หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4299

“คุณหลิน ผมรู้เเล้วว่าผมผิดไปแล้ว!”

หวังจั่งซิ่งที่สำนึกตัวได้เหมือนเด็กที่ทำผิดก็ไม่ปาน

สีหน้าเต็มไปด้วยความละอาย ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง

“ตอนนี้รู้ตัวก็ยังไม่สาย!”

หลินมั่วกล่าวอย่างใจเย็น

“ต่อไปพวกเราจะเเยกกันไป สนามรบจะให้คุณจัดการ”

“ถ้ามีเรื่องที่พวกคุณแก้ไม่ได้ ให้บดขยี้สิ่งนี้ ผมก็จะรู้เอง”

หลังจากหลินมั่วยื่นยันต์ให้เเล้ว ก็กล่าวอย่างจริงจังว่า

“ตอนนี้ชีวิตพี่น้องนับล้านอยู่ในมือของคุณเเล้วนะ”

“ผมไม่ได้กดดันคุณนะ แต่ในฐานะผู้บัญชาการใหญ่ คุณต้องเข้าใจหน้าที่ของตัวเอง”

“รอผมกลับมา ผมหวังว่าจะได้ยินข่าวดี มากกว่าท่าทางวิตกกังวลของคุณ”

พูดจบหลินมั่วก็เดินออกไปทันที

ภายในกระโจม

สีหน้าของหวังจั่งซิ่งเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวเเดงสลับกัน

สักพักเขาก็ยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองอย่างแรง

“เป็นถึงจอมพลผู้พิทักษ์ชาติ แต่กลับตกต่ำได้ถึงขนาดนี้ น่าอายสิ้นดี”

หลังจากด่าตัวเองไปหนึ่งประโยค เขาก็กัดฟันกรอด ยืดอกตรง

ตอนนี้สองทัพกำลังปะทะกัน ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาสารภาพบาปกับตัวเอง

หวังจั่งซิ่งได้สติกลับมา ก็เรียกผู้ช่วยของเขามา

“ส่งแผนที่เนินเขากลับมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”

“นอกจากนี้ ให้ตรวจสอบเส้นทางด้านหลังทั้งหมด ถ้ามีจุดที่อันตรายให้รีบจัดการ”

“สถานการณ์การรบล่าสุดอย่าให้หยุด ให้ส่งมาหาฉันโดยตรง…”

…

คำสั่งชุดใหญ่ทำให้สมองของผู้ช่วยอื้ออึงไปหมด

“ยังจะเหม่ออะไรอยู่”

หวังจั่งซิ่งเห็นเขายังคงยืนนิ่ง ก็หน้าบึ้งตึงแล้วตะโกนด่าเสียงดัง

“ถ้าทำให้เสียโอกาสในการรบ ข้าจะผ่าอกนายให้เป็นสองซีกเลย”

ท่าทางที่ดุดันทำให้ผู้ช่วยตกใจจนตัวสั่น

“ผู้น้อยจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้ขอรับ”

พูดจบเขาก็รีบหนีออกจากกระโจม ไม่กล้าเสียเวลาอีกแม้เเต่นาทีเดียว

ไม่มีใครสังเกตุเห็นว่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน