หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1965

มาพร้อมความโชคดี กลับมาพร้อมความโชคร้าย

หากเซวียอู่เยี่ยมาช้ากว่านี้สักสิบนาที ทั้งสองคนอาจพาเหอมู่ไป

แต่ ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่มีโอกาส

ยิ่งไปกว่านั้นคลิปที่จัดทำโดยเซวียอู่เยี่ย สามารถพิสูจน์ได้ว่าหลินมั่วโดยใส่ร้ายอย่างสมบูรณ์

หลังจากกลับมาที่ห้อง เซี่ยซิงกั๋วก็แยกย้ายจากคนของตระกูลเซี่ยคนอื่นๆทันที

เซี่ยเชียนซานถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง

ดวงตาบนใบหน้าที่ซีดเซียวเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจกับพฤติกรรมของเซี่ยเชียนซาน ที่ทิ้งน้าไว้แล้ววิ่งหนีไปตามลำพัง

“พูดมาซิ ฉันหวังว่าแกจะมีคำอธิบายที่สมบูรณ์แบบ”

เกี่ยวกับความรับผิดชอบของชายชรา เซี่ยเชียนซานทำได้เพียงก้มหน้าด้วยความอับอาย แล้วตอบกลับด้วยเสียงแผ่วเบา

“สถานการณ์ตอนนั้นวิกฤตมาก และผมคิดว่าต้องมีคนหนึ่งส่งข่าวกลับวงศ์ตระกูลเรา”

“ตอนนั้นผมโดนเด็กคนนั้นใช้มีดแทงเข้าที่ลำไส้ ไม่มีแรงที่จะต่อสู้ ไม่มีบทบาทของกองหลังเลย”

“ดังนั้น...”

พูดถึงตรงนี้ เขาก็แอบชำเลืองมองชายชรา

เมื่อเห็นสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย ก็หันเหความขัดแย้ง

“ถ้าไม่ใช่เพราะหลินมั่ว ออบลอบโจมตีน้า ผมก็คงไม่ลงเอยในสภาพเช่นนี้”

“แม้จะพูดว่าท่านอาจารย์กู่และคนอื่นๆเป็นฆาตกร แต่หลินมั่วจะไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิดเลยเหรอ”

ข้ออ้างนี้ก็ดูสบายๆดี

เขาไม่ได้พูดถึงอะไรเกี่ยวกับที่ทั้งสองคนไล่หลินมั่วไปสักคำ

แต่ตอนนี้กลับวิพากษ์วิจารณ์เขาแทน

ที่น่าแปลกก็คือ เซี่ยซิงปังก็พยักหน้าด้วยเช่นกัน

เมื่อเปรียบเทียบกับคนในตระกูล เขาก็ยิ่งเกลียดหลินมั่วมากขึ้น

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แกทิ้งน้าของแก แล้วหนีไปเพียงลำพัง ถือเป็นการทำผิดศีลธรรม”

“ฉันจะไม่ติดตามเรืองนี้ในตอนนี้ มาคิดดีกว่าว่าจะจัดการหลินมั่วยังไงดี”

“สมาชิกตระกูลเซี่ยของฉันสองคนโดนสังหารในมณฑลก่วง ซึ่งเกี่ยวข้องกับหลินมั่ว เว้นแต่ผุ้ชายจะถูกกำจัด ไม่งั้นฉันคงกินไม่ได้นอนไม่หลับ”

พูดถึงตรงนี้ เซี่ยซิงกั๋วก็ตบฝ่ามือลงที่โต๊ะเต็มๆ

วินาทีต่อมา โต๊ะน้ำชาไม้เนื้อแข็งได้กระจัดกระจายลงที่พื้น

แม้เซี่ยเชียนซานจะเสียหน้าต่อหน้าหลินมั่วหลายต่อหลายครั้ง

เกลียดเขาเข้ากระดูกดำ แต่เนื่องจากก่อนหน้านี้ได้เขียนหนังสือค้ำประกันแล้ว จึงไม่มีปัญญาทำอะไรเขาได้อีก

สิ่งที่สำคัญกว่านั้น เมื่อพิจรณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน เซวียอู่เยี่ยได้มุ่งมั่นที่จะปกป้องหลินมั่วแล้ว