หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1759

ท่าทางของหลินมั่วนิ่งสงบ เขารอให้ผู้คนหยุดหัวเราะจึงได้หันไปมองหน้าพวกคนจากตระกูลในมณฑลก่วง

“ฉันให้เวลาพวกแกหนึ่งนาทีไสหัวออกไปคุกเข่ารอคำสั่งอยู่ข้างนอก!”

“ไม่อย่างนั้นพวกแกจะไม่มีโอกาสได้ออกไปแม้แต่ก้าวเดียว”

หลินมั่วเอ่ยเสียงเย็น

ผู้คนจากตระกูลเหล่านี้มองหน้ากันและหัวเราะออกมา

ในหมู่พวกเขา ตระกูลเผิงเข้าร่วมหนึ่งในสิบตระกูลในภายหลัง

ในเวลานั้นมีหลายคนที่เข้ามาขอร้องหลินมั่ว เพื่อที่จะเข้าร่วมสิบตระกูลหลัก

หลังจากเข้าร่วมสิบตระกูลหลักแล้ว เขาก็ปฏิบัติต่อหลินมั่วด้วยความเคารพ

แต่เมื่อสิบตระกูลหลักของมณฑลซูบุกมาถึงเมืองก่วงหยาง ตระกูลเผิงกลับเป็นตระกูลแรกที่เข้าร่วมกับจ้าวทียนหยวน

เรื่องครั้งก่อนที่เหลาหู่ถูกโจมตีก็เป็นฝีมือของตระกูลเผิง

หัวหน้าตระกูลเผิงยิ่งหยิ่งมากขึ้น เขาชี้ไปที่หลินมั่วแล้วหัวเราะ “หลินมั่ว แกตาบอดหรือว่าโง่กันแน่?”

“มาถึงขั้นนี้แล้วแกยังมองสถานการณ์ไม่ออกอีกเหรอ?”

“ผุ้แข็งแกร่งของสิบตระกูลแห่งมณฑลซูอยู่ที่นี่แล้ว แกจะเอาอะไรมาสู้กับพวกเขา”

“ยังจะมีหน้ามาบอกให้พวกฉันออกไปคุกเข่าข้างนอก? แกน่ะเหรอ?”

“ฉันแนะนำให้แกออกไปคุกเข่าตอนนี้เลยดีกว่า รอจนเมียแกเข้าหอกับผู้นำตระกูลจ้าว เดี๋ยวฉันจะช่วยพูดกับเขาให้ เป็นไง?”

“ฮ่าๆๆ …”

เสียงหัวเราะดังขึ้นมารอบด้าน สายตาที่มองมาที่หลินมั่วเต็มไปด้วยความดูถูก

หลินมั่วไม่ได้ตอบเขา เพียงแค่มองเวลาเงียบๆ

ไม่นานเขาก็เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “หมดเวลาหนึ่งนาที”

“ในเมื่อพวกแกไม่ยอมออกไปเอง งั้นก็ถือว่าเป็นศัตรูของฉัน”

“เหลาหู่ จำคนพวกนี้ไว้”

“ใครที่มาร่วมงานแต่งนี้ ฆ่าให้หมด!”

“หัวหน้าตระกูลก็ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้”