หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1072

ลุงตงที่ฟังฮุ่ยพูดถึง เป็นเพื่อนในวัยเด็กของสวี่เจี้ยนกง

เขาโตมากับสวี่เจี้ยนกง สถานการณ์ครอบครัวของทั้งคู่ก็คล้ายกันและเปรียบเทียบกันตั้งแต่เด็ก

แต่ว่าสวี่เจี้ยนกงก็แพ้ทุกครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นชาติตระกูลหรือสภาพของตัวเอง สวี่เจี้ยนกงก็ถูกลุงตงกดทับ

ที่สำคัญที่สุดคือแฟนสาวที่สวี่เจี้ยนกงคุยอยู่ที่โรงเรียนก็ถูกลุงตงเอาไปหมด

จริงๆ แล้วสวี่เจี้ยนกงเกลียดลุงตงคนนี้มาโดยตลอด

งานเลี้ยงอาหารค่ำคืนนี้ ถ้าเปลี่ยนเป็นอดีต สวี่เจี้ยนกงจะไม่ไปเข้าร่วมเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้ตระกูลสวี่เจริญรุ่งเรือง สวี่เจี้ยนกงคงจะไปโดยเฉพาะ เพราะอยากโอ้อวดต่อหน้าลุงตุง และกดลุงตุงให้ต่ำลง

ใครจะรู้ว่าสถานการณ์ครอบครัวลุงตุงก็พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินเช่นกัน

ลูกสาวของลุงตงแต่งงานกับคนรวย ธุรกิจที่บ้านมีค่ามากกว่าอุตสาหกรรมยาสวี่ซือ

นอกจากนี้ พวกเขายังอาศัยอยู่ในเขตวิลล่าระดับไฮเอนด์อีกแห่งหนึ่งของเมืองก่วงหยาง ซึ่งหรูหรากว่าเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์

การที่เขากลับมาครั้งนี้ก็เพื่อตั้งใจอวดต่อหน้าเพื่อนเก่า

เดิมทีสิ่งที่สวี่เจี้ยนกงเคยอวดก็ถูกลุงตงกดลงไปหมด

เขาโกรธจริงๆ จนโวยวายไปว่าเขากําลังดูบ้านที่สวนวั่งเจียงหยวนอยู่

คราวนี้จึงกดลุงตงลงไปอย่างแน่นอน

ทว่ากลุ่มเพื่อนเก่าก็ตกใจจึงพากันขอสวี่เจี้ยนกงให้พาไปเที่ยวที่สวนวั่งเจียง

การได้เข้าไปในสวนวั่งเจียงก็เป็นสัญลักษณ์ของสถานะเช่นกัน

คนเหล่านี้อยู่มาทั้งชีวิต ส่วนใหญ่แค่ได้ยินแต่ไม่เคยเข้าไป ต่างก็อยากถือโอกาสนี้เข้าไปดู

ด้วยวิธีนี้สวี่เจี้ยนกงเท่ากับว่ายกก้อนหินขึ้นทุบเท้าตัวเอง

หลังจากฟังสถานการณ์เฉพาะนี้แล้ว สวี่ตงเสวี่ยก็ทำหน้าพูดไม่ออก

“พ่อ พ่อโอ้อวดอะไรกับคนอื่นเนี่ย”

“พวกเรามีบ้านที่สวนวั่งเจียงที่ไหนล่ะ”

สวี่เจี้ยนกงทำหน้าโกรธ “แล้วฉันจะทำยังไงได้”

“ไม่ใช่ว่าแกไม่รู้ว่าเพื่อนเก่าพวกนี้ ดูถูกฉันมาตลอดชีวิต”

“ครั้งนี้ลูกสาวเขาก็แต่งงานจนได้ดีมาก จนยิ่งยโสโอหังแล้ว”

หวงเหลียงที่อยู่นอกประตู เมื่อเห็นเธอออกมาก็รีบถามว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อฟังเสร็จดวงตาของหวงเหลียงก็สว่างขึ้นทันที

“เสวี่ยเอ๋อร์ เรื่องนี้จะไปหาหลินมั่วทําไม”

“เมื่อก่อนตอนผมทำงานก่อสร้าง รู้จักเพื่อนคนหนึ่ง เขาทำงานเป็นหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยที่สวนวั่งเจียง”

“พรุ่งนี้ผมจะไปคุยกับเขาสักหน่อย การเข้าสวนวั่งเจียง ไม่มีปัญหาแน่นอน!”

สวี่ตงเสวี่ยได้สติทันที “จริงเหรอ”

หวงเหลียงพยักหน้า “แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง ผมจะโกหกคุณได้ไง”

สวี่ตงเสวี่ยเกาหัว “แต่ถึงตอนนั้นถ้าคนอื่นจะไปบ้านเรา...”

หวงเหลียงยิ้ม “ในสวนวั่งเจียง มีวิลล่าที่ยังไม่ได้ตกแต่งมากมาย”

“ถึงเวลานั้น ผมจะให้เพื่อนคนนั้นช่วยปกปิดสักหน่อย พอพวกเราหาบ้านที่ยังไม่ได้ตกแต่งมาสักหลัง ก็เข้าไปบอกว่าเป็นบ้านที่เราเพิ่งซื้อมา ยังไม่ทันได้ตกแต่ง แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้วไหม?”

“เสวี่ยเอ๋อร์ ผมจะบอกคุณว่า นี่ถือเป็นโอกาสนะ”

“ตอนนี้พ่อกับแม่ไม่เห็นด้วยกับเราสองคน ถ้าเรื่องนี้เราสองคนทำสำเร็จ พ่อกับแม่ต้องมองพวกเราสองคนด้วยสายตาที่ทึ่งแน่ๆ!”