หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1046

หลินมั่วจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยจึงหันไปมองหลิวเทียนเสียง “ตอนนี้ คุณเชื่อแล้วใช่ไหม”

หลิวเทียนเสียงถอนหายใจและพยักหน้า

เขาลุกขึ้น และพูดเสียงต่ำ “คุณหลิน ผมขอตัวก่อน”

“ผมยังมีเรื่องสำคัญต้องทำ ! ”

“แต่ว่าคุณวางใจได้ เรื่องที่ผมรับปากกับคุณ ไม่กลับคำแน่นอน ! ”

หลินมั่วรู้ว่าหลิวเทียนเสียงตกลงรับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลแล้ว

แผนการของเขาสำเร็จแล้ว !

มีการสนับสนุนจากตระกูลหลิว ในสิบตระกูลใหญ่ มีสามตระกูลที่ร่วมมือกับเขา !

หลิวเทียนเสียงกลับไปก่อนแล้ว หลินมั่วก็กลับเข้าไปในห้อง

เมื่อสักครู่เพื่อไม่ให้หลิวเทียนโย่วจับได้ เขาจับห้าคนนั้นขังอยู่ในห้อง

ห้องนี้กั้นเสียงได้ดี และห้องอยู่ลึกสุด ตัดขาดจากโลกภายนอก

ตอนที่เขาเพิ่งเข้ามาในห้อง ก็ได้กลิ่นคาวเลือด

บนพื้นในห้อง ตอนนี้เหลือเพียงสามคน

หลินมั่วสีหน้าเปลี่ยน และมองดูอย่างละเอียด สามคนนี้ คืออู เยี่ยเหม่ย และวัยรุ่นชาย

สามคนนี้เลือดท่วมไปทั้งตัว โดยเฉพาะอู ถูกแทงที่หัวใจหลายครั้งและตายในที่สุด

วัยรุ่นชายก็หมดลมหายใจ คนเดียวที่ยังพอมีลมหายใจที่แผ่วเบา ก็คือเยี่ยเหม่ย

แต่ว่า เธอก็ถูกแทงที่หัวใจเหมือนกัน ลมหายใจแผ่วเบามาก

ไม่ใช่เยี่ยเหม่ยดวงแข็ง แต่เพราะเมื่อสักครู่หลินมั่วสะกัดเส้นเลือดของเธอไว้ ชะลอการละลายของกู่หอม เพื่อเลี่ยงไม่ให้เธอตาย

และเพราะเหตุนี้ เธอถูกแทงเข้าหลายครั้ง แต่เลือดไม่ค่อยไหล และยังไม่ตาย

แต่ทว่า อาการสาหัสขนาดนี้ แม้ว่าส่งไปโรงพยาบาล ก็ช่วยชีวิตไม่ได้แล้ว !

หลินมั่วรีบพยุงตัวเยี่ยเหม่ยขั้นมา และแทงเข็มเข้าที่จุดฝังเข็ม เพื่อช่วยชีวิตเธอไว้

“เกิดอะไรขึ้น”

หลินมั่วพูดเสียงทุ้ม

เยี่ยเหม่ยมองอูที่นอนอยู่บนพื้น และร้องห่มร้องไห้ “อาจารย์...อาจารย์ใช้กู่ประจำตัวของเขาช่วยไอ้คนทรยศสองคนนั้นถอนเข็มเงิน...”

“ฉัน...ฉันยังมีสุนัขจิ้งจอกสีเงินที่ติดตามฉันมาตั้งแต่เด็ก เป็นกู่นอกเผ่าพันธุ์”

“ฉันสามารถ...มอบสุนัขจิ้งจอกสีเงินให้แก แกต้องช่วยฉัน...”

หลินมั่วสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย สุนัขจิ้งจอกสีเงิน เป็นสิ่งของหายากนะ

“เธออยากให้ฉันช่วยอะไร”

เยี่ยเหม่ยหันหน้ามา มองอาจารย์ด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน “คนเผ่ากู่ ให้ความสำคัญกับใบไม้ร่วงลงสู่ราก”

“แก...แกช่วยเอาร่างและเถ้ากระดูกของอาจารย์และศิษย์พี่สามส่งกลับไปที่เหมียวเจียง ส่งกลับสู่ป่าใหญ่”

“ฉัน...ฉันตายแล้ว ก็จะได้ตายตาหลับ...”

หลินมั่วโน้มเคารพ

เดิมทีเขาไม่ได้รู้สึกดีกับเยี่ยเหม่ยมากมายเท่าไร แต่ประโยคนี้ของเธอ ทำหลินมั่วสะเทือนใจ

วินาทีสุดท้าย เธอไม่ขอร้องให้รักษาชีวิตของตน แต่กลับนึกถึงอาจารย์และศิษย์พี่สามให้กลับสู่บ้านเกิด

ผู้หญิงคนนี้ ถึงแม้ว่าที่ฝึกฝนมาคือกู่เสน่ห์ที่ไว้หลอกลวงความรู้สึกคนอื่น แต่เธอกลับเป็นคนจงรักภักดี !