หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1051

ณ ลานตระกูลหลิว

สมาชิกตระกูลหลักทั้งสิบมากันจนครบ

ท่านผู้เฒ่าตระกูลหลักทั้งสิบรวมถึงหัวหน้าตระกูลต่างก็มาถึงแล้ว

เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องใหญ่ในเมืองก่วงหยาง

หลิวเทียนโย่วในฐานะผู้รักษาการหัวหน้าตระกูลหลิวต้อนรับทุกคนเป็นการส่วนตัว

เมื่อทุกคนนั่งรวมกันที่ลานบ้าน หลิวเทียนโย่วก็อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้อย่างละเอียด

ผู้คนจากตระกูลหลักทั้งสิบเข้าใจเรื่องนี้เป็นพื้นฐานอยู่บ้างแล้ว

หลังจากหลิวเทียนโย่วพูดจบ หัวหน้าคนใหม่ของตระกูลหวังก็พูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา “พี่หลิว พี่พูดมานานขนาดนี้ ทำไมหลินมั่วยังมาไม่ถึงอีกล่ะ”

หลังจากหวังเต๋อไคหัวหน้าตระกูลคนก่อนถูกจัดการ ตระกูลหวังก็มีหัวหน้าคนใหม่เข้ามาแทนที่

แน่นอนว่าความแข็งแกร่งของตระกูลหวังลดลงไปมากเพราะเหตุนี้

ตระกูลหวังในปัจจุบันนั้นแย่กว่าเมื่อก่อนมาก ถือได้ว่าเป็นจุดต่ำสุดของการดำรงอยู่ในบรรดาตระกูลหลักทั้งสิบเลยก็ว่าได้

หลิวเทียนโย่วถอนหายใจ “เฮ้อ อย่าพูดถึงเลย”

“ตอนแรกฉันก็อยากจับไอ้สารเลวนั่นมาที่นี่ด้วยตัวเอง แต่ว่าหนานป้าเทียนปกป้องเขาไว้”

“เมื่อคืนนี้ลูกพี่ลูกน้องของเฉินเซิ่งหยวน หรือที่เรียกกันว่าเหลาหู่แห่งถนนหนานเจียนำคนมาทำร้ายตระกูลหลิวของเรามากมายนับไม่ถ้วน”

“ตระกูลหลิวของเราไร้ความสามารถ หัวหน้าตระกูลถูกสังหาร แต่เรา...กลับจับฆาตกรไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกละอายใจต่อบรรพบุรุษมากเหลือเกิน”

หลิวเทียนโย่วแสร้งทำเป็นเช็ดน้ำตาขณะพูด

หลายคนที่อยู่รอบๆ ตะโกนโห่ร้องด้วยความโกรธ ทั้งหมดนั่นเป็นตระกูลที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหลิวเพียงไม่กี่ตระกูล

“บังอาจนัก! กล้าสังหารหัวหน้าของตระกูลหลักทั้งสิบ นี่เป็นการยั่วยุตระกูลหลักทั้งสิบของเราชัดๆ!”

“ถูกต้อง! วันนี้เขากล้าที่จะฆ่าหัวหน้าตระกูลหลิว พรุ่งนี้เขาอาจกล้าฆ่าหัวหน้าคนอื่นๆในตระกูลหลักทั้งสิบของเราก็ได้ เราจะประมาทไม่ได้!”

“เขาอาศัยอำนาจบารมีของหนานป้าเทียน ไม่สนใจตระกูลหลักทั้งสิบของเรา คิดว่าตระกูลหลักทั้งสิบสามารถรังแกกันได้ง่ายๆ สินะ”

“หึ คราวนี้เราต้องสู้กับเขาให้ถึงที่สุด ให้เขารู้ว่าไม่ควรที่จะยุ่งกับตระกูลหลักทั้งสิบของเรา!”

“ตระกูลหวังเหลือคุณเพียงคนเดียว ถ้าเกิดปัญหาอะไรขึ้น ตระกูลหวังจะไร้ผู้สืบทอดเอานะ”

สีหน้าของผู้เฒ่าหวังเปลี่ยนไป คำพูดของหลินมั่วราวกับตบหน้าเขาอย่างจัง

ในขณะนั้นเองหัวหน้าตระกูลซ่งที่เงียบมาตลอดก็พูดขึ้น “บังอาจ!”

“หลินมั่ว ฉันรู้ว่าแกมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหนานป้าเทียน”

“ทว่าสิ่งต่าง ๆ ในโลกนี้ไม่สามารถหลีกหนีคำว่าเหตุผลได้”

“ฆ่าเพื่อชดใช้ชีวิตถือเป็นความชอบธรรม!”

“แกฆ่าหัวหน้าตระกูลหลิว แต่ไม่เพียงไม่กลับใจ ยังอาศัยอำนาจของหนานป้าเทียนมาแสดงอำนาจที่นี่อีก”

“คิดว่าไม่มีคนในตระกูลหลักทั้งสิบแล้วหรือไง”

ในบรรดาตระกูลหลักทั้งสิบนั้นถือว่าตระกูลซ่งเป็นหัวหน้า

ทันทีที่เขาจบตระกูลอื่นๆ ก็พากันเห็นด้วย ผู้คนมากกว่าครึ่งจ้องมองไปที่หลินมั่วราวกับว่าศัตรูอาฆาตแค้น