หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1190

หลังจากจินฉานกู่ออกมาจากร่างแม่ ร่างแม่เป็นช่วงเวลาที่เปราะบางที่สุด

เพียงแค่ท่านอาจารย์กู่ฆ่าอาหม่านตอนนี้ จินฉานกู่จะไร้เจ้าของ

แม้ว่าท่านอาจารย์กู่ได้วางพิษกู่อาหม่านแล้ว แต่เขาก็รู้สึกว่ายังไม่เพียงพอ อยากจะรีบๆ กำจัดอาหม่าน

เมื่อเห็นว่าการโจมตีครั้งนี้กำลังจะทำร้ายอาหม่าน ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็พุ่งเข้าไปกอดอาหม่านกลิ้งไปทางหนึ่ง หลบการโจมตีของท่านอาจารย์กู่ได้พอดี

ท่านอาจารย์กู่พลาดท่าก็หน้าเปลี่ยนสี เมื่อดูชัดแล้วก็ต้องตกลง หลินมั่วคือคนช่วยอาหม่านออกไป!

เขาเบิกตาโพลง ตะคอกโมโห "หลินมั่ว!?"

"เป็นแกได้ไง"

"แกยังไม่ตาย"

เมื่อครู่หลินมั่วซ่อนตัวอยู่ในความมืดจ้องมองตลอดเวลา

เมื่อเห็นว่าท่านอาจารย์กู่กำลังจะฆ่าอาหม่าน เขาทนไม่ได้อีกต่อไป จึงต้องออกไปช่วยอาหม่านทันที

ไกลออกไป ผู้คนจากหกตระกูลต่างตกตะลึงพรึงเพริดเมื่อเห็นหลินมั่ว

ทุกคนคิดว่าหลินมั่วตายแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าหลินมั่วจะยืนอยู่ที่นี่ตัวเป็นๆ มันเกิดอะไรขึ้น

หลินมั่วปกป้องอาหม่านข้างหลังเขา ขู่ว่า "ท่านอาจารย์กู่ มีฉันอยู่ที่นี่ อย่าคิดแตะต้องอาหม่านแม้แต่ปลายเล็บ!"

สีหน้าท่านอาจารย์กู่ดุร้าย พูดเสียงเย็นว่า "เด็กเมื่อวานซืน กล้าดียังไงมาแส่เรื่องของฉัน"

“ฮึ่ม ครั้งก่อนฉันไว้หน้าหนานป้าเทียน ถึงได้ไว้ชีวิตแก”

“วันนี้แกมารนหาตายถึงที่นี่ แกจะโทษฉันไม่ได้!”

"ตายซะเถอะ!"

ท่านอาจารย์กู่คำราม ทั้งตัวก็เหมือนเหยี่ยวตัวใหญ่ กระโจนเข้าใส่หลินมั่ว

หลินมั่วรีบผลักอาหม่านออกไป กลืนยาเลือดลมแล้วทะยานไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับท่านอาจารย์กู่

ท่านอาจารย์กู่แข็งแกร่งมาก หลินมั่วกินยาเลือดลมแล้วแต่เขาก็ยังเสียเปรียบ

สีหน้าท่านอาจารย์กู่ประหลาดใจ หลินมั่วแข็งแกร่งขึ้นเร็วมาก

“ทำไมจู่ๆ แกแข็งแกร่งขึ้นเร็วขนาดนี้”

ท่านอาจารย์กู่ถามเสียงเคร่งขรึม

หลินมั่วไม่สนใจเขา เพียงแต่ต้านทานการโจมตีของเขาเต็มกำลัง