หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1190

หลังจากจินฉานกู่ออกมาจากร่างแม่ ร่างแม่เป็นช่วงเวลาที่เปราะบางที่สุด

เพียงแค่ท่านอาจารย์กู่ฆ่าอาหม่านตอนนี้ จินฉานกู่จะไร้เจ้าของ

แม้ว่าท่านอาจารย์กู่ได้วางพิษกู่อาหม่านแล้ว แต่เขาก็รู้สึกว่ายังไม่เพียงพอ อยากจะรีบๆ กำจัดอาหม่าน

เมื่อเห็นว่าการโจมตีครั้งนี้กำลังจะทำร้ายอาหม่าน ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็พุ่งเข้าไปกอดอาหม่านกลิ้งไปทางหนึ่ง หลบการโจมตีของท่านอาจารย์กู่ได้พอดี

ท่านอาจารย์กู่พลาดท่าก็หน้าเปลี่ยนสี เมื่อดูชัดแล้วก็ต้องตกลง หลินมั่วคือคนช่วยอาหม่านออกไป!

เขาเบิกตาโพลง ตะคอกโมโห "หลินมั่ว!?"

"เป็นแกได้ไง"

"แกยังไม่ตาย"

เมื่อครู่หลินมั่วซ่อนตัวอยู่ในความมืดจ้องมองตลอดเวลา

เมื่อเห็นว่าท่านอาจารย์กู่กำลังจะฆ่าอาหม่าน เขาทนไม่ได้อีกต่อไป จึงต้องออกไปช่วยอาหม่านทันที

ไกลออกไป ผู้คนจากหกตระกูลต่างตกตะลึงพรึงเพริดเมื่อเห็นหลินมั่ว

ทุกคนคิดว่าหลินมั่วตายแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าหลินมั่วจะยืนอยู่ที่นี่ตัวเป็นๆ มันเกิดอะไรขึ้น

หลินมั่วปกป้องอาหม่านข้างหลังเขา ขู่ว่า "ท่านอาจารย์กู่ มีฉันอยู่ที่นี่ อย่าคิดแตะต้องอาหม่านแม้แต่ปลายเล็บ!"

สีหน้าท่านอาจารย์กู่ดุร้าย พูดเสียงเย็นว่า "เด็กเมื่อวานซืน กล้าดียังไงมาแส่เรื่องของฉัน"

“ฮึ่ม ครั้งก่อนฉันไว้หน้าหนานป้าเทียน ถึงได้ไว้ชีวิตแก”

“วันนี้แกมารนหาตายถึงที่นี่ แกจะโทษฉันไม่ได้!”

"ตายซะเถอะ!"

ท่านอาจารย์กู่คำราม ทั้งตัวก็เหมือนเหยี่ยวตัวใหญ่ กระโจนเข้าใส่หลินมั่ว

หลินมั่วรีบผลักอาหม่านออกไป กลืนยาเลือดลมแล้วทะยานไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับท่านอาจารย์กู่

ท่านอาจารย์กู่แข็งแกร่งมาก หลินมั่วกินยาเลือดลมแล้วแต่เขาก็ยังเสียเปรียบ

สีหน้าท่านอาจารย์กู่ประหลาดใจ หลินมั่วแข็งแกร่งขึ้นเร็วมาก

“ทำไมจู่ๆ แกแข็งแกร่งขึ้นเร็วขนาดนี้”

ท่านอาจารย์กู่ถามเสียงเคร่งขรึม

หลินมั่วไม่สนใจเขา เพียงแต่ต้านทานการโจมตีของเขาเต็มกำลัง

หนอนกู่เข้าใกล้อาหม่านมากขึ้นเรื่อยๆ

ชาวเผ่าทั้งเจ็ดสิบสองของเหมียวเจียง รวมถึงคนของท่านอาจารย์กู่ต่างก็หยุดชะงัก ทุกคนต่างจ้องมองอาหม่าน

เมื่ออาหม่านตายแล้ว สถานการณ์โดยรวมจะสงบลง ท่านอาจารย์กู่คว้าชัยชนะเด็ดขาด!

หนอนกู่หลายสิบตัวที่ท่านอาจารย์กู่บ่มเพาะเอง พวกมันล้วนเป็นหนอนกู่ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง พวกมันคลานไปหาอาหม่าน

ท่ามกลางสายตาของทุกคน ในที่สุดหนอนกู่ก็มาถึงตัวอาหม่าน

ตัวแรกที่มาถึงคืองูพิษสีดำเหลือบน้ำเงินทั้งตัว

งูพิษเลื้อยไปที่ข้างแขนของอาหม่าน

หัวใจทุกคนแทบหยุดเต้น เพียงแค่งูพิษตัวนี้กัดทีเดียว อาหม่านจะต้องตาย!

แต่ตอนนี้เอง สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

งูพิษไม่ได้กัดอาหม่าน แต่หัวของมันกลับถูไถแขนของอาหม่านรักใคร่ราวกับเห็นญาติสนิท

ท่านอาจารย์กู่ตาเบิกกว้าง พูดเสียงสั่น "ทำไม... ทำไมเป็นอย่างนี้"