หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 112

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น สวี่เจี้ยนกงก็ออกจากบ้านไปหาหวงเหลียง เริ่มลงมือเรื่องเกี่ยวกับบริษัทเครื่องยาสมุนไพร

หวงเหลียงใช้วิธีการและความสัมพันธ์เทาๆ ของเขาให้เป็นประโยชน์

ไม่นาน ขั้นตอนต่าง ๆ ของบริษัทเครื่องยาสมุนไพรก็ได้รับการอนุมัติ

สวี่เจี้ยนกงให้สวี่ปั้นซย่าโอนเงินทุนมา แล้วบริษัทเครื่องยาสมุนไพรก็เปิดอย่างเป็นทางการ

ก่อนที่บริษัทจะเปิดกิจการ หวงเหลียงได้ติดต่อซัพพลายเออร์เอาไว้หลายราย เพื่อหารือเกี่ยวกับการจัดหาเครื่องยาสมุนไพร

ทันทีที่บริษัทเปิดกิจการ สวี่เจี้ยนกงได้จัดพิธีเปิดกิจการทางการอย่างยิ่งใหญ่

ซัพพลายเออร์เหล่านั้นมาแสดงความยินดี ในฐานะเถ้าแก่ของบริษัท เขาได้รับความสนอกสนใจอย่างมาก ซึ่งนั่นทำให้คนหลงตัวเองอย่างสวี่เจี้ยนกงพึงใจอย่างที่สุด

ในช่วงเวลาถัดไป สวี่เจี้ยนกงใช้เวลาไปกับการต้อนรับและรับรองซัพพลายเออร์ต่างๆ ในงานเลี้ยง

ซัพพลายเออร์เหล่านั้นยังคงประจบสอพลอและ เยินยอสวี่เจี้ยนกง ทำให้เขาแทบจะลอยได้ทั้งตัว

ในท้ายที่สุด สวี่เจี้ยนกงได้ตกลงกับกลุ่มซัพพลายเออร์หนึ่ง ตัดสินใจรับซื้อเครื่องยาสมุนไพรของพวกเขา ซึ่ง

ในระหว่างกระบวนการทั้งหมดนั้น หลินมั่วกำลังเฝ้าดูอยู่เงียบๆ

เมื่อสวี่เจี้ยนกงกำลังจะเซ็นสัญญากับซัพพลายเออร์เหล่านี้ หลินมั่วก็มาที่บริษัทเครื่องยาสมุนไพรของสวี่เจี้ยนกงล่วงหน้า

สวี่เจี้ยนกงกำลังนั่งอยู่ในสำนักงานด้วยจิตใจที่กระฉับกระเฉงละมีชีวิตชีวา เมื่อเห็นหลินมั่ว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

"แกมาทำอะไรที่นี่?"

หลินมั่วสีหน้าระอา สวี่เจี้ยนกงมองเขาราวกับว่าเขากำลังมองศัตรู

หลังจากเหตุการณ์ครั้งก่อน ผู้ถือหุ้นของบริษัทสนับสนุนหลินมั่ว ทำให้สวี่เจี้ยนกงไม่พอใจอย่างมาก

เมื่อก่อนเขาแค่เหน็บแนมหลินมั่ว แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นศัตรูกันโดยสิ้นเชิง

“พ่อครับ ผมแค่อยากมาคุยกับพ่อหน่อย ”

"ก่อนที่พ่อจะเซ็นสัญญากับซัพพลายเออร์ พ่อต้องดูคุณสมบัติของพวกเขาเสียก่อน "

"ตอนนี้ เครื่องยาสมุนไพรของซัพพลายเออร์หลายเจ้าไม่ได้มาตรฐานเลย..."

ไม่รอหลินมั่วพูดจบ สวี่เจี้ยนกงก็โบกมือทันที "หุบปาก! "

“นี่แกกำลังสอนฉันทำงานเหรอ”

ฟังฮุ่ยยังพูดอย่างเย็นชาอยู่ข้างๆ ว่า “หลินมั่ว แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านตระกูลสวี่ของฉัน มีคุณสมบัติอะไรที่จะมาทำตัวเจ้ากี้เจ้าการต่อหน้าฉัน?”

“หลายปีที่ผ่านมา ถ้าไม่ใช่ตระกูลสวี่ที่คอยเลี้ยงดูแก แกคงอดตายไปนานแล้ว ”

“แกนี่มันคนอกตัญญู ไม่ช่วยฉันก็ไม่เป็นไร แต่ยังคอยจะจับผิดกันอยู่ทุกเรื่อง”

“สรุปแกเจตนาอะไรกันแน่ ”

“แกเห็นฉันได้ดิบได้ดีไม่ได้ใช่ไหม”

หลินมั่วหมดหนทาง ถ้าสวี่เจี้ยนกงไม่ใช่พ่อของสวี่ปั้นซย่า เขาคงขี้เกียจเข้าไปคยุ่งเรื่องเละเทะแบบนี้

แต่ว่า ถ้าเขาไม่สนใจ สวี่เจี้ยนกงทำให้เรื่องอะไรแผลง ๆ อีก ถึงตอนนั้นสวี่ปั้นซย่าก็ยังจะต้องแบกรับปัญหาทั้งหมด

“พ่อครับ ผมไม่ได้มีเจตนาจ้องจับผิด ผมแค่อยากเตือนพ่อไว้หน่อย ”

“การซื้อขายเครื่องยาสมุนไพรนี่มีความสำคัญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องยาสมุนไพรของพวกเราที่ต้องส่ง ให้กับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ นี่สิยิ่งสำคัญกว่า! เพราะ”

“เมื่อเครื่องยาสมุนไพรมีปัญหา ผลกระทบจะใหญ่มาก!”

สวี่เจี้ยนกงขัดจังหวะหลินมั่วทันที "แกไม่ต้องกังวลก่อนเหตุเลย! "

“ฉันไม่ใช่คนโง่ แกคิดว่าใครก็สามารถหลอกฉันได้งั้น เหรอ? ”

“ตระกูลฉันประกอบกิจการอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อมาตลอด เรื่องเครื่องยาสมุนไพรเหล่านี้ ฉันรู้เรื่องมากกว่าแกเยอะ จำเป็นที่จะต้องให้แกมาบอกฉันหรือไง”

หลินมั่วขมวดคิ้ว นิ่งเงียบอยู่นาน หยิบตัวอย่างขึ้นมาบนโต๊ะแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “พ่อครับ ในเมื่อพ่อรู้เรื่องเครื่องยาสมุนไพรขนาดนี้ พ่อรู้ไหมว่าเครื่องยาสมุนไพรล็อตนี้ที่พ่อเพิ่งซื้อมาถูกอบด้วยสารเคมีทั้งหมด!”

"เครื่องยาสมุนไพรเหล่านี้เป็นสินค้ามีตำหนิทั้งหมด!"

สวี่เจี้ยนกงตกตะลึงครู่หนึ่ง พูดอย่างโกรธเคือง "แก...แกพูดเหลวไหล! "

“ของล็อตนี้ คุณภาพดีมาก จะเป็นสินค้ามีตำหนิได้อย่างไร แกจะไปรู้เรื่องอะไรล่ะ?”

“พ่อดูสีสันและความมันวาวนี่ พ่อลองสัมผัสนี่ ดูนี่นะครับ...”

หลินมั่วไม่ได้พูดอะไร ใช้มือกดจน เครื่องยาสมุนไพรนั้นแหลกละเอียดแล้วโยนลงบนโต๊ะ

"พ่อดูเอาเองเถอะครับ!"

หลังจากพูดจบ หลินมั่วก็เดินออกไป

ภายในห้อง สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมองไปที่จุดดำบนเครื่องยาสมุนไพรที่หักและตกตะลึงในทันที

"นี่...นี่เป็นสินค้ามีตำหนิจริงๆเหรอ?"

ฟังฮุ่ยพูดด้วยเสียงสั่น

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน พูดด้วยเสียงที่สั่นเทา "เร็ว เร็วเข้า ให้พวกเขาคืนสินค้าเถอะ สินค้าล็อตนี้รับไม่ได้แล้ว!"

สวี่เจี้ยนกงวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ฟังฮุ่ยหยุดนิ่งอยู่กับที่ด้วยสีหน้าว่างเปล่า

หลินมั่ว รู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร