หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1118

คนตระกูลสวี่ก็พากันบุกเข้าไป

ห้องส่วนตัวที่กว้างขวางนั้น ก็เปลี่ยนเป็นแออัดขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อเห็นเหตุการณ์ภายในห้อง เดิมทีที่คนตระกูลสวี่เสียงดังเอ็ดตะโร ก็ดับลงกันหมด

ในเวลานั้นภายในห้องตกอยู่ในภวังค์ความเงียบ

เงียบไปครู่หนึ่ง ฟั่นเจิ้นหมิงก็ดึงสติกลับมาได้ก่อน “พวกคุณทำอะไรน่ะ?”

“ใครให้พวกคุณมากัน?”

“พวกคุณมีมารยาทกันบ้างหรือเปล่า?”

หวังเต๋อชิ่งเองก็โมโห “พวกคุณยังมีความประพฤติตัวดีอยู่ไหม?”

“พนักงาน ให้รปภ.มาโยนคนพวกนี้ออกไปที!”

“นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป โรงแรมทั้งหมดในเครือของผม ไม่ต้อนรับพวกคนเหล่านี้!”

ลูเซียเองก็ขมวดคิ้ว “สวี่อวี้ฟัง คุณทำอะไรน่ะ?”

“คนพวกนี้ต่างเป็นแขกกิตติมศักดิ์ของฉัน คุณพูดอย่างนั้นได้ยังไงกัน?”

ซ่งจือหลานขมวดคิ้ว “ลูเซีย คุณรู้จักเขาด้วยเหรอ?”

ลูเซียสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ “อ้อ เธอคือผู้จัดการสวี่คนนั้นที่ฉันพูดถึง คนที่สร้างโครงสร้างพื้นฐานให้กับบริษัทวอร์เรนของพวกเรา”

ซ่งจือหลานสีหน้าเปลี่ยนเป็นเย็นชา “คุณหนูลูเซีย ให้คนแบบนี้มาทำโครงสร้างพื้นฐาน ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่นะ?”

“ถ้าหากพวกเขาทำเรื่องที่ขาดความรับผิดชอบอย่างนี้ ฉันคงต้องทบทวนเรื่องความร่วมมือของพวกเราใหม่อีกครั้งแล้ว!”

ลูเซียตกใจจนตัวสั่น รีบพูด “ประธานซ่ง คุณอย่าเพิ่งโกรธเลยนะคะ”

“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นแบบนี้เหมือนกันค่ะ”

“คุณวางใจได้ ฉัน...ฉันจะยกเลิกสัญญากับเธอ โครงการก่อสร้างพื้นฐาน ฉันจะประกาศเปิดการประมูลใหม่อีกครั้ง ทำให้คุณพอใจอย่างแน่นอน!”

พูดจบ เธอก็ลุกขึ้นยืน พูดอย่างโกรธเคือง “สวี่อวี้ฟัง พรุ่งนี้คุณไปที่บริษัท เพื่อยกเลิกสัญญาของพวกเรา!”

“คุณต้องชดใช้ในสิ่งที่คุณทำลงไป!”

สีหน้าของสวี่อวี้ฟังเปลี่ยนเป็นซีดเผือกทันที เสียงสั่นเครือ “คุณหนูลูเซีย ฉัน...ฉันไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ด้วย!”

“ฉัน...ฉันผิดไปแล้วค่ะ คุณให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะคะ...”

ลูเซียพูดเสียงเย็นชา “โอกาส?”

เธอรีบหันไปทางสวี่ปั้นซย่า “ปั้นซย่า เธอ...เธอช่วยฉันพูดหน่อยสิ ฉันเป็นป้าใหญ่เธอนะ...”

จู่ๆโทรศัพท์ของสวี่ปั้นซย่าก็ดังขึ้น

เธอรับโทรศัพท์ ปลายสายมีเสียงกระวนกระวายของฟังฮุ่ยดังขึ้นมา “ปั้นซย่า พวกลูกก็อยู่ที่อาคารเฟิงหลินใช่ไหม?”

“แม่จะบอกพวกลูก ให้พวกลูกรีบไปซะ อย่าให้ป้าใหญ่หาพวกลูกเจอ”

“ป้าใหญ่ลูก...แกบ้าไปแล้ว เธอต้องการจะจัดการพวกลูก...”

สวี่ปั้นซย่าตกใจ “แม่ รู้ได้ยังไงคะ? แม่อยู่ที่ไหน?”

ฟั่นเจิ้นหมิงตาเป็นประกาย จู่ๆร้องอุทานขึ้นมา “เอ๊ะ? เมื่อกี้สองคนนั้นที่คุกเข่าอยู่ในห้อง คงจะไม่ใช่ประธานสวี่พ่อแม่ของคุณหรอกนะ?”

สวี่ปั้นซย่าสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “คุกเข่า? ที่ไหนคะ?”

ฟั่นเจิ้นหมิงบอกที่อยู่ห้อง สวี่ปั้นซย่าไม่ลังเล รีบวิ่งออกไป

หลินมั่วเองก็ตามหลังไปติดๆ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็พอเดาออกว่า เพื่อที่จะช่วยพวกเขาทั้งสอง พ่อแม่ของภรรยาก็เลยถูกคนรังแก!