หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 100

“คูณหลิน นี่...นี่ถือว่ารักษาหายแล้วหรือ” หมอเทวดาเซวียถามอย่างระมัดระวัง

“ยัง” หลินมั่วส่ายหัว “นี่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ผมต้องบังคับให้แผลหน้าคนนี้กลับไปที่อวัยวะภายในตันทั้งห้าและอวัยวะกลวงทั้งหก”

หมอเทวดาเซวียประหลาดใจ “ทำไมต้องบังคับให้กลับไปตรงนั้นหรือครับ”

หลินมั่วเหลือบไปมองหวงหย่งเฟิง “เขามีสัญญาณของโรคตับแข็ง ไตวายอย่างรุนแรง กระเพาะอาหารทะลุ และโรคกระเพาะเรื้อรัง”

“หัวใจก็ไม่ดีเท่าไร คาดว่าอีกสองปีก็คงจะรับไม่ไหวแล้ว”

“แต่ถ้าให้แผลหน้าคนนี้ไปอยู่ที่อวัยวะภายในตันทั้งห้าและอวัยวะกลวงทั้งหกของเขา ก็จะสามารถรักษาโรคต่างๆ ของเขาได้!”

หมอเทวดาเซวียมองไปที่พ่อตาที่อยู่ข้างๆ เขาเป็นแพทย์ประจำตัวของหวงหย่งเฟิง สภาพร่างกายของหวงหย่งเฟิงพ่อตาเป็นคนที่เข้าใจที่สุด

พ่อตาพูดจากใจจริง “คุณหลินช่างเป็นดั่งเทพเซียนจริงๆ!”

หมอเทวดาเซวียอดตกใจไม่ได้ แม้แต่อาจารย์ของเขายังไม่สามารถมองเห็นสภาพร่างกายของคนอื่นได้ในทันทีเลย

ผ่านไปอีกสิบนาที เหมือนว่าแผลหน้าคนนั้นจะทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงค่อยๆ หายลงไป

“หายไปแล้วจริงๆ ด้วย!” คุณหญิงหวงทั้งดีใจและตกใจ “คุณหลินคะ ตอนนี้...ตอนนี้หายแล้วใช่ไหม”

“ไม่ต้องรีบร้อน!” หลินมั่วส่ายหัว

“หา?” คุณหญิงหวงงงงัน

ผ่านไปไม่นาน ผิวหนังบริเวณท้องของหวงหย่งเฟิงก็ขยับ และแผลหน้าคนนั้นก็โผล่ออกมาอีกครั้ง

แถมผิวหนังบริเวณท้องของหวงหย่งเฟิงยังถูกดันออกมาอีกด้วย

ราวกับว่าแผลหน้าคนอยากจะทะลวงออกมาจากท้องของหวงหย่งเฟิงอย่างไรอย่างนั้น ดิ้นรนอย่างรุนแรงและอ้าปากกว้าง

ถึงแม้ว่าแผลหน้าคนจะส่งเสียงออกมาไม่ได้ แต่ทุกคนก็รู้สึกได้ว่าแผลหน้าคนนั้นกำลังโอดครวญอยู่

ทุกคนตกใจมาก

หลินมั่วนิ่งมาก และมองไปที่แผลหน้าคนด้วยความสงบ

แผลหน้าคนดิ้นรนไปสามครั้ง และสุดท้ายก็นิ่งไป

หลินมั่วเริ่มลงมือ และนำยาเสี่ยวกุยหยวนใส่เข้าไปในปากของหวงหย่งเฟิง

หวงหย่งเฟิงคุกเข่าลงกับพื้นแบบไม่สนใจคนรอบๆ และพูดเสียงสั่น “ขอบคุณคุณหลินที่ให้ชีวิตใหม่กับผม!”

หลินมั่วไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตของเขา แต่ยังทำให้เขาอ่อนวัยลงสิบปี นี่เป็นบุญคุณที่ใหญ่หลวงมาก!

ทั้งหมอเทวดาเซวียและพ่อตาต่างก็อดที่จะตะลึงไม่ได้ และรู้สึกเคารพเลื่อมใสหลินมั่วมากขึ้นกว่าเดิมอีก

นี่ถึงจะเป็นหมอเทวดาที่แท้จริง!

หลินมั่วพูดขึ้น “ประธานหวงไม่ต้องเกรงใจ ผมก็ทำเพื่อเงินเท่านั้น”

หวงหย่งเฟิงรีบพูดขึ้นทันที “เงินห้าร้อยล้านจะเข้าบัญชีคุณหลินภายในสิบสองชั่วโมงอย่างแน่นอน”

หลินมั่วส่ายหน้า “ไม่ต้องมากขนาดนั้นหรอกครับ สามร้อยล้านก็พอแล้ว”

“อีกอย่างคือเรื่องยังไม่จบ ผมยังรับเงินไม่ได้”

“หา?” หวงหย่งเฟิงตะลึง “ยังไม่จบ? ผม ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่เป็นอะไรแล้วนี่ครับ โรคของผมยังไม่หายอีกหรือ”

หลินมั่วส่ายหัว “โรคของคุณหายแล้วครับ แต่เรื่องของครอบครัวคุณยังไม่จบ!”