สวี่ตงเสวี่ยดีใจเป็นอย่างยิ่ง จึงพยักหน้ารัวๆ “เยี่ยมเลย เยี่ยมเลย!”
“ทำตามที่คุณบอก ฉันจะไปบอกพ่อกับแม่!”
หวงเหลียงดึงสวี่ตงเสวี่ยไว้แล้วดึงเธอเข้าไปในห้องครัวอย่างเงียบๆ
“คุณอย่ารีบร้อนสิ!”
หวงเหลียงพูดเสียงต่ำ “คุณไปบอกพ่อแม่ตรงๆ แบบนี้ แล้วจะเน้นบทบาทของเราสองคนได้ยังไง”
สวี่ตงเสวี่ยอึ้งไปครู่หนึ่ง “หมายความว่าอะไร”
หวงเหลียงลดเสียงลง “ตอนนี้พ่อกับแม่เชื่อใจหลินมั่วมากเกินไป คิดว่าหลินมั่วสามารถทำได้ทุกอย่าง”
“ถ้าเราสองคนบอกพ่อกับแม่ตรงๆ ว่าเราสองคนสามารถช่วยเรื่องนี้ได้ พ่อกับแม่ก็จะไม่ได้รู้สึกว่าเราสองคนดีกว่าหลินมั่วมากนัก”
“แต่ถ้าหลินมั่วไม่ช่วย แล้วเราสองคนทำเรื่องนี้สำเร็จ คุณว่ามุมมองของพ่อกับแม่ที่มีต่อเราสองคนและหลินมั่วจะเปลี่ยนไปใช่หรือไหม”
สวี่ตงเสวี่ยคิดอย่างถี่ถ้วน ก็เป็นเช่นนี้จริงๆ
“ดังนั้น คุณหมายความว่า ฉันไม่ต้องไปหาหลินมั่วเหรอ”
สวี่ตงเสวี่ยถามด้วยเสียงต่ำ
หวงเหลียงส่ายหัว “คุณต้องไปหาเขา แต่สุดท้าย เขาก็จะปฏิเสธเรื่องนี้ตรงๆ!”
สวี่ตงเสวี่ยเกาหัว “นี่... แล้วนี่หลินมั่วจะปฏิเสธไหม”
หวงเหลียงยิ้มเบาๆ “เขาจะไม่ปฏิเสธหรอก แต่พี่สาวคุณจะปฏิเสธ”
“เดี๋ยวคุณขึ้นไป พูดกับเขาแบบนี้...”
ห้านาทีต่อมา สวี่ตงเสวี่ยก็มาถึงห้องนอนใหญ่บนชั้นสอง
เธอเคาะประตูห้องอย่างแรง พอเข้าไปในห้องก็พูดตรงๆ “พี่เขย พ่อกับแม่ให้คุณไปขอความช่วยเหลือจากหนานป้าเทียน”
พอได้ยินสวี่ปั้นซย่าก็ขมวดคิ้วทันที
พ่อกับแม่ต้องการจะเล่นลูกไม้อะไร
หนานป้าเทียน นั่นคือสิ่งที่คุณบอกว่าตามหา?
ไม่รอให้หลินมั่วได้พูด สวี่ปั้นซย่าก็รีบพูด “พวกเขาสองคนจะทำอะไรอีก”
“เรื่องอะไร ถึงต้องขอความช่วยเหลือจากหนาป้าเทียนอีก”
สวี่ตงเสวี่ยเหลือบมองเธอ “นั่นเป็นเรื่องสำคัญแน่นอน!”
“หลินมั่ว คุณบอกมาว่าจะช่วยได้ไหม!”
เมื่อมองดูสวี่ตงเสวี่ยที่วางอำนาจบาตรใหญ่แบบนี้ สวี่ปั้นซย่าก็หงุดหงิด “บ้านเราจะมีเรื่องสำคัญอะไร ถึงต้องไปหาหนานป้าเทียนด้วย”
“เธอไปบอกพ่อแม่ว่าถ้ามีเรื่องอะไร พวกเราจะจัดการกันเอง ไม่ต้องรบกวนคุณหนาน!”
สวี่ตงเสวี่ยแอบดีใจอยู่ในใจ สิ่งที่เธอต้องการก็คือผลลัพธ์นี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...