หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4295

พี่น้องสำนักวารีทั้งสองมองหน้ากัน ดวงตาเต็มไปด้วยความดุร้าย

“เป็นหนี้ต้องชดใช้ ฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต”

“ฉันต้องการให้นายชดใช้ให้สำนักวารีของพวกเรา”

ในเวลานี้ หลินมั่วก็รู้แล้วว่าการต่อสู้ครั้งนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ต้องสู้กันให้รู้ผล

“อยากให้ชดใช้ใช่ไหม!”

“ตามฉันมา”

พูดจบ หลินมั่วก็กระโดดพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากสนามรบ

หากลงมือ อาจจะส่งผลกระทบถึงคนในสามเขตได้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลินมั่วจึงตั้งใจที่จะย้ายสนามรบ

พี่น้องสำนักวารีเห็นดังนั้นก็รีบตามไปทันที

สี่สิบกิโลเมตรถัดมา

เมื่อหลินมั่วหยุดเท้าลง พี่น้องสองคนก็รุดตามมาติดๆ

ทั้งสองถือหอกยาว ยืนขนาบข้างหลินมั่วอยู่ซ้ายขวา

“ก่อนที่จะลงมือ ผมคงต้องย้ำอีกครั้ง”

หลินมั่วพูดไป มือก็วางลงบนด้ามดาบไป

“ผู้อาวุโสใหญ่ของพวกคุณไม่ได้ถูกผมฆ่าจริงๆ”

นี่คือเรื่องหลักการ

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเชื่อหรือไม่ เขาก็ยังยืนกรานที่จะพูดให้จบ

แววตาของต้าหลงเปล่งประกาย คิ้วขมวดด้วยความเดือดดาล

“นายคิดว่าสิ่งที่นายทำนั้นไม่มีใครรู้ใครเห็นหรือไง”

“นายคงไม่รู้สินะว่า ในขณะที่พวกนายต่สู้กัน มีสายตานับไม่ถ้วนกำลังจับตานายอยู่”

“และพวกเขาเห็นกับตาว่านายสังหารผู้อาวุโสใหญ่ของพวกเรา”

หลินมั่วถอนหายใจ และย้ำอีกครั้ง

“แต่เขาเป็นศพที่ถูกควบคุม ไม่มีคำว่าสังหารอะไรทั้งนั้น?”

เสี่ยวหลงถ่มน้ำลาย ตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ

“พี่ใหญ่เจ้าเด็กนี่วางแผนว่าตายก็จะไม่ยอมรับ”

“พวกเราส่งมันไปเถียงกับผู้อาวุโสข้างล่างดีกว่า!”

ทันทีที่พูดจบ ต้าหลงก็พยักหน้าเล็กน้อย

วินาทีถัดมา ทั้งสองก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกต่อไป ออกแรงสะบัดมือ

หอกยาวในมือหมุนวนอย่างรวดเร็วในพริบตา

พร้อมกับดูดน้ำมารวมกันเป็นลำน้ำพุ่งเข้าโจมตีหลินมั่ว

“เห้อ สมัยนี้ พูดความจริงก็ไม่มีใครเชื่อ!”

หลังจากหลินมั่วถอนหายใจ เเล้วค่อยๆชักกระบี่ไท่อาออกมา

การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ควรยืดเยื้อ

หลินมั่วย่อมไม่เก็บงำพลังไว้ เมื่อลงมือก็ใช้ กระบวนท่าดาบ ที่เพิ่งทำความเข้าใจได้ในทันที

“ตัดภูผาเเละสายธาร!”

หลังจากที่ตะโกนชื่อกระบวนท่าออกมา

ไม่รู้ทำไมหลินมั่วถึงรู้สึกละอายใจอย่างประหลาด

เมื่อก่อนเขาคิดว่าชื่อที่หม่าปังเต๋อตั้งนั้นดูไร้สาระ แต่ตอนนี้เมื่อตะโกนออกไปกลับรู้สึกเข้ากันได้อย่างน่าประหลาด

เมื่อกระบี่ไท่อาถูกสะบัดออกไป

ภายในรัศมีหนึ่งกิโลเมตร สายฝนที่เทลงมาอย่างหนักกลับหยุดนิ่งกลางอากาศอย่างน่าอัศจรรย์

แม้เเต่มังกรน้ำที่พี่น้องทั้งสองรวมตัวกันสร้างขึ้นมา ก็เหมือนถูกตรึงอยู่กับที่นิ่งค้างอยู่กลางอากาศ

เป็นวิชาดาบที่น่ากลัวมาก

หลังจากที่พี่น้องทั้งสองอุทานออกมาอย่างตื่นตะลึงพร้อมกัน ก็เตรียมที่จะถอยห่างออกไป

พวกเขามาเพื่อแก้แค้น ไม่ใช่มาเพื่อตาย

เมื่อสัมผัสถึงพลังที่น่าสะพรึงกลัวของกระบวนท่าดาบนี้ พวกเขาก็เลือกที่จะหลบหลีกทันที

อย่างไรก็ตามในตอนนี้เอง

พี่น้องทั้งสองคน

พวกเขาขยับไม่ได้แล้ว!

ในชั่วขณะนั้น ราวกับมีขุนเขามากมายกดทับอยู่บนบ่า ทำให้ไม่สามารถขยับตัวได้เเม้แต่น้อย