หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 100

“คูณหลิน นี่...นี่ถือว่ารักษาหายแล้วหรือ” หมอเทวดาเซวียถามอย่างระมัดระวัง

“ยัง” หลินมั่วส่ายหัว “นี่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ผมต้องบังคับให้แผลหน้าคนนี้กลับไปที่อวัยวะภายในตันทั้งห้าและอวัยวะกลวงทั้งหก”

หมอเทวดาเซวียประหลาดใจ “ทำไมต้องบังคับให้กลับไปตรงนั้นหรือครับ”

หลินมั่วเหลือบไปมองหวงหย่งเฟิง “เขามีสัญญาณของโรคตับแข็ง ไตวายอย่างรุนแรง กระเพาะอาหารทะลุ และโรคกระเพาะเรื้อรัง”

“หัวใจก็ไม่ดีเท่าไร คาดว่าอีกสองปีก็คงจะรับไม่ไหวแล้ว”

“แต่ถ้าให้แผลหน้าคนนี้ไปอยู่ที่อวัยวะภายในตันทั้งห้าและอวัยวะกลวงทั้งหกของเขา ก็จะสามารถรักษาโรคต่างๆ ของเขาได้!”

หมอเทวดาเซวียมองไปที่พ่อตาที่อยู่ข้างๆ เขาเป็นแพทย์ประจำตัวของหวงหย่งเฟิง สภาพร่างกายของหวงหย่งเฟิงพ่อตาเป็นคนที่เข้าใจที่สุด

พ่อตาพูดจากใจจริง “คุณหลินช่างเป็นดั่งเทพเซียนจริงๆ!”

หมอเทวดาเซวียอดตกใจไม่ได้ แม้แต่อาจารย์ของเขายังไม่สามารถมองเห็นสภาพร่างกายของคนอื่นได้ในทันทีเลย

ผ่านไปอีกสิบนาที เหมือนว่าแผลหน้าคนนั้นจะทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงค่อยๆ หายลงไป

“หายไปแล้วจริงๆ ด้วย!” คุณหญิงหวงทั้งดีใจและตกใจ “คุณหลินคะ ตอนนี้...ตอนนี้หายแล้วใช่ไหม”

“ไม่ต้องรีบร้อน!” หลินมั่วส่ายหัว

“หา?” คุณหญิงหวงงงงัน

ผ่านไปไม่นาน ผิวหนังบริเวณท้องของหวงหย่งเฟิงก็ขยับ และแผลหน้าคนนั้นก็โผล่ออกมาอีกครั้ง

แถมผิวหนังบริเวณท้องของหวงหย่งเฟิงยังถูกดันออกมาอีกด้วย

ราวกับว่าแผลหน้าคนอยากจะทะลวงออกมาจากท้องของหวงหย่งเฟิงอย่างไรอย่างนั้น ดิ้นรนอย่างรุนแรงและอ้าปากกว้าง

ถึงแม้ว่าแผลหน้าคนจะส่งเสียงออกมาไม่ได้ แต่ทุกคนก็รู้สึกได้ว่าแผลหน้าคนนั้นกำลังโอดครวญอยู่

ทุกคนตกใจมาก

หลินมั่วนิ่งมาก และมองไปที่แผลหน้าคนด้วยความสงบ

แผลหน้าคนดิ้นรนไปสามครั้ง และสุดท้ายก็นิ่งไป

หลินมั่วเริ่มลงมือ และนำยาเสี่ยวกุยหยวนใส่เข้าไปในปากของหวงหย่งเฟิง

มือขวาจับที่จอของหวงหย่งเฟิงและประคองเขาขึ้น

มือซ้ายของเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อและหยิบบางอย่างที่คล้ายวัชพืชออกมาจำนวนหนึ่ง จากนั้นก็ยัดเข้าไปในปากของหวงหย่งเฟิงทั้งหมด

จากนั้น ก็บีบไปที่จมูกของหวงหย่งเฟิงและบังคับให้เขากลืนลงไปทั้งหมด

หวงหย่งเฟิงอึดอัดจนเห็นตาขาว และหลินมั่วก็โยนเขาลงกับพื้น

หวงหย่งเฟิงกลิ้งและดิ้นรนอยู่บนพื้น และส่งเสียงโอดครวญออกมา ราวกับกำลังทรมานมากอย่างไรอย่างนั้น

“คุณหลิน สะ สามีของฉันเขา...” คุณหญิงหวงตื่นตระหนกจนถึงขีดสุด

หลินมั่ว “ไม่เป็นไร เกือบจะหายแล้ว!”

หลังจากกลิ้งไปมาประมาณเจ็ดถึงแปดนาที หวงหย่งเฟิงก็ค่อยๆ สงบลง

หลินมั่วพยักหน้า “หายแล้ว!”

หวงหย่งเฟิงค่อยๆ ลุกขึ้นมา และรู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก

ความเจ็บปวดแบบเมื่อก่อนที่รบกวนเขามาหลายปีนั้น ตอนนี้กลับไม่รู้สึกมันแม้แต่น้อย

หวงหย่งเฟิงคุกเข่าลงกับพื้นแบบไม่สนใจคนรอบๆ และพูดเสียงสั่น “ขอบคุณคุณหลินที่ให้ชีวิตใหม่กับผม!”

หลินมั่วไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตของเขา แต่ยังทำให้เขาอ่อนวัยลงสิบปี นี่เป็นบุญคุณที่ใหญ่หลวงมาก!

ทั้งหมอเทวดาเซวียและพ่อตาต่างก็อดที่จะตะลึงไม่ได้ และรู้สึกเคารพเลื่อมใสหลินมั่วมากขึ้นกว่าเดิมอีก

นี่ถึงจะเป็นหมอเทวดาที่แท้จริง!

หลินมั่วพูดขึ้น “ประธานหวงไม่ต้องเกรงใจ ผมก็ทำเพื่อเงินเท่านั้น”

หวงหย่งเฟิงรีบพูดขึ้นทันที “เงินห้าร้อยล้านจะเข้าบัญชีคุณหลินภายในสิบสองชั่วโมงอย่างแน่นอน”

หลินมั่วส่ายหน้า “ไม่ต้องมากขนาดนั้นหรอกครับ สามร้อยล้านก็พอแล้ว”

“อีกอย่างคือเรื่องยังไม่จบ ผมยังรับเงินไม่ได้”

“หา?” หวงหย่งเฟิงตะลึง “ยังไม่จบ? ผม ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่เป็นอะไรแล้วนี่ครับ โรคของผมยังไม่หายอีกหรือ”

หลินมั่วส่ายหัว “โรคของคุณหายแล้วครับ แต่เรื่องของครอบครัวคุณยังไม่จบ!”