หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1183

หั่วหวาเล่าถึงตรงนี้ ก็สูบบุหรี่ในมือหมดมวนแล้ว

เขาจุดบุหรี่อีกมวน แต่ไม่ได้สูบ เพียงแค่คีบไว้

"ไม่มีผู้ใหญ่ในครอบครัว พอถึงวันหนึ่งอาหารที่มีอยู่ก็หมดลง"

“เรารออยู่ที่บ้านห้าเดือน แต่พ่อแม่ยังไม่กลับมา พี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพาฉันออกไปเร่ขออาหาร”

“เธอตัดเสื้อผ้าเก่าของแม่เปลี่ยนเป็นเป้ พอฉันเดินต่อไม่ไหว เธอก็แบกฉันบนหลัง”

“เราเดินทางจากเหนือลงใต้เจ็ดปี”

"ตลอดเวลาเจ็ดปี พวกเรากินแต่เศษอาหารในถังขยะ"

"ชีวิตของพวกเรามีแต่ความหิวโหยและความหนาวเย็น"

“แต่ไม่ว่าฉันจะหิวแค่ไหน พี่มักจะให้ฉันกินอิ่มก่อน ส่วนเธอถึงค่อยกินที่เหลือ”

“นายรู้ไหม พี่สาวของฉันถูกคนอื่นเรียกว่าแมงมุมพิษ ยั่วยวนดึงดูดเพศตรงข้าม คู่นอนมากมาย อีกทั้งโหดเหี้ยมอำมหิต หลายคนเกลียดเธอเข้ากระดูก”

“แต่นายรู้ไหม ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฉันจะไม่มีทางไม่เคารพเธอเด็ดขาด!”

“เพราะฉันเห็นกับตาว่าเธอถูกเฒ่าหัวงูหลอกจนเสียตัวตั้งแต่อายุสิบสองเพื่อขอกางเกงผ้าฝ้ายขาดรุ่งริ่งให้ฉัน พี่คลอดลูกคนนี้ตอนอายุสิบสี่”

“การเดินทางจากเหนือจรดใต้ ฉันรอดตายมาได้เพราะพี่สาวยอมแลกตัวเองเพื่อฉัน”

“ในชีวิตของเธอ เธอถูกผู้ชายหลอกและทำร้ายมากเหลือเกิน ย่อมเกลียดผู้ชายจนเข้ากระดูกดำ”

"แต่ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ไม่ว่าคนอื่นจะดูแคลนเธออย่างไร"

"ในโลกนี้ ใครๆ ก็พูดจาร้ายกาจดูหมิ่นเธอได้ ใครๆ ก็ดูถูกเธอได้ แต่ฉันทำไม่ได้"

"ในโลกนี้ ใครๆ ก็ทำเลวกับเธอได้ แต่ฉันทำไม่ได้!"

“พี่สาวของฉันมีญาติเพียงสองคนในชีวิต คนหนึ่งคือฉัน และอีกคนคือลูกชายของเธอ”

“เธอถูกทำร้ายมากเกินไปตั้งแต่ยังเด็ก ร่างกายทรุดโทรม ชีวิตนี้เธอมีลูกชายได้เพียงคนเดียว”

“รู้ไหมทำไมเขาถึงใช้แซ่จางของพวกเรา”

“เพราะสำหรับเธอแล้ว ไม่สำคัญหรอกว่าใครคือพ่อของลูกชาย ลูกชายเป็นของเธอ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุด!”

บุหรี่มวนที่สามในมือของจางเย่ก็สูบหมดแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองหลินมั่ว "นายคิดว่าฉันจะไม่ช่วยลูกชายของเธอได้หรือ"

หลินมั่วตกอยู่ในความเงียบ ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเพราะเหตุใดทั้งสามคนนี้ถึงได้มีนิสัยแปลกประหลาดเช่นนี้