สึกได้ถึงลางไม่ดี

“ข้าคือผู้นำเผ่า มีอะไรที่ข้าจะช่วยท่านทูตได้หรือไม่ ? ” ผู้นำเผ่าตอบกลับพร้อมป้องมือ เขาสุภาพมาก

“พวกนั้นสองคนไปไหน ? เรียกพวกนั้นออกมา” เยิ่นเซินจ้องไปที่ผู้นำเผ่าในขณะที่เขาตะโกนออกไป เขาในตอนนี้มั่นใจมากเพราะเขามีจอมยุทธ 15 ดาวคอยหนุนหลังอยู่

“ท่านทูตที่เคารพ นักรบทั้งสองได้ออกไปได้ซักพักแล้ว พวกเขาไม่ได้อยู่ที่เผ่าของพวกเราอีกต่อไปแล้ว” ผู้นำเผ่าตอบกลับอย่างอ่อนโยน

“อะไรนะ ? พวกเขาไปแล้ว ? “

ทูตทั้งสี่ทำท่ากลัวทันที

“พวกนั้นไปทิศไหน ? พวกเขาไปที่ไหน ? ” ครั้งนี้ คนที่พูดเป็นหนึ่งในชายชรา

ผู้นำเผ่าชี้มือออกไปในทิศทางที่เจี้ยนเฉินและนูบิสได้บินไป “นักรบทั้งสองไปทางนั้น ส่วนพวกเขาไปที่ไหนนั้น ข้าไม่รู้” คนของเผ่าหลายคนเห็นทิศทางที่เจี้ยนเฉินและนูบิสบินไป ดังนั้น ผู้นำเผ่าจึงได้แต่ต้องพูดความจริงเท่านั้น เขาไม่อยากที่จะหลอกคนของศาลา