หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1182

หลินมั่วใจเต้นไม่เป็นจังหวะ "พี่สาวของคุณ?"

"คุณคือน้าของไท่จื่อ? คุณคือหั่วหวาที่เขาพูดถึง?"

จ่างเย่ยิ้มบาง “ถ้าคุณแยกตัวหนังสือเย่ออก ก็คือหั่วกับหวา”

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไปเล็กน้อย "คุณมาหาผมเพื่อขอตัวคนใช่ไหม"

จางเย่ดูดบุหรี่ เอ่ยขึ้นเบาๆ "ไม่เรียกว่าขอคนหรอก"

“ฉันแค่มาขอน้ำใจของนาย ปล่อยพี่สาวฉัน”

“หลังจากนั้นก็มอบชีวิตนายให้ฉัน”

หลินมั่วหน้าเปลี่ยนสี หั่วหวาผู้นี้ใช้น้ำเสียงราบเรียบที่สุดพูดเรื่องความตายได้หน้าตาเฉย เขาบ่มเพาะนิสัยเช่นนี้ออกมาได้อย่างไรกัน

เมื่อนึกถึงไท่จื่อกับแมงมุมพิษ หลินมั่วก็ตระหนักได้ทันทีว่าคนทั้งสามนี้ต่างก็มีบุคลิกที่แปลกมาก

หลินมั่ว "คุณเพิ่งมาถึงเมืองก่วงหยาง คงจะยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่"

หั่วหวาโบกมือ "ฉันย่อมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองก่วงหยาง"

“ฉันรู้ด้วยว่ามีคนจงใจต้องการให้ฉันจัดการนาย”

"แต่ฉันไม่มีทางเลือก มีเพียงการฆ่านายเท่านั้น คนที่อยู่เบื้องหลังนั่นถึงจะยอมปล่อยหลานชายของฉัน"

“แต่นายไม่ต้องห่วง ฉันช่วยหลานได้แล้ว ฉันจะช่วยนายกำจัดทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ช่วยนายแก้แค้น!”

หลินมั่วกัดฟัน หั่วหวาคนนี้ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาสักนิดเดียว

"ขออภัย ผมทำไม่ได้!"

“ผมช่วยคุณเพื่อช่วยชีวิตไท่จื่อได้ แต่ผมตายไม่ได้!”

หลินมั่วตอบกลับเสียงขรึม

หั่วหวายิ้มบาง "ฉันเกรงว่านายจะช่วยเรื่องนี้ไม่ได้!"

หลินมั่วรู้สึกหงุดหงิด "ผมรู้ว่าคุณมีอำนาจแข็งแกร่ง แต่อย่าลืมว่านี่คือเมืองก่วงหยาง ถิ่นของหนานป้าเทียน!"

“อีกเม็ดได้มาจากเถ้าแก่ที่หลอกแม่ของฉันไปให้ฉันมาปลอบใจ เหอะๆ บางทีฉันก็คิดว่าถ้าฉันไม่อยากได้ลูกอมเม็ดนั้น แม่ฉันคงจะไม่ตามเขาไปใช่ไหม”

"อาหารที่เรากินหาได้จากที่บ้าน ถ้าไม่มีผักเราก็กินแต่ข้าว"

“แต่ถ้าไม่มีไม้ขีดไฟ อย่างนั้นก็ต้องหิวท้องกิ่ว”

“พี่สาวฉันก็เลยคิดหาวิธีขโมยไม้ขีดไฟจากบ้านคนอื่น”

"ฉันยังจำได้ว่าบ้านที่พี่ไปขโมยคือเพื่อนบ้านที่อยู่ติดกับเรา ครั้งแรกที่พี่ไปขโมยของบางอย่าง เธอขอให้ฉันเฝ้าข้างนอก ส่วนเธอก็ไปขโมยไม้ขีดที่ห้องครัว ผลก็คือพี่เพิ่งจะออกมาจากห้องครัว เจ้าของบ้านผู้หญิงเห็นพอดี”

“ผู้หญิงคนนั้นใจร้าย เธอหยิบไม้ขีดไฟจากกระเป๋าพี่ แล้วยังเตะพี่กระเด็นไปที่ลานหน้าบ้าน หยิบฟืนท่อนหนึ่งขึ้นมาทุบตีพี่สิบกว่านาที ด่าทอเธอหยาบคาบไม่หยุดปาก”

“ตอนนั้นฉันไร้เดียงสา ได้แต่ร้องไห้วิงวอนไม่ให้เธอทุบตีพี่สาว”

“จนกระทั่งสุดท้าย ผู้เฒ่าผู้แก่สองสามคนในหมู่บ้านก็ทนไม่ได้อีกต่อไป เข้าไปห้ามหญิงใจร้าย พี่สาวถึงได้รับการช่วยเหลือ”

“ต่อมา คุณยายให้กล่องไม้ขีดไฟพวกเรา ช่วยให้เราประทังชีวิตไปได้พักหนึ่ง”