การเปลี่ยนแปลงที่กะทันหัน ทำให้ทุกคนตะลึง
นาล่ายงตาค้าง และมองกลุ่มเมฆเหลืองนั้นด้วยสายตาไม่น่าเชื่อ
กลุ่มเมฆเหลืองนี้ จริงๆ แล้วคือการรวมตัวของแมลงมีปีก
และแมลงมีปีกนี้ คือจินฉานกู่ !
แต่ทว่า นาล่ายงไม่รู้จักสิ่งนี้
เขามองจินฉานกู่ สีหน้างุนงง “นี่...นี่คืออะไร”
และในเวลานี้เอง ที่ขอบหน้าต่าง มีหญิงสาวรูปงามลอยมา นั่นคืออาหม่านราชินีกู่แม่เผ่าเหมียวเจียง !
วันนี้อาหม่านใส่ชุดสีแดง และยังมีจินฉานกู่บินรอบตัวเธอ
เมื่อสักครู่เหมือนอาหม่านบินมา จริงๆ แล้วคือฝูงจินฉานกู่พาเธอมา
หลินมั่วตกใจ
เขานึกถึงบันทึกในป้ายหยก
เจ้าของจินฉานกู่ ไม่มีอะไรทำไม่ได้
วันนี้เขารู้แล้วว่า บันทึกนี้ไม่ใช่คำล่ำลือ
จินฉานกู่มีพละกำลังมาก จินฉานกู่สิบตัวสามารถพาเจ้าของบินเหาะมาที่นี่ได้ !
นาล่ายงมองอาหม่าน อดตะลึงไม่ได้ “เธอ...เธอเป็นใคร”
อาหม่านไม่สนใจเขา และเดินมาที่หน้าหลินมั่ว
“พี่หลิน ไม่เป็นไรใช่ไหม”
“บาดเจ็บไหม”
“ใครทำพี่บาดเจ็บ อาหม่านแก้แค้นแทนให้ ! ”
อาหม่านเผยสีหน้าเป็นห่วง
หลินมั่วถอนหายใจยาว มีอาหม่านอยู่ ภัยอันตรายได้กำจัดไปแล้ว
นาล่ายงหน้าตื่น “ไม่ได้ยินที่ฉันถามเหรอ”
“เธอเป็นใคร”
ไม่รอให้เขาพูดจบ จู่ๆ อาหม่านก็หันหน้า และตวาด “แกทำร้ายพี่หลินใช่ไหม”
นาล่ายงขมวดคิ้ว “สาวน้อย กล้าพูดกับฉันแบบนี้เหรอ เธอไม่กลัว...”
อาหม่านโมโห “กลัวอะไร”
“แกกล้าทำร้ายพี่หลินของฉัน วันนี้ แกต้องตายอยู่ที่นี่ ! ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...