หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1146

หลังจากที่เขาพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็ด่าด้วยความโกรธทันที

หวงชิวหยุนไม่โกรธแต่หัวเราะ เขาจ้องมองหลินมั่วอย่างไม่ละสายตา

"ในเมื่อแกมุ่งมั่นที่จะตายแล้ว งั้นฉันก็จะช่วยทำให้แกสมหวัง"

ระหว่างพูดมือขวาของเขาสั่น บ้องยาสูบของเขาเคาะเข้าที่ข้อศอกของหลินมั่วทันที

หลินมั่วไม่คิดว่าหวงชิวหยุนจะลงมือเร็วขนาดนี้ เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าวเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีนี้

แต่หวงชิวหยุนเร็วกว่าเขา ในขณะที่เขาถอยหลัง หวงชิวหยุนก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว คราวนี้ได้เคาะเข้าที่ข้อต่อของเขา

หลินมั่วก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว ส่วนหวงชิวหยุนก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่รีบร้อน

ไม่ว่าหลินมั่วจะถอยกลับอย่างไร เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของหวงชิวหยุนได้

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วกำลังจะถูกต้อนจนถึงมุมกำแพงแล้ว ทันใดนั้นเขาก็หันหลังและซ่อนตัวจากหวงชิวหยุน

หวงชิวหยุนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง "นี่ทักษะศิลปะการต่อสู้อะไรของแก"

"ในกำปั้นบาจิมีท่านี้ด้วยเหรอ"

หลินมัวขี้เกียจที่จะสนใจเขา ตาแก่คนนี้คิดว่าเขาเก่งแค่กำปั้นบาจิเท่านั้นเหรอ

หลินมั่วได้รับการสืบทอดจากบรรพบุรุษ ทำให้เข้าใจศิลปะการต่อสู้ของโลก

เมื่อกี้หวงชิวหยุนได้เปรียบกว่า ดังนั้นหลินมั่วจึงถูกบังคับให้ถอยหลัง

ตอนนี้หลังจากหลีกเลี่ยงสิ่งนี้แล้ว หลินมั่วก็ไม่พูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป เขาเริ่มโจมตีหวงชิวหยุนตรงๆ

หวงชิวหยุนหลบหลินมั่วได้อย่างรวดเร็ว คราวนี้สีหน้าของหวงชิวหยุนเปลี่ยนไปแล้ว

"นี่ไม่ใช่กำปั้นบาจิ ทักษะของแกมันซับซ้อนเกินไป..."

"มวยสิงอี้ พลังแปดทิศ หมัดหย่งชุน มหาวิหารแขวนคอ และขาตันสิบสองทาง แก...สรุปว่าแกเป็นใครกันแน่"

หวงชิวหยุนลงมือไปพลางอุทานไป

หลินมั่วก็เหมือนผัดผักรวมทางศิลปะการต่อสู้ เขามีความสามารถทางศิลปะการต่อสู้ทุกแขนง และยังใช้อย่างชำนาญมาก

ผ่านไปได้ไม่นาน กลับกลายเป็นจังหวะที่หวงชิวหยุนถูกบังคับให้จนมุมแล้ว

เขาตกตะลึงกับหลินมั่ว เขาไม่เคยเห็นใครที่มีทักษะการต่อสู้มากมายขนาดนี้มาก่อน