หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1098

ทั้งสามเดินเข้าไปในศูนย์การค้าเทียนหวา

สวี่ปั้นซย่าพาหลินซีไปเลือกเสื้อผ้าสองสามชุดที่ชั้นบน

หลินซีกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข เหมือนกับเอลฟ์ผู้น่ารัก

หลินมั่วเดินตามหลังไป มองคนสองคนที่ตัวเองรักที่สุดก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจ

หลังจากซื้อเสื้อผ้าเสร็จ หลินซีก็งอแงอยากจะกินไก่เคเอฟซี หลินมั่วจึงพาพวกเธอไปที่ชั้นหนึ่ง

ในเคเอฟซีมีคนไม่น้อยเลย

สวี่ปั้นซย่าพาหลินซีมาหาที่นั่ง ส่วนหลินมั่วก็ไปเข้าแถวสั่งอาหาร

วันนี้หลินซีมีความสุขมาก กำลังพูดกับสวี่ปั้นซย่าดีๆ ก็มีคนมาชนเข้าอย่างแรง

ถ้าไม่ได้สวี่ปั้นซย่ากอดเอาไว้ หลินซีก็คงจะกระแทกกับโต๊ะไปแล้ว

สวี่ปั้นซย่าหันไปดูก็พบว่าเป็นเพียงเจ้าอ้วนคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังพร้อมกับเด็กๆ อีกหลายคน

เจ้าอ้วนคนนี้ก็คือเด็กที่รังแกหลินซีเมื่อวาน

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างโกรธเคืองว่า "นายทำอะไร"

เจ้าอ้วนทำท่าทางหยิ่งผยอง ก่อนจะพูดเสียงดังว่า "ใครให้พวกเธอมาที่ศูนย์การค้าเทียนหวา"

"แม่ของฉันบอกว่า คนจนอย่างพวกเธอไม่มีสิทธิที่จะมาที่ศูนย์การค้าเทียนหวา"

"ออกไปจากที่นี่ซะ"

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว เธอไม่คิดว่าเด็กไม่กี่สิบขวบจะหยิ่งผยองขนาดนี้

"ศูนย์การค้าเทียนหวาไม่ใช่ของพวกนายสักหน่อย มีสิทธิอะไรมาห้ามพวกเราไม่ให้มาที่นี่"

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ

เจ้าอ้วนหัวเราะอย่างกวนๆ "ใครบอกว่าศูนย์การค้าเทียนหวาไม่ใช่ของเราเหรอ"

"แม่ของฉันบอกว่า สินค้าครึ่งหนึ่งของห้างแห่งนี้เป็นท่านลุงของฉันจัดหามาให้"

"ของที่พวกเธอซื้อและกินตอนนี้ล้วนเป็นของที่บ้านฉันทั้งหมด"

"ตอนนี้ฉันไม่ให้พวกเธออยู่ที่นี่แล้ว รีบออกไปให้พ้นซะ"

หลินซีโกรธมาก เด็กๆ มักจะมีจิตใจที่ไม่ยอมแพ้ เธอตะโกนเสียงดังว่า "นายโกหก"

"พี่ของฉันบอกแล้วว่า เขาซื้อห้างแห่งนี้ไปแล้ว"

"วันนี้ห้างแห่งนี้เป็นของที่บ้านฉัน ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น"

คำพูดนี้ได้ดึงดูดเสียงหัวเราะจากรอบด้านในทันที

"เรื่องเมื่อวานยังจัดการไม่เสร็จเลย เสื้อผ้าของลูกชายฉัน เธอจะชดใช้ให้ยังไง"

เวลานี้เจ้าอ้วนก็ได้จับมือของแม่ พร้อมกับพูดย้ำคำพูดของหลินซีที่เพิ่งพูดไป

พอฟังจบผู้หญิงก็ตกตะลึง แล้วเงยหน้าขึ้นมาหัวเราะ "ลูกอย่าเพิ่งพูด แม่สาวน้อยคนนี้อาจจะไม่ได้โกหกจริงๆ นั่นแหละ"

"เมื่อวานพี่สาวของเธอได้ไปให้ท่าผู้จัดการศูนย์การค้า"

"พี่ชายที่เด็กคนนี้พูดถึงก็น่าจะเป็นผู้จัดการศูนย์การค้ามั้ง"

ทุกคนรอบด้านก็หัวเราะอีกครั้ง

สายตาที่รับไม่ได้ของทุกคนมองไปที่สวี่ปั้นซย่า ราวกับว่าที่สวี่ปั้นซย่าเป็นเมียน้อยผู้ต่ำต้อย

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกโกรธมาก ก่อนจะพูดด้วยความโมโหว่า "คุณระวังคำพูดหน่อยก็ดีนะ"

"ถ้าคุณกล้าดูถูกคนแบบนี้อีก ฉันจะฟ้องหมิ่นประมาทคุณ"

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า "ทำไมเหรอ คิดว่าให้ท่าผู้จัดการติงสำเร็จแล้วจะทำยังไงก็ได้งั้นเหรอ"

"อยากจะฟ้องฉันงั้นเหรอ ฉันจะบอกให้นะว่าสามีของฉันคือฟั่นเจิ้นหมิง ที่ที่เธอยืนอยู่ตอนนี้ก็คืออาณาเขตของสามีฉัน"

"ถ้าวันนี้ยังจัดการเรื่องเสื้อผ้าของลูกชายฉันไม่เสร็จ เธอทั้งสองคนก็อย่าคิดที่จะออกไปจากที่นี้ได้ง่ายๆ นะ"