หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1195

เสียงที่มาอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนที่นั่นสั่นสะท้าน

ทุกคนหันไปมอง

ทันทีที่พวกเขาเห็นหลินมั่วทุกคนก็ตะลึง

สวี่ปั้นซย่ามองหลินมั่วด้วยความตะลึง เธอเอามือปิดปากด้วยท่าทางเหลือเชื่อ

วันนี้ข่าวมากมายมาถึงหูของเธอซึ่งทำให้เธอหมดหวัง

เธอคิดด้วยซ้ำว่าจะตายตามหลินมั่วให้สิ้นเรื่อง！

แต่ตอนนี้หลินมั่วกำลังยืนอยู่ตรงนี้ตัวเป็นๆ เธอสงสัยว่าเป็นภาพลวงตาหรือไม่

คนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึงสวี่อวี้ฟังพูดเสียงสั่นว่า"หลินมั่ว!?"

“แก...แกกลับมาได้ยังไง”

“แก...แก...แกเป็นคนหรือผี?”

หลินมั่วเย้ยหยัน"คนหรือผี?"

“หึ ฉันจะทำให้รู้เดี๋ยวนี้ว่าเป็นคนหรือผี!”

หลังจากพูดอย่างนั้นหลินมั่วก็โบกมือและตะโกนว่า "เข้ามา!"

“เอาคนพวกนี้ออกไปให้หมด!”

ด้วยเสียงตะโกนของหลินมั่วทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้ามาข้างหลัง

ทุกคนเงยหน้าขึ้นเห็นว่ามีคนหลายร้อยคนยืนอยู่นอกวิลล่า

คนร้อยกว่าคนเหล่านี้ล้วนใส่สูทสีดำตัวสูงแข็งแรงดูแล้วไม่ใช่คนดีอะไรเลย

นำโดยเหลาหู่

เหลาหู่นำคนล้อมคนเหล่านั้นไว้ข้างใน

เมื่อคนของตระกูลสวี่เห็นท่าทีเช่นนี้ก็ตกใจทันที สองสามคนที่ขี้กลัวถึงกับทรุดลงกับพื้น

สวี่หย่งฉิ่งรีบไปยืนข้างหลังสวี่อวี้ฟังแล้วพูดเสียงสั่นเครือ "อวี้ฟัง จะ... จะทำยังไงดี?"

สวี่อวี้ฟังก็กลัวเหมือนกันเธอไม่เคยคิดฝันว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้

เธอหายใจเข้าลึกๆ "พ่อ ไม่ต้องกังวล"

"พวกเรามาที่นี่คืนนี้เพราะมีตระกูลหลักทั้งสิบเมืองกว่งหยางสนับสนุนเรา"