เสียงที่มาอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนที่นั่นสั่นสะท้าน
ทุกคนหันไปมอง
ทันทีที่พวกเขาเห็นหลินมั่วทุกคนก็ตะลึง
สวี่ปั้นซย่ามองหลินมั่วด้วยความตะลึง เธอเอามือปิดปากด้วยท่าทางเหลือเชื่อ
วันนี้ข่าวมากมายมาถึงหูของเธอซึ่งทำให้เธอหมดหวัง
เธอคิดด้วยซ้ำว่าจะตายตามหลินมั่วให้สิ้นเรื่อง!
แต่ตอนนี้หลินมั่วกำลังยืนอยู่ตรงนี้ตัวเป็นๆ เธอสงสัยว่าเป็นภาพลวงตาหรือไม่
คนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึงสวี่อวี้ฟังพูดเสียงสั่นว่า"หลินมั่ว!?"
“แก...แกกลับมาได้ยังไง”
“แก...แก...แกเป็นคนหรือผี?”
หลินมั่วเย้ยหยัน"คนหรือผี?"
“หึ ฉันจะทำให้รู้เดี๋ยวนี้ว่าเป็นคนหรือผี!”
หลังจากพูดอย่างนั้นหลินมั่วก็โบกมือและตะโกนว่า "เข้ามา!"
“เอาคนพวกนี้ออกไปให้หมด!”
ด้วยเสียงตะโกนของหลินมั่วทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้ามาข้างหลัง
ทุกคนเงยหน้าขึ้นเห็นว่ามีคนหลายร้อยคนยืนอยู่นอกวิลล่า
คนร้อยกว่าคนเหล่านี้ล้วนใส่สูทสีดำตัวสูงแข็งแรงดูแล้วไม่ใช่คนดีอะไรเลย
นำโดยเหลาหู่
เหลาหู่นำคนล้อมคนเหล่านั้นไว้ข้างใน
เมื่อคนของตระกูลสวี่เห็นท่าทีเช่นนี้ก็ตกใจทันที สองสามคนที่ขี้กลัวถึงกับทรุดลงกับพื้น
สวี่หย่งฉิ่งรีบไปยืนข้างหลังสวี่อวี้ฟังแล้วพูดเสียงสั่นเครือ "อวี้ฟัง จะ... จะทำยังไงดี?"
สวี่อวี้ฟังก็กลัวเหมือนกันเธอไม่เคยคิดฝันว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้
เธอหายใจเข้าลึกๆ "พ่อ ไม่ต้องกังวล"
"พวกเรามาที่นี่คืนนี้เพราะมีตระกูลหลักทั้งสิบเมืองกว่งหยางสนับสนุนเรา"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...