หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1218

แกนนำของคนกลุ่มนี้คือชายหนุ่มที่ดูเป็นผู้ใหญ่

เขาสวมนาฬิกาโรเล็กซ์ เพียงนาฬิกาเรือนเดียว มูลค่าก็สูงถึงห้าแสน

ชายคนนี้ใช้แขนที่สวมนาฬิกาโรเล็กซ์ก่ายหน้าผากตั้งแต่นั่งลงบนเก้าอี้ และเผยท่าทางครุ่นคิด

สายตาและสีหน้านั้น ราวกับไม่แยแสคนโดยรอบ

เขานั่งอยู่แถวเดียวกับหลินมั่ว และคั่นกับเฮ่อเชียนเสวี่ยเพียงทางเดิน

ตั้งแต่ขึ้นมา สายตาของเขาก็ไม่หยุดที่จะมองเฮ่อเชียนเสวี่ย

ถึงแม้ว่าจะมีหญิงสาวมากับเขาด้วย

แต่หญิงสาวเหล่านี้เทียบไม่ได้กับเฮ่อเชียนเสวี่ย

ถึงแม้ว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยเทียบไม่ได้กับสวี่ปั้นซย้าและซ่งจื่อหลาน แต่ก็ได้ชื่อเป็นดาวของมหาวิทยาลัย ไม่ใช่คนที่หญิงสาวพวกนี้จะเปรียบเทียบได้

บวกกับวันนี้เธอสวมชุดกีฬารัดรูป ยิ่งเผยทรวดทรงอกเอวของเธอ เพียงพอที่จะดึงดูดสายตาของผู้ชายจำนวนมาก

ตอนที่ผู้ชายคนนี้มองเฮ่อเชียนเสวี่ย สีหน้าปกปิดความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่

แต่ตอนที่มองหลินมั่ว กลับกลายเป็นสายตาดูถูกและเหยียดหยาม

สำหรับเขา หลินมั่วสวมชุดธรรมดามาก ทำไมถึงมีหญิงงามแบบนี้ตามติดมาด้วยได้

เวลานี้เอง ผู้หญิงที่สวมกางเกงขาสั้นรัดรูปก็หันมา พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง “รุ่นพี่อู๋ซงหมู่บ้านอู๋ไจ้สนุกขนาดนั้นจริงเหรอ ”

ได้ยินประโยคนี้ อู๋ซงก็กระแอม และจงใจปรับระดับเสียงดังขึ้น “แน่นอนอยู่แล้ว ! ”

“หมู่บ้านอู๋ไจ้ถือว่าเป็นสถานที่สนุกที่สุดของหกมณฑลทางใต้”

“ฉันเคยไปมาหลายครั้ง ทุกครั้งล้วนได้เห็นเรื่องที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก”

“ขอแค่พวกคุณลองไปเดินที่หมู่บ้านอู๋ไจ้ รับประกันว่าชาตินี้พวกคุณลืมไม่ลง ! ”

อู๋ซงจงใจปรับระดับเสียงดังขึ้น เพื่ออยากดึงดูดความสนใจของเฮ่อเชียนเสวี่ย

น่าเสียดาย เฮ่อเชียนเสวี่ยซบหลับอยู่ที่ไหล่ของหลินมั่วตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับไม่ได้ยินที่เขาพูดอย่างไรอย่างนั้น

อู๋ซงรู้สึกไม่พอใจ

บ้านของเขาอยู่ที่อำเภอหนึ่งของเมืองก่วงหยาง พ่อของเขาเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งประจำอำเภอนั้น

ในอำเภอนั้น เขาสามารถทำตามอำเภอใจ ไม่เกรงกลัวสิ่งใด

เธอหยิบของชิ้นนั้นขึ้นมาจากพื้น จากนั้นโยนให้อู๋ซง “ดูแลของตัวเองให้ดี”

“โตขนาดนี้แล้ว ของแค่นี้ยังถือไม่อยู่”

พูดจบ เฮ่อเชียนเสวี่ยก็กอดแขนของหลินมั่วต่อ และไม่ให้โอกาสอู๋ซงพูด

อู๋ซงชะงักค้าง

เดิมทีเขาอยากถือโอกาสตีสนิทเฮ่อเชียนเสวี่ย

คิดไม่ถึงว่า เฮ่อเชียนเสวี่ยไม่ให้โอกาสเขาเลยสักนิด

เขาเกอะเขิน อยากโมโห แต่สุดท้ายก็กลืนความโกรธลงท้องไปแล้ว

เขามองหลินมั่ว และเกิดแผนการในใจ ตัดสินใจว่าจะเริ่มลงมือจากหลินมั่ว

“สหาย ขอโทษนะ รบกวนพวกคุณแล้ว”

“อ่อ ใช่ พวกคุณจะไปไหนกัน”

อู๋ซงยิ้มถาม