หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1152

เหลาหู่ลงมือปฏิบัติการในทันใด และหลินมั่วเองก็เคลื่อนไหวทันทีเช่นกัน

เขาต้องการติดต่อไปยังหนานป้าเทียน แต่ในขณะนั้นโทรศัพท์ของหนานป้าเทียนปิดอยู่ แม้แต่โทรศัพท์ของเสี่ยวเคอก็ปิดอยู่เช่นกัน

เนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น เขาจึงทำได้เพียงติดต่อหาเฉินเซิ่งหยวน เพื่อขอความช่วยเหลือ

หลังจากนั้น เขาก็แจ้งข่าวไปยังสี่ตระกูล ให้พวกเขาเตรียมพร้อมรับมือทันทีที่เขาต้องการความช่วยเหลือ

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง เหลาหู่ก็โทรเข้ามา ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “พี่หลิน เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว...”

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไป “เกิดอะไรขึ้น”

“เกิดเรื่องขึ้นกับเสี่ยวอู่หรือ”

เหลาหู่สูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยเสียงสั่นเครือ "พี่หลิน คนของเราตามกลุ่มคนที่ลักพาตัวเสี่ยวอู่ไป"

"แต่ว่า พวกมันไม่ได้อยู่ในเขตของเมืองก่วงหยางแล้ว แล้วพวกมันยังส่งตัวเสี่ยวอู่ต่อไปให้กลุ่มคนกลุ่มอื่นอีกด้วย"

“พี่หลินรู้ไหมว่าคนอีกกลุ่มนั้นคือใคร”

หลินมั่วขมวดคิ้ว "ใคร"

เหลาหู่พูดด้วยน้ำเสียงสั่น “เป็น...พวกที่มาจากเมืองไห่..."

หลินมั่วงุนงงมาก "เมืองไห่หรือ"

“เป็นคนจากเมืองไห่ได้ยังไง”

“ฉันไม่มีศัตรูในเมืองไห่สักหน่อย!"

เหลาหู่ "แต่พวกมันมาจากเมืองไห่จริงๆ ครับ"

"ยิ่งไปกว่านั้น คนเหล่านั้นยังเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของไท่จื่อแห่งเมืองไห่อีกด้วย"

“พี่หลิน พี่...รู้จักไท่จื่อแห่งเมืองไห่ไหม”

หลินมั่ว "ไท่จื่อเมืองไห่คือใคร”

เหลาหู่ถอนหายใจและพูดเสียงเบา "ไท่จื่อแห่งเมืองไห่ ก็คือคุณชายหมายเลขหนึ่งในเมืองไห่"

“แม่ของเขามีฉายาว่าแมงมุมพิษ เขาคือราชาที่แท้จริงของเมืองไห่”

"ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขานั้น ทำให้สิบตระกูลชั้นนำและกองกำลังหลักของเมืองไห่ไม่สามารถเชิดหน้าชูคอได้เลย!"

หลินมั่วขมวดคิ้ว “แล้วยังไงน่ะ”

“เสี่ยวอู่เป็นเพื่อนของฉัน ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ห้ามทำอะไรเขาทั้งนั้น！”

เหลาหู่พูดเสียงทุ้มต่ำ “แต่ว่า พี่หลิน ไท่จื่อคนนี้ เกรงว่า...พวกเราจะแตะต้องไม่ได้เลย...”