หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1071

สวี่ปั้นซย่าตระหนักได้ทันทีและพยักหน้าอย่างช้าๆ “คุณพูดถูก!”

“คุณหนานมีลูกสาวคนนี้คนเดียว เงินเท่าไหร่ก็สู้ลูกสาวเขาไม่ได้!”

“แค่ ฉัน... ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเราจะมีบ้านที่ดีขนาดนี้ได้...”

ระหว่างพูด ดวงตาของสวี่ปั้นซย่าก็แดง เสียงสะอึกสะอื้น และสงสัยอยู่ตลอดว่าตัวเองกําลังฝันอยู่หรือไม่

หลินมั่วเดินเข้าไปกอดสวี่ปั้นซย่าไว้ในอ้อมแขนแล้วกระซิบ “ปั้นซย่า ผมเคยพูดไปแล้วว่า ชาตินี้จะไม่ทำให้คุณได้รับความลำบากใจอีก!”

“ต่อไปนี้ผมจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดของผมให้คุณ!”

สวี่ปั้นซย่ายิ่งซาบซึ้งใจมาก เธอกอดหลินมั่วไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยมือแม้แต่วินาทีเดียว

หลินซียืนอยู่ข้างๆ ก็เชิดหน้าเล็กๆ ของเธอ “พี่คะ พี่สาว พวกคุณกอดฉันด้วยสิ!”

สวี่ปั้นซย่าถึงได้สติ ข้างๆ ยังมีหลอดไฟฟ้าตัวเล็กอีกคนหนึ่ง!

เธอหน้าแดงก่ำและยิ้ม ก้มลงกอดหลินซีไว้ในอ้อมแขน

“ซีเอ๋อร์ ขอโทษนะ หลายปีมานี้ที่เธอได้รับความลำบากใจเช่นกัน!”

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงเบา

หลินซี “พี่สาว ซีเอ๋อร์ไม่ลำบากใจ!”

“เพียงแค่พี่สาวและพี่ชายยังสบายดี ซีเอ๋อร์ก็มีความสุขแล้ว”

สวี่ปั้นซย่าและหลินมั่วมองหน้ากันแล้วยิ้ม มีน้องสาวที่รู้เรื่องแบบนี้มันดีมาก

ต่อมาหลินมั่วก็ทําอาหารกลางวันด้วยตัวเอง

“ใช่สิ ปั้นซย่า เรื่องบ้านหลังนี้ ตอนกลางคืนถือโอกาสบอกพ่อกับแม่หน่อยไหม”

หลินมั่วถามอย่างกะทันหัน

สวี่ปั้นซย่าเกาหัว เธอลังเลเล็กน้อย

แม้ว่าสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยจะเปลี่ยนไปมาก แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่พวกเขาเคยทำมาก่อนสวี่ปั้นซย่ายังคงกลัวอยู่เล็กน้อย

เมื่อทั้งสองคนเห็นบ้านหลังนี้ แล้วเกิดโวยวายจะให้เปลี่ยนใบกำกับอสังหาริมทรัพย์เป็นชื่อของพวกเขา งั้นครอบครัวจะไม่เกิดความวุ่นวายไปทั่วเหรอ

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงเบา “ให้ผ่านไปสักพักเถอะ”

“แม้ว่าตอนนี้พ่อกับแม่จะยอมรับคุณแล้ว แต่ตอนนี้เสวี่ยเอ๋อร์ยังอยู่บ้าน”

“ฉันไม่ได้กังวลเรื่องพ่อกับแม่ ฉันกังวลว่าเสวี่ยเอ๋อร์จะก่อกวน”

หลินมั่วพยักหน้า ข้อนี้เขายอมรับ

สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงไม่ใช่หลอดไฟประหยัดน้ำมัน

“คืนนี้เขาทะเลาะกับลุงตงของแกอย่างรุนแรง เลยแยกย้ายกันอย่างไม่สบอารมณ์!”

สวี่เจี้ยนกงโกรธ

“อะไรที่เรียกว่าผมทะเลาะกับเขาอย่างรุนแรง”

“คุณไม่เห็นเหรอ”

“พวกเขาตั้งใจมาโอ้อวดต่อหน้าพวกเรา ตั้งใจทำให้พวกเราโกรธ”

“ไอ้สารเลวนั้น ตัวติดกับผมมาตลอด”

“คืนนี้ถ้าผมไม่ต่อต้าน งั้นต่อไปผมจะอยู่ต่อหน้าเพื่อนกลุ่มนี้ได้อีกไหม”

ฟังฮุ่ยโกรธ “คุณต่อต้าน แล้วพรุ่งนี้จะทำยังไง”

สวี่ตงเสวี่ยทำหน้างงงวย “อะไร... พรุ่งนี้จะทำยังไง”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโกรธ “พ่อของแกคุยโวให้คนอื่นฟังว่าบ้านเรามีบ้านอยู่ที่สวนวั่งเจียง”

“ผลสุดท้าย เพื่อนเก่ากลุ่มนั้นเลยนัดกันทันทีว่า พรุ่งนี้จะไปเยี่ยมที่บ้านเรา!”

“แกว่า พวกเราจะหาบ้านที่สวนวั่งเจียงให้พวกเขาได้ที่ไหนล่ะ”