หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1153

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ หลินมั่วก็นึกถึงคลิปคลิปวิดีโอในโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมา

ในตอนที่เสี่ยวอู่ถูกลักพาตัว เขาก็ได้รับคลิปวิดีโอนี้ ระหว่างสองเหตุการณ์นี้มีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่

เขาส่งคลิปวิดีโอให้เหลาหู่ทันที และขอให้เขาตรวจสอบสถานการณ์

หลังจากนั้นไม่นาน เหลาหู่ก็ส่งข้อความมา

วัยรุ่นในคลิปวิดีโอล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของไท่จื่อแห่งเมืองไห่!

ในขณะนี้ ในที่สุดหลินมั่วก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เสี่ยวอู่น่าจะมีความบาดหมางกับไท่จื่อแห่งเมืองไห่ ดังนั้นเขาจึงถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในเวลานั้น เสี่ยวอู่หลบหนีโดยการกระโดดลงน้ำ และกลับไปที่เมืองก่วงหยาง แต่เขากลับปิดปากเงียบไม่กล้าเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองไห่

และผู้ที่อยู่เบื้องหลังสืบสาวเรื่องราวของเสี่ยวอู่จนได้เรื่อง ตั้งใจฉวยโอกาสใช้เหตุการณ์นี้ยืมมือของไท่จื่อแห่งเมืองไห่มาจัดการกับหลินมั่ว

หลินมั่วกำหมัดแน่น ผู้ที่อยู่เบื้องหลังคนนี้ร้ายกาจจริงๆ!

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือก

เสี่ยวอู่ถูกพาตัวไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาต้องไปช่วยเสี่ยวอู่กลับมา

"เหลาหู่ส่งคนไปไล่ล่าพวกมันต่อ และสืบว่าเสี่ยวอู่อยู่ที่ไหน"

“ฉันจะไปเมืองไห่เดี๋ยวนี้!”

หลินมั่วออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เหลาหู่เริ่มกังวล "พี่หลิน พี่...พี่ต้องคิดให้ดีๆ ก่อนนะ"

“ครั้งนี้ คนของไท่จื่อแห่งเมืองไห่จับเสี่ยวอู่ที่นอกเมืองก่วงหยาง”

“ต่อให้เป็นเทียนเหยีย ผมเกรงว่าก็จะหาเหตุผลที่จะทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน"

"ถ้าพี่หลินไปเมืองไห่ พี่ก็จะละเมิดกฎของแมงมุมพิษ มัน..."

หลินมั่วรีบตัดบท“เสี่ยวอู่เป็นเพื่อนของฉัน ฉันจะปล่อยให้เขาตายไม่ได้！”

“ไม่ว่าจะอันตรายแค่ไหน ฉันก็ต้องจัดการเรื่องนี้!”

หลังจากวางสาย หลินมั่วหยิบขวดที่บรรจุยาเลือดลมออกมา และเดินออกจากห้องใต้ดิน

เมื่อเดินขึ้นมาถึงชั้นบน เขามองไปยังสวี่ปั้นซย่าและหลินซีที่กำลังหลับสนิทด้วยสีหน้าที่แสดงความอาลัยอาวรณ์

แต่สุดท้ายเขาก็จากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

ทันทีที่หลินมั่วมาถึงสนามบิน เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากฟังอู้เต๋อ

ในที่สุด หลินมั่วก็ขึ้นเครื่องบินไปเมืองไห่

ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมของฟังอู้เต๋อ ในเมืองก่วงหยาง

โจวชิ่งอู่หลิวเทียนเสียง ฟังอู้เต๋อและคุณท่านติงทุกคนมาอยู่ที่นี่แล้ว

แม้แต่ ซ่งจื่อหลานก็นั่งอยู่ที่นี่เช่นกัน

คนทั้งสี่รู้สึกทอดถอนใจ พวกเขาไม่เข้าใจความคิดของหลินมั่ว

ในมุมมองของพวกเขา การกระทำของหลินมั่วนั้นโง่เง่าสิ้นดี

มีเพียงซ่งจื่อหลานที่ดวงตาเป็นประกาย เธอทอดถอนใจเบาๆ “ต่อให้เบื้องหน้าต้องเผชิญศัตรูนับหมื่น เขาก็ยังคงมุ่งหน้าต่อไปอย่างห้าวหาญ!"

“นี่แหละคือฮีโร่ผู้เก่งกาจตัวจริง!”

ทางด้านโจวชิ่งอู่กลับถอนหายใจ "นับแต่โบราณว่า คำว่าวีรบุรุษก็แค่คำสรรเสริญจอมปลอม มีเพียงผู้มีปณิธานที่แน่วแน่เท่านั้นที่สามารถทำการใหญ่ได้!”

“คุณหลินใช้อารมณ์เกินไป เฮ้อ ถ้าเขาสามารถปล่อยวางความรู้สึกเหล่านี้ได้ ความสำเร็จของเขาจะไร้ขีดจำกัด!”

ซ่งจื่อหลานชำเลืองมองเขา "ฉันไม่คิดอย่างนั้น"

“มนุษย์คนหนึ่งถ้าหากไม่มีความรู้สึกใดๆ เลย ต่อให้บรรลุเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ แล้วมันจะมีความหมายอะไร"