หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1181

หลินมั่วสงสัย "หมายความว่ายังไง"

โจวชิ่งอู่เอ่ยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ความสัมพันธ์ระหว่างแมงมุมพิษกับราชันแห่งแดนใต้เป็นเพียงความร่วมมือ"

"ตัวตนที่แท้จริงของเธอคือพี่สาวแท้ๆ ของนายพลหั่วหวา ลูกน้องของราชันแห่งแดนใต้!"

"อีกทั้งหั่วหวาคนนี้เป็นบุคคลน่ากลัวมาก!"

"ในโลกทุกวันนี้ มีคำพูดที่ว่าเหนือต้วนใต้หวา ใต้หวาก็คือหั่วหวา!"

ฟังอู้เต๋อก็พยักหน้าพลางเอ่ยเสียงขรึม "ในบรรดาคนรุ่นใหม่ของหวาซย่า นอกเหนือจากคนเก่งที่ปิดบังชาติตระกูลแล้ว สองคนนี้โดดเด่นที่สุด"

"แม้แต่เทียนเหยียก็เคยยอมรับมาแล้ว ด้วยศักยภาพของหั่วหวา ไม่เกินสิบปี เขาจะเป็นผู้ทรงอิทธิพลสูงสุดได้"

"ไม่เกินยี่สิบปีก็เป็นราชาได้!"

"ราชันแห่งแดนใต้อบรมสั่งสอนหั่วหวาให้เป็นผู้สืบทอด!"

“หลินมั่ว คุณจับพี่สาวของเขา เขา... เขาไม่มีทางยอมอยู่เฉยแน่”

“ถ้าหั่วหวามาล่ะก็ เทียนเหยียเป็นผู้อาวุโส ผมเกรงว่าเขาจะช่วยคุณไม่ได้!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว เขาคาดไม่ถึงว่าแมงมุมพิษจะมีเบื้องหลังเช่นนี้

ดูเหมือนว่าผู้อยู่เบื้องหลังของแมงมุมพิษจะเป็นศัตรูตัวฉกาจของตนเอง

แต่เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว หลินมั่วก็ไม่มีทางเลือก

ถ้าเขาปล่อยแมงมุมพิษไป แมงมุมพิษจะต้องจัดการกับเขาต่อไป

เขาทำได้เพียงเก็บแมงมุมพิษไว้ ให้ไท่จื่อมาตามหาจะเป็นการดีที่สุด เรื่องนั้นถึงจะแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เขามองผู้อาวุโสทั้งสี่ก่อนที่จะพูดเสียงขรึมว่า "ผมรู้ว่าพวกคุณกังวลอะไร"

“แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างผมกับหั่วหวา ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกคุณ”

“ต่อไป พวกคุณแค่ต้องวางแผนต่อเรื่องที่ผมพูดไปแล้ว ไม่ต้องสนใจเรื่องนี้!”

ทั้งสี่คนมองหน้ากัน ฟังอู้เต๋อกระซิบ "คุณหลิน พวกเราไม่กลัวปัญหา"

"ผมแค่คิดว่าเราไม่จำเป็นต้องยั่วยุคนอย่างหั่วหวา!"

หลินมั่วโบกมือ "ผมตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว ตามนี้ละกัน!"

หลินมั่วกลับมาที่สวนวั่งเจียงแล้วก็โทรหาเหลาหู่ทันที สั่งให้พวกเขาออกไปตามหาไท่จื่อ

มีเพียงการค้นหาไท่จื่อพบเท่านั้นถึงจะแก้ไขเรื่องนี้ได้ราบรื่น

คาบมวนบุหรี่ในปาก มองเห็นได้รางๆ ท่ามกลางความมืดสลัว

“นายคือหลินมั่ว” ชายคนนั้นเอ่ยถาม

“คุณเป็นใคร” หลินมั่วถามเสียงขรึม ระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ

เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าคนคนนี้ หลินมั่วรู้สึกถึงอันตรายอย่างบอกไม่ถูก

“ไม่ต้องห่วง วันนี้ฉันมาที่นี่ แค่อยากคุยกับนายเท่านั้น” ชายคนนั้นขยับมาข้างหน้านิดหนึ่ง แสงสว่างส่องทาบใบหน้าของบุรุษผู้นี้

คนผู้นี้มองดูแล้วเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆ คนหนึ่ง จุดที่น่าดึงดูดใจที่สุดคือดวงตาที่เปล่งประกายมาก

"ฉันชื่อจางเย่!" ชายคนนั้นหยิบซองบุหรี่บนโต๊ะแล้วยื่นให้หลินมั่ว

หลินมั่วทำมือปฏิเสธ ครุ่นคิดแล้วเขาไม่รู้จักใครชื่อจ่างเย่

"คุณรู้จักผม?"

จ่างเย่จุดบุหรี่มวนหนึ่ง "ไม่รู้จัก"

“แต่นายจับตัวพี่สาวของฉันไว้”