หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1230

หลินหมิงมองไปยังท่านอาจารย์กู่ด้วยความประหลาดใจ

“คุณเรียกหาผมงั้นเหรอ”

เขาถามด้วยความเคารพ

เพราะไม่ว่าอย่างไรคนที่สามารถควบคุมแมลงมีปีกตัวเล็กเพื่อสังหารคนนั้นไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

ท่านอาจารย์กู่พยักหน้าอย่างใจเย็น จากนั้นชี้ไปที่ม้านั่งหินด้านข้าง “นั่งสิ!”

หลินหมิงเดินไปนั่งลง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

ท่านอาจารย์กู่ชำเลืองมองพร้อมกับถามว่า “นายต้องการฆ่าหลินมั่วใช่หรือไม่”

หัวใจของหลินหมิงสั่นไหว แสงจ้าส่องประกายในดวงตาของเขา

ทว่าเขาจำใจต้องระงับความรู้สึกเอาไว้

ท่านอาจารย์กู่หัวเราะเย้ยหยัน “ไม่ตอบเหรอ”

“งั้นฉันเปลี่ยนคำถามแล้วกัน”

“นายต้องการแทนที่หลินเจา กลายเป็นหัวหน้าที่จริงของอู๋ไจ้ใช่ไหม”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลินหมิงก็ลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “คุณเป็นใครกันแน่!”

“กล้าดียังไงมาพูดจาไม่ให้เกียรติผมแบบนี้”

“พ่อบุญธรรมของฉันคือหัวหน้าแห่งอู๋ไจ้ คุณให้ผมไปแทนที่เขา มันหมายความว่าจะให้ผมทรยศเขาน่ะสิ”

“ฝันไปซะเถอะ!”

ท่านอาจารย์กู่ชำเลืองมองเขาอย่างเหยียดหยาม “นายมันคนกระจอกจริงๆ”

“ไม่กล้าแม้แต่จะยอมรับสิ่งที่คิดอยู่ในใจ แล้วแบบนี้จะเป็นหัวหน้าของอู๋ไจ้ได้เหรอ”

“หึ! แม้แต่ฝันนายยังไม่คู่ควรด้วยซ้ำ!”

หลินหมิงอึดอัดจึงพูดด้วยความโกรธ “พูดจาเหลวไหล”

“ผมไม่เคยคิดเรื่องแบบนั้น...”

ท่านอาจารย์กู่เยาะเย้ย “เคยคิดหรือไม่นายรู้ดีอยู่แก่ใจ”

“ฉันจะบอกความจริงกับนาย”

“ทายาทในใจของหลินเจาไม่ใช่นายอย่างแน่นอน”

หลินหมิงอดไม่ได้ที่จะโกรธ “อย่าพูดจามั่วซั่วนะ”

ท่านอาจารย์กู่ตอบทันควัน “ฉันพูดจาดมั่วซั่วหรือนายกันแน่ที่โง่”

“ถ้าหลินเจาอยากให้นายเป็นทายาทสืบทอดจริง ๆ เขาจะไม่ปล่อยให้นายเสียหน้าต่อหน้าเฮ่อเชียนเสวี่ยในวันนี้หรอก!”