หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1172

หลินมั่วช่วยชีวิตสวี่ตงเสวี่ยด้วยการให้ป้อนยาเสี่ยวกุยหยวน เพื่อช่วยพยุงอาการของเธอได้ชั่วคราว

หวงเหลียงที่นอนอยู่ข้างๆ พูดขึ้นมาอย่างแผ่วเบา “ให้...ให้ฉันด้วย โปรด...โปรดช่วยฉันด้วย ยังไง...ฉันก็เป็นสามีของเสวี่ยเอ๋อร์...”

หลินมั่วจ้องหน้าเขา และไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

หวงเหลียนดิ้นรนตะเกียกตะกายลุกขึ้น แต่เขาเสียเลือดมากเกินไป จึงไม่มีเรี่ยวแรงมากพอ

เขาร้องไห้ขอร้องหลินมั่วให้ช่วยตัวเอง

ในตอนนั้นเองทางหน้าประตูก็มีเสียงใครบางคนพูดขึ้นอย่างทะเล้น “หลินมั่วนายอยากให้ฉันช่วยไหม”

“คนแบบนี้ฉันเห็นแล้วรู้สึกโคตรขยะแขยงเลย”

เขาคนนี้ก็คือไท่จื่อนั่นเอง

เขายืนกอดอกยืนอยู่ที่หน้าต่างด้วยท่าทางสบายๆ

หลินมั่วไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะหยิบยาเสี่ยวกุยหยวนขึ้นมายัดใส่ปากหวงเหลียน

เมื่อหวงเหลียนกลืนยาลงไปสีหน้าเขาก็ดีขึ้น ในที่สุดเขาก็รอดแล้ว

“ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ พี่เขย ขอบคุณมาก! “

“ต่อไปผมจะตอบแทนบุญคุณพี่อย่างแน่นอน ต่อไป...ต่อไปผมจะไม่ทำเรื่องเลวๆ กับพี่อีกแล้ว...”

“ผมสาบาน!”

หวงเหลียงตะโกนอย่างซาบซึ้งใจ

ไท่จื่อขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะเหลือบมองหลินมั่วอย่างดูถูก “เป็นถึงผู้ชายอกสามศอก แต่กลับไม่เข้มแข็งเอาเสียเลย”

“คนแบบนี้นายจะช่วยทำไม”

หลินมั่วลุกขึ้นยืน ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ “ไท่จื่อ นายบอกจะช่วยฉันไม่ใช่เหรอ”

ไท่จื่อเบะปาก “นายทำแบบนี้ ฉันก็ไม่อยากจะช่วยนายแล้ว!”

หลินมั่วมองไปที่หวงเหลียงก่อนจะพูดขึ้น “ให้ตายแบบนี้เป็นการดูถูกเขาเกินไปไหม”

“ฉันช่วยชีวิตเขาเพราะอยากให้เขาได้รับความเจ็บปวดทรมานอย่างสาหัสเสียก่อนแล้วค่อยตาย!”

“ไทจื่อนายจะช่วยฉันได้ไหม”

ไท่จื่ออึ้งไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแสยะยิ้ม “ฮ่าฮ่าฮ่า หลินมั่ว นายไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยจริงๆ !”

“ดี งั้นนายก็ช่วยฉันทีนะ!”

“วางใจเถอะ คนแบบฉันไม่มีปัญญาช่วยชีวิตคนหรอก แต่วิธีการทรมานคนฉันมีเยอะจนนับไม่ถ้วน!”

สำหรับเรื่องที่ไท่จื่อจะจัดการกับเขายังไง หลินมั่วไม่ได้อยากจะไปดูอยู่แล้ว

วิธีการของคนอย่างไท่จื่อนั้นโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก เขาจะต้องทำให้หวงเหลียงตายอย่างอนาถแน่ๆ

เมื่อหลินมั่วปลุกสวี่ปั้นซย่าให้ได้สติ เธอก็รีบพุ่งเข้ามากอดหลินมั่วเอาไว้ ก่อนจะร้องไห้ตัวโยน

และหลังจากที่เธอได้รู้เรื่องของสวี่ตงเสวี่ย เธอก็มองน้องสาวตัวเองเปลี่ยนไป

เธอยกใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของสวี่ตงเสวี่ย ก่อนที่สองพี่น้องจะโผลเข้ากอดกันร้องไห้เป็นครั้งแรก

เมื่อหลินมั่วจัดการเรื่องพวกเธอสองคนเสร็จ เขาก็ไปหาไท่จื่ออีกครั้ง

เขานำเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ไปบอกไท่จื่อ และทิ้งท้ายไว้ว่า “ไท่จื่อ เรื่องระหว่างเราความจริงแล้วเป็นเรื่องเข้าใจผิด”

“คนที่ชักใยอยู่เบื้องหลังจงใจที่จะใครมือคนอื่นเพื่อฆ่าศัตรูของตน มันต้องการยืมมือของนายมาฆ่าฉัน”

ไท่จื่อทำหน้าไม่ใส่ใจ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาอย่างเอ้อระเหย “แล้วไง?”

“สำหรับฉัน ทุกอย่างบนโลกนี้ฉันทำไปเพื่อความสะใจเท่านั้น ไม่มีบุญคุณหรือความแค้นอะไรทั้งนั้น”

“หลินมั่ว ในเมื่อฉันมาถึงเมืองก่วงหยางแล้ว งั้นระหว่างเราก็มาหาผู้ชนะกันเถอะ!”

“นายสบายใจได้ ถ้านายตายฉันจะช่วยฆ่าไอ้ตัวบงการเพื่อช่วยแก้แค้นแทนนายเอง!”