หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1758

ทุกคนในงานเบิกตากว้าง

พูดตามตรง ไม่มีใครรู้ตัวตนของหลินมั่ว

ทุกคนยังคงสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเขา แต่จู่ๆ พวกเขาก็ตกใจเมื่อเห็นหลินมั่วดึงเคราบนใบหน้าของเขาออก

ผู้ชายคนนี้ปลอมตัว?

ในเวลานี้สวี่ปั้นซย่าก็มองไปที่หลินมั่วด้วย

ตั้งแต่ตอนที่หลินมั่วปรากฏตัว เธอรู้สึกว่าหลินมั่วคุ้นตามาก

ตอนที่หนวดเคราถูกดึงออก หัวใจของเธอก็ค่อยๆ พองขึ้น

ในที่สุดเธอก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั้นอีกครั้ง

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกว่าหมอกควันในใจของเธอหายไปหมดแล้ว และมีเพียงความสุขไม่รู้จบเท่านั้น

เธอลืมไปแล้วว่ากำลังทำอะไรอยู่และกำลังจะพูดอะไร

ในใจเธอมีเพียงประโยคเดียว “เขายังมีชีวิตอยู่ เขายังมีชีวิตอยู่!”

จ้าวเทียนหยวนเห็นรูปร่างหน้าตาของหลินมั่วอย่างชัดเจน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที “แกคือหลินมั่ว!?”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็ตกตะลึง

หัวหน้าตระกูลเฉียนลุกขึ้นและอุทาน “นี่...เป็นไปได้ยังไง?”

“แกยังไม่ตาย?”

คนอื่นๆ ยังอุทานว่าข่าวการเสียชีวิตของหลินมั่วแพร่กระจายมานานแล้ว

เกิดอะไรขึ้น? ทำไมหลินมั่วถึงยืนอยู่ที่นี่?

หลินมั่วเพิกเฉยต่อทุกคน เขาเดินตรงไปหาสวี่ปั้นซย่าและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาโดยไม่คำนึงถึงสายตาของทุกคน

“ปั้นซย่า ผมขอโทษ ผมมาสาย!”

หลินมั่วพูดเบาๆ

สวี่ปั้นซย่ากอดหลินมั่วแน่นและส่ายหน้า “ฉันรู้ว่าคุณจะสบายดี ฉันรู้ว่าคุณจะสบายดี!”

ขณะที่พูดสวี่ปั้นซย่าก็เริ่มร้องไห้จริงๆ

ความคับข้องใจที่เธอได้รับในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาดูเหมือนจะได้รับการปลดปล่อยอย่างสมบูรณ์แล้วในขณะนี้

ความเจ็บปวดทั้งหมดในหัวใจของเธอ สามารถแสดงออกมาได้เมื่ออยู่ต่อหน้าชายคนนี้เท่านั้น

ตระกูลเหล่านี้เป็นตระกูลที่ลี้ภัยมาพึ่งพาอาศัยจ้าวเทียนหยวน

เดิมทีพวกเขาคิดว่าหลินมั่วตายแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการใช้โอกาสนี้กอดต้นขาของจ้าวเทียนหยวนและสร้างกำไรจากมัน

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังสนับสนุนและช่วยเหลือสิบตระกูลใหญ่ให้จัดการกับคนของหลินมั่ว

เหลาหู่เคยได้รับบาดเจ็บจากคนเหล่านี้มาก่อน

เมื่อเห็นเหลาหู่ยืนอยู่ตรงนี้ พวกเขาก็ตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น

หรือว่าหลินมั่วจะพลิกกลับมางั้นหรือ?

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นฉากนี้จ้าวเทียนหยวนกลับไม่ได้ตื่นตระหนก

เขาเงยหน้าขึ้นและหัวเราะอย่างดุเดือด ชี้ไปที่หลินมั่วแล้วตะโกน “ไอ้คนแซ่หลิน ยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าฉันเตรียมตัวไว้ตั้งนานแล้ว”

“แต่ว่าหมาแมวอย่างแกน่ะ จะเอาอะไรมาพลิกกลับได้?”

“ทำไมแกไม่ลองดูสถานการณ์ในตอนนี้ล่ะ? คนเหล่านี้ล้วนเป็นปรมาจารย์จากสิบตระกูลแห่งมณฑลซู”

“แกจะใช้ไอ้พวกขยะที่เหลาหู่พามาสู้กับฉันงั้นเหรอ? เหมาะงั้นเหรอ?”

ผู้คนจากสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะ พวกเขาไม่ได้จริงจังกับคนอย่างเหลาหู่เลย